Tuszyn

Ten artykuł dotyczy miasta Tuszyn. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.

Tuszyn

miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Tablica miejscowości od strony Kruszowa
Herb
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	łódzki wschodni
Gmina	Tuszyn
Aglomeracja	łódzka
Prawa miejskie	1416–1870 oraz 1924
Burmistrz	Witold Małecki
Powierzchnia	23,25[1] km²
Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość	7179[1] 309[1] os./km²
Strefa numeracyjna	42
Kod pocztowy	95-080
Tablice rejestracyjne	ELW
Położenie na mapie Polski Tuszyn
Położenie na mapie województwa łódzkiego Tuszyn
Położenie na mapie powiatu łódzkiego wschodniego Tuszyn
Położenie na mapie gminy Tuszyn Tuszyn
51°36′33″N 19°31′48″E/51,609167 19,530000
TERC (TERYT)	1006114
SIMC	0968569
Urząd miejski ul. Piotrkowska 2/4 95-080 Tuszyn
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Tuszyn – miasto w centralnej Polsce w woj. łódzkim, w pow. łódzkim wschodnim, w gminie Tuszyn, oddalone od południowych granic Łodzi o 15 kilometrów. Położone jest przy autostradzie A1 oraz drodze DK 91. Tuszyn położony jest w dawnej ziemi sieradzkiej^[2].

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1223 roku^[3]. W 1260 roku w Tuszynie był Kazimierz I kujawski, który w miejscowości zapisanej w łacińskim dokumencie w formie Tusine potwierdził klasztorowi w Sulejowie własność wsi Straszków^[4] .

W 1416 roku Władysław Jagiełło lokował tu miasto królewskie. W datowanym na ten rok dokumencie polecił on staroście pobiedzkiemu Dobkowi Kobyle „de Żary” osadzić na gruntach wsi Tuszyna miasto, które wyjął spod sądów ziemskich i kasztelańskich^[5][4] . W XV wieku było ono miejscem wypadowym dla królewskich polowań w okolicznej puszczy. Trzykrotnie w tym celu do Tuszyna zawitał król Polski Kazimierz IV Jagiellończyk w 1463, 1472 oraz 19 marca 1492 roku na krótko przed śmiercią^[4] . Niemal do końca XV wieku Tuszyn był miastem królewskim leżącym w starostwie piotrkowskim w powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego^[6].

W 1497 roku król Polski Jan I Olbracht przygotowując środki finansowe na wyprawę wojenną przeciw Wołochom pożyczył 3200 złotych od Aukta z Paniewa herbu Godzięba zabezpieczając tę sumę posiadłościami królewskimi w Piotrkowie oraz Tuszynie. Wkrótce Tuszyn traci swój status posiadłości całkowicie królewskiej. W 1504 roku Jan oraz Jerzy Paniewscy herbu Godzięba stają się właścicielami części królewszczyzn oraz największymi posiadaczami w Tuszynie gdzie swoje własności ma także kościół katolicki, a także drobniejsza szlachta oraz zamożniejsi mieszczanie^[4] . W XVI wieku majętności tuszyńskie wielokrotnie zmieniają właściciela. W 1508 za zgodą polskiego króla Zygmunta Starego Paniewscy zbywają królewszczyznę wojewodzie poznańskiemu Andrzejowi z Szamotuł, który z kolei za 2000 złotych węgierskich i 200 złotych polskich zbywa ją kasztelanowi poznańskiemu Łukaszowi z Górki. Ten zaś 19 czerwca 1514 roku sprzedaje ją Mikołajowi z Lublina, który po śmierci Andrzeja z Szamotuł zostaje wojewodą poznańskim. Majętności te po raz kolejny zmieniają właściciela i w 1533 roku należą już do kasztelana brzeskokujawskiego Tomasza z Lubrańca^[4] .

W XVI wieku w miejscowości rozwijał się przemysł leśny, hodowla pszczół, pasterstwo, młynarstwo. Najważniejszą rolę spełniał wyrób piwa, który stanowił wówczas główne zajęcie ludności. Dużą rolę pełnił również handel. Lustracja podatkowa z 1564 roku wykazała, że miastem zarządzał landwójt, którego zwano wójtem. Ostatni tę funkcję pełnił Maciej Podolski. W okresie tym na terenie miasta było 106 placów targowych, które płaciły podatku po 1 groszu^[5]. W miejscowości funkcjonowało także 7 kowali, 13 szewców, 4 krawców, 5 kuśnierzy, 10 piekarzy, 15 piwowarów, 8 kołodziejów, 2 stelmachów oraz 5 rzeźników. Na obrzeżach miasteczka pracowali również rolnicy oraz ogrodnicy. Z 34 łanów roli płacili oni 10 groszy od łanu, a z 98 łanów ogrodów po groszu od łanu co w sumie dawało skarbowi królewskiemu 6 złotych rocznie^[5].

Od 1621 roku tenutę tuszyńską posiadał starosta Olbracht Starołęski, który w marcu 1648 r. przekazał ją Mikołajowi Przerębskiemu, dworzaninowi i sekretarzowi królewskiemu^[7].

W roku 1655 Tuszyn został całkowicie spalony i splądrowany przez wojska szwedzkie podczas potopu. Miasto wyludniło się i na jakiś czas podupadło, dopiero napływ Żydów w pod koniec XVII wieku nieco poprawił sytuację gospodarczą^[4] [8].

Wskutek II rozbioru Polski Tuszyn wszedł w 1793 roku w skład Prus. W 1807 roku znalazł się w Księstwie Warszawskim, a w 1815 w Królestwie Kongresowym.

W 1827 roku w mieście było 169 domów, w których zamieszkiwało 1230 mieszkańców, w 1857 było 181 domów z 1835 mieszkańcami z czego 1179 wyznawało katolicyzm, 588 judaizm, a 68 protestantyzm^[5]. W latach 50. XIX wieku Tuszyn utracił jednak znaczenie wskutek dynamicznego rozwoju niedalekiej Łodzi. W 1860 roku miasto liczyło 1860 mieszkańców, w tym 61% katolików i 37% Żydów^[8]. W 1863 roku w walkach powstania styczniowego wziął udział oddział zorganizowany przez tuszyńskiego ławnika, Tomasza Zdzienickiego. W 1870 roku, jak większość małych miast w Królestwie Polskim, Tuszyn ukazem carskim pozbawiony został praw miejskich. W tym samym roku na ówczesnych 1820 mieszkańców miejscowości składało się 62% Polaków, 34% Żydów i 3% Niemców^[4] .

Pod koniec XIX wieku Tuszyn opisał Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. Miejscowość wymieniona jest jako osada miejska leżąca w powiecie łódzkim w gminie Górki w parafii Tuszyn. Według spisu powszechnego wykonanego w tym czasie w miasteczku było 230 domów, w których mieszkało 3282 mieszkańców z czego większość – 1964 osoby było katolikami, 1248 wyznawało judaizm, 70 ewangelizm, a 9 prawosławie^[5]. Ulice miejskie były wówczas niebrukowane, a budynki przeważnie drewniane. W mieście znajdowały się również murowany kościół parafialny, okręgowy sąd gminny, szkoła początkowa, urząd gminy, stacja pocztowa, apteka, lekarz^[5][4] .

Wiek XIX to okres dalszego rozwoju funkcji handlowej miasta. W Tuszynie odbywało się 12 targów rocznie^[8], na które zjeżdżali kupcy z odległych stron – z Mazowsza, Śląska czy Wielkopolski. Napływ do miasta kolonistów niemieckich przyczynił się do rozwoju rzemiosła. W 1883 roku w miejscowości zanotowano 115 rzemieślników i przemysłowców z produkcją ogólną 69190 rubli. Najwięcej było krawców (20), szewców (12), rzeźników (10), piekarzy (7), stolarzy (7). Dużą rolę gospodarczą pełniło garncarstwo. Znaczną grupę rzemieślników, która dorównywała krawcom stanowili garncarze, których w miejscowości funkcjonowało aż 20. Wykorzystywali oni do produkcji zasobne, lokalne pokłady gliny, która była bardzo dobrej jakości. W XIX-wiecznym Tuszynie funkcjonowała także garbarnia oraz 8 wiatraków produkujących przetwory zbożowe na ogólną wartość 30155 rs.^[5]

W 1912 roku Stanisław Muznerowski wydaje we Włocławku monografię historyczną poświęconą miastu pt. Tuszyn w Ziemi Piotrkowskiej^[4] .

Podczas okupacji niemieckiej w 1915 roku Tuszyn uzyskał połączenie kolejką dojazdową (tramwajem podmiejskim) z Łodzią przez Rzgów, co otworzyło dla miejscowości nowe perspektywy rozwoju. Początkowo (z powodu wojny) z trakcją parową, od 1927 roku z trakcją elektryczną. W roku 1921 samorząd poczynił starania o utworzenie w Tuszynie sanatorium przeciwgruźliczego, ostatecznie oddanego do użytku w 1928 roku i funkcjonującego do dziś. W roku 1924 Tuszyn odzyskał prawa miejskie. Ze względu na dogodne połączenie tramwajowe w końcu lat 20. XX w. zaczęła żywiej rozwijać się letniskowa i wypoczynkowa funkcja miasta. W 1939 roku Tuszyn liczył już 4500 mieszkańców.

W czasie II wojny światowej miasto dostało się pod niemiecką okupację. Cały region dzięki staraniom lokalnej mniejszości niemieckiej z Łodzi został włączony do III Rzeszy, a Niemcy wywieźli ludność pochodzenia żydowskiego do getta w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie ich wymordowali.

15 listopada 1951 roku pod Tuszynem doszło do katastrofy lotniczej samolotu Polskich Linii Lotniczych LOT – Lisunow Li-2 lecącego z Łodzi do Krakowa, w której zginęło 16 osób (12 pasażerów i 4 członków załogi, w tym pilot kpt. Marian Buczkowski – ojciec znanego aktora Zbigniewa Buczkowskiego). Przyczyną katastrofy była awaria silników (pilot zgłaszał ich awarię na lotnisku, ale zmuszono go do realizacji lotu).

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa piotrkowskiego. W 1978 roku zlikwidowane zostało połączenie tramwajowe miasta z Łodzią. W tym samym okresie droga Tuszyn – Łódź przebudowana została na trasę szybkiego ruchu, omijającą centrum Tuszyna od południowego zachodu.

Przez wiele lat w Tuszynie istniał zakład filmów lalkowych Studia Małych Form Filmowych Se-ma-for (zlikwidowany w końcu lat 90. XX wieku). Tu powstały zdjęcia do słynnych lalkowych seriali Miś Uszatek, Przygody Misia Colargola, Mały pingwin Pik-Pok. W miejscowości istnieje straż pożarna, która została założona w 1884 roku.

Według danych z 31 grudnia 2008 roku miasto liczyło 7124 mieszkańców^[9].

• Piramida wieku mieszkańców Tuszyna w 2014 roku^[10].

• zespół kościoła parafialnego pw. św. Witalisa Męczennika wraz z otoczeniem, ul.Łowicka 1, nr A/89 z 23.02.2010:
  • kościół, 1860–1862, 1927–1930, z wyposażeniem barokowym
  • plebania, 1912–1916
• małomiasteczkowe budownictwo mieszkalne z XIX i I poł. XX wieku.

Integralne części miasta wymienione w TERYT: Antonówki, Grzędy, Kępica, Niedas, Ogrodzonka, Poddębina, Tuszynek Poduchowny, Tuszyn-Las, Wielkopole.

PRNG dodatkowo wymienia niestandaryzowane nazwy części miasta: Molenda, Niedas Leśny, Niedas Rolny, Tuszynek, Tuszyn-Gościniec, Tuszyn-Młynek^[11].

W 2010 roku Tuszyn przejął od szpitala bloki mieszkalne tworząc osiedle: Tuszynek.

Przez Tuszyn przebiega pieszy szlak turystyczny Szlak Okrężny Wokół Łodzi.
biegnie Łódzka magistrala rowerowa. Miasto położone w bezpośrednim sąsiedztwie dużych kompleksów leśnych. W pobliżu dwa rezerwaty: Rezerwat przyrody Wolbórka oraz Rezerwat przyrody Molenda^[12][13].

Na terenie miasta ośrodek wypoczynkowy „Młynek” o charakterze kąpieliska i kempingu oraz Miejskie Centrum Sportu i Wypoczynku, działające całorocznie, oferujące bazę noclegową i wyposażone w basen. Ponadto bazę noclegową Tuszyna stanowią prywatne ośrodki wypoczynkowe i motele.

W pobliżu miasta również stawy rybne w Żerominie oraz wsie letniskowe: Zofiówka i Rydzynki.

W mieście działa klub sportowy MKS 2000 Tuszyn, który zastąpił rozwiązaną w 2000 r. Jagiellonię Tuszyn.

Drugim klubem działającym na terenie miasta od 1998 roku, jest Uczniowski Międzyszkolny Klub Sportowy UMKS "Tuszyn"- piłka siatkowa dziewcząt.

• Kościół rzymskokatolicki (Dekanat tuszyński):
  • parafia św. Krzysztofa (Tuszyn-Las)
  • parafia św. Witalisa Męczennika
• Świadkowie Jehowy:
  • zbór Tuszyn (Sala Królestwa ul. Rzgowska 78)^[14]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Tuszynem.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Tuszynie.

• Bucza, Ukraina

• Cmentarz żydowski w Tuszynie

• Stanisław Muznerowski: Tuszyn w Ziemi Piotrkowskiej. Włocławek: Drukarnia Dyecezalna, 1912.

• Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Tuszyn
• Tuszyn (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 676 .