Wałentyn Kriaczko

Wałentyn Kriaczko

Pełne imię i nazwisko	Wałentyn Mykołajowycz Kriaczko
Data i miejsce urodzenia	27 stycznia 1958 Komsomolśke
Wzrost	173 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1974 Metalist Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1975–1981 Metalist Charków 194 (1) 1982 SKA Kijów 36 (1) 1983 Metalist Charków 3 (0) 1984 Majak Charków 36 (0) 1985–1986 Metalist Charków 27 (0) 1991 Ritm Biełgorod 42 (0) 1992 Salut Biełgorod 30 (0) 1994 Metalist Charków 2 (0) 1997–1998 Salut-JUKOS Biełgorod 43 (0) W sumie: 413 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976  ZSRR U-18 ? (?) 1977  ZSRR U-20 ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1994 Metalist Charków (asystent) 1994–1995 Temp Szepietówka (asystent) 1995 Temp-Adwis Chmielnicki 1998–2001 Arsenał Charków 2001–2002 Metalist Charków (asystent) 2002–2003 Metalist Charków 2003–2004 Helios Charków
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wałentyn Mykołajowycz Kriaczko, ukr. Валентин Миколайович Крячко, ros. Валентин Николаевич Крячко, Walentin Nikołajewicz Kriaczko (ur. 27 stycznia 1958 w miasteczku Komsomolśke, w obwodzie charkowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Wychowanek Internatu Sportowego w Charkowie oraz klubu Metalist Charków, w barwach którego w 1975 rozpoczął karierę piłkarską. W 1982 służył w wojskowej drużynie SKA Kijów, po czym powrócił do Metalista Charków. W 1984 występował w farm-klubie Majak Charków. W 1986 przedwcześnie zakończył karierę piłkarską w rodzimym Metaliście z powodu arytmii serca. Potem jeszcze po kilku latach przerwy bronił barw klubów Ritm Biełgorod, Salut Biełgorod, Metalist Charków i Salut-JUKOS Biełgorod^[1].

Jako piłkarz radzieckiej reprezentacji U-18 w 1976 zdobył Mistrzostwo Europy U-18 na Węgrzech, a z reprezentacją U-20 w 1977 Mistrzostwo Świata w Tunezji.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W latach 1986–1993 trenował dzieci w DJuSSz Metalist Charków. Na początku lat 90. XX wieku również grał w rosyjskim zespole Ritm Biełgorod. Potem pomagał trenować Metalist Charków, a w 1994 nawet wychodził na boisko w składzie pierwszej drużyny. W końcu 1994 razem z Łeonidem Tkaczenkę przeniósł się do Tempa Szepietówka. Po rozformowaniu klubu od sierpnia do listopada 1995 prowadził Temp-Adwis Chmielnicki^[2]. W 1998 roku został zaproszony na stanowisko głównego trenera początków nowo utworzonego klubu Arsenał Charków, który trenował do 2001 r., a następnie powrócił do Metalista, gdzie od lipca 2001 roku był asystentem Mychajła Fomenko^[3]. W listopadzie 2002 objął prowadzenie Metalista Charków, z którym pracował w tym charakterze do maja 2003. Potem do kwietnia 2004 prowadził inny charkowski klub Helios Charków.

• mistrz Pierwszej Ligi ZSRR: 1981

• mistrz Europy U-18: 1976
• mistrz Świata U-20: 1977

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1976
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1977

• Wałentyn Kriaczko w bazie RusTeam (ros.)
• Wałentyn Kriaczko w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)