Raúl Alfonsín
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 marca 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 marca 2009 |
| Prezydent Argentyny | |
| Okres |
od 10 grudnia 1983 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
   
| |
Raúl Ricardo Alfonsín Foulkes (ur. 12 marca 1927 w Chascomús, zm. 31 marca 2009 w Buenos Aires[1]) – argentyński polityk, prezydent kraju w latach 1983–1989.
Uczęszczał do akademii wojskowej (Liceo Militar) w General San Martín, później studiował prawo na Uniwersytecie Narodowym La Plata, które ukończył w 1950 roku. Wrócił do rodzinnego Chascomús, gdzie założył czasopismo El Imparcial, a także zajmował się lokalną działalnością polityczną[2]. Od 1945 roku był działaczem Radykalnej Unii Obywatelskiej (UCR – Unión Cívica Radical).
W 1963 roku, gdy prezydentem Argentyny został Arturo Umberto Illia, Raúl Alfonsín został wybrany do Kongresu. W 1973 roku bezskutecznie ubiegał się o nominację UCR w wyborach prezydenckich, wygranych ostatecznie przez peronistę Héctora José Cámpora[2].
W okresie brudnej wojny, który rozpoczął się w 1976 roku po obaleniu peronistów przez juntę dowodzoną przez Jorge Rafaela Videlę, Raúl Alfonsín protestował przeciwko naruszeniom praw człowieka. Jego publikacje prasowe z tego okresu zostały zebrane w książce La cuestión Argentina, wydanej w 1981 roku[2].
Po porażce Argentyny w wojnie o Falklandy-Malwiny rząd junty stracił poparcie społeczne i pozwolił na zorganizowanie, w 1983 roku, demokratycznych wyborów (pierwszych od 1976 roku), w których Alfonsin, jako kandydat UCR, pokonał konkurującego z nim peronistę z Partii Justycjalistycznej Ítalo Lúdera. Jego prezydentura przypadła na okres wysokiej inflacji, poważnego długu publicznego, sporów pracowniczych, a także problemów związanych z niezadowoleniem w kręgach wojskowych. Aby ustabilizować gospodarkę negocjował pożyczki z Międzynarodowego Funduszu Walutowego, a także wprowadził w życie program ekonomiczny o nazwie Austral plan, który odniósł jednak umiarkowany sukces. Ścigał członków junty oskarżonych o łamanie praw człowieka, doprowadził do procesów sądowych, w których m.in. byli prezydenci Jorge Rafael Videla i Roberto Eduardo Viola zostali skazani na wyroki dożywotniego więzienia. Pod koniec prezydentury (1987–1988), pod wpływem nacisku armii, która odbudowywała swoją pozycję, Augustin ułaskawił część skazanych oficerów, a także zaproponował inwestycje odnawiające wojsko[2]. W okresie swojej prezydentury lansował m.in. projekt przeniesienia stolicy kraju do Viedma w Patagonii, który jednak upadł m.in. z powodu sprzeciwu peronistów[3].
8 lipca 1989 roku, z powodu nie rozwiązanych problemów gospodarczych i społecznych, ustąpił z urzędu prezydenta na 6 miesięcy przed końcem kadencji. Po ustąpieniu z urzędu pozostał aktywistą UCR[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarł były prezydent Argentyny Raul Alfonsin. (pol.).
- ↑ a b c d e Raul Alfonsin, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-01-12] (ang.).
- ↑ Tomasz Surdel: Słynne Buenos Aires przestanie być stolicą Argentyny?. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. 2014-01-16. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (pol.).
