Pistolet Walther PP

Walther PP

Państwo	Rzesza Niemiecka
Producent	Carl Walther Waffenfabrik
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Historia
Produkcja	1929 – do chwili obecnej
Dane techniczne
Kaliber	7,65 mm
Nabój	7,65 mm Browning
Magazynek	pudełkowy, 8 nab[1]
Wymiary
Długość	173 mm[1]
Wysokość	109 mm
Długość lufy	99 mm[1]
Długość linii celowniczej	125 mm
Masa
broni	682 g[1]
Inne
Prędkość pocz. pocisku	290 m/s[1]
Energia pocz. pocisku	196 J[1]
Szybkostrzelność praktyczna	30 strz./min[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Walther PP – niemiecki pistolet kal. 7,65 mm skonstruowany przed II wojną światową i produkowany do chwili obecnej.

W 1929 roku firma Walther wypuściła na rynek pistolet, który jako pierwszy łączył w sobie zalety pistoletu samopowtarzalnego z bezpieczeństwem i ciągłą gotowością do strzału rewolweru. Osiągnięto to dzięki wprowadzeniu mechanizmu samonapinania kurka w czasie ściągania spustu. Nowy pistolet otrzymał oznaczenie Walther PP (skrót od Polizeipistole)^[1] i jak wskazuje nazwa, był pomyślany przede wszystkim jako uzbrojenie policji i innych służb bezpieczeństwa. Po przegranej przez Niemcy wojnie fabryka Walther przerwała produkcję do roku 1952, kiedy weszła w skład koncernu Manurhin. Do roku 1982 nowo wyprodukowane pistolety nosiły oznaczenie Manurhin PPK. Jednak pistolety przedwojenne, które były w tym okresie poddawane remontom w fabryce Walthera, noszą oznaczenia Walther Waffenfabrik Ulm/Do, w przeciwieństwie do oryginalnych oznaczeń Waffenfabrik Walther Zella Mehlis (Thür). Broń zdobyła popularność do tego stopnia, że zagroziła ona istnieniu wielu firm konkurencyjnych.

W 1935 roku pistoletami zainteresowały się niemieckie siły zbrojne i do końca II wojny światowej zakupiły one 200 000 sztuk pistoletów PP. Broń była używana głównie przez pilotów i żołnierzy Luftwaffe, a także SS^[2]. Pistolety te były używane również przez oficerów NKWD podczas zbrodni katyńskiej.

Pistolet Walther PP działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego^[1]. Miał nieruchomą lufę i zewnętrzny kurek. Lufa gwintowana o gwincie 6-bruzdowym prawoskrętnym o skoku 240 mm. Bezpiecznik dźwigniowy, umieszczony z lewej strony zamka, działał bezpośrednio na iglicę. Było to bardzo dobre zabezpieczenie. Dzięki niemu można było nosić pistolet z nabojem w komorze nabojowej.

Pistolet Walther PP był produkowany głównie w kalibrze 7,65 mm Browning. Niewielkie ilości wykonano w kalibrach 6,35 mm Browning i 9 mm Short^[1]. Na małą skalę produkowano też pistolety kalibru .22 LR. Niektóre Walthery PP były wyposażone w tłumiki dźwięku.

• Walther PPK

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7. Brak numerów stron w książce