Półkrzew
Półkrzew, podkrzew (łac. suffrutex) – rośliny mające charakter przejściowy między krzewami a roślinami zielnymi. Tylko dolna część ich pędu jest zdrewniała, podczas gdy górna pozostaje zielna. Wraz z końcem okresu wegetacyjnego zamierają tylko części zielne[1]. W klasyfikacji Raunkiæra półkrzewy zaliczane są do chamefitów[2]. Ich wysokość zazwyczaj nie przekracza 1 m[3].
Przykładami półkrzewów są: szałwia lekarska, ruta zwyczajna, lawenda wąskolistna[1], psianka słodkogórz[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b E. Strasburger, F. Noll, H. Schenck, A.F.W. Schimper: Botanika. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 193.
- ↑ Krystyna Falińska: Ekologia roślin. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 142. ISBN 83-01-14222-7.
- ↑ Władysław Bugała: Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1991, s. 15. ISBN 83-09-00013-8.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.