Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Sulfaguanidyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sulfaguanidyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C7H10N4O2S

Masa molowa

214,05 g/mol

Wygląd

bezbarwny proszek o gorzkim smaku

Identyfikacja
Numer CAS

57-67-0

PubChem

5324

DrugBank

DB13726

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Sulfaguanidyna (łac. sulfaguanidinum) – organiczny związek chemiczny, amid kwasu sulfanilowego i guanidyny. Stosowana jako lek z grupy sulfonamidów.

Obecnie bardzo rzadko stosowany w zakażeniach bakteryjnych przewodu pokarmowego, nieżycie żołądka, zapaleniu jelit. Działa bakteriostatycznie na bakterie przewodu pokarmowego. Dawniej dostępna w Polsce w gotowych formach leków, obecnie jedynie jako substancja do receptury aptecznej i wykorzystywana w niej najczęściej jako składnik globulek dopochwowych. Nadal stosowana w weterynarii[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sulfaguanidyna, [w:] katalog produktów Sigma-Aldrich [online], numer katalogowy: S8751 [dostęp 2023-08-30].
  2. a b c Sulfaguanidin, [w:] CliniPharm Wirkstoffdatenbank [online], Institut für Veterinärpharmakologie und -toxikologie, Universität Zürich [dostęp 2023-08-30] (niem.).
  3. a b C.T. Supuran i inni, Protease inhibitors: synthesis and QSAR study of novel classes of nonbasic thrombin inhibitors incorporating sulfonylguanidine and O-methylsulfonylisourea moieties at P1, „Journal of Medicinal Chemistry”, 43 (9), 2000, s. 1793–806, DOI10.1021/jm9903693, PMID10794696 (ang.).
  4. David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-464, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  5. Sulfaguanidyna [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 8 czerwca 2023, numer katalogowy: S8751 [dostęp 2023-08-30]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. Dariusz Bednarek, Monika Szymańska-Czerwińska, Antybiotyki i inne substancje antybakteryjne stosowane w paszach leczniczych, „Życie Weterynaryjne”, 81 (8), 2006, s. 558–561 [zarchiwizowane 2017-07-30].