Małgorzata Majláth

Małgorzata Majláth (zm. po grudniu 1596) – szlachcianka węgierska, córka możnowładcy węgierskiego Istvána Majlátha i Anny Nádasdy.

W 1548 Małgorzata została zaręczona z synem wojewody siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, Andrzejem. Do ślubu obojga doszło w maju 1551^[1]. Z małżeństwa Małgorzaty z Andrzejem Batorym pochodziło sześcioro dzieci^[2]:

• Stefan – namiestnik Krasnego,
• Gabriel,
• Anna – żona Klemensa Dóczego,
• Katarzyna,
• Baltazar – regent siedmiogrodzki,
• Andrzej – biskup warmiński, kardynał.

8 stycznia 1563 zmarł mąż Małgorzaty, Andrzej Batory^[3]. W tym samym roku wdowa po Batorym wyszła ponownie za mąż. Jej drugim mężem został dworzanin antykróla węgierskiego Jana II Zygmunta Zápolyi, János Iffjú. Małżeństwo zostało zawarte w atmosferze skandalu, gdyż zostało zawarte przed upływem rocznej żałoby po śmierci Andrzeja^[2]. W późniejszych czasach wielokrotnie rozchodziły się plotki o niemoralnym prowadzeniu się Małgorzaty^[2]. W 1594 książę siedmiogrodzki Zygmunt Batory nakazał stracić męża Małgorzaty. Po owdowieniu, Małgorzata wraz z małoletnim synem Jánosem zamieszkała w Polsce, gdzie zaopiekował się nią starszy syn Andrzej^[4]. Pomimo pobytu w Polsce, Małgorzata interesowała się sprawami Siedmiogrodu. W grudniu 1596 przyjechała do Warszawy, prosząc syna o rezygnację z kariery kościelnej i objęcie władzy w Siedmiogrodzie^[5]. Dalsze losy Małgorzaty nie są znane.

• IldikóI. Horn IldikóI., Andrzej Batory, SzymonS. Brzeziński (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2010, s. 18–23, 26, 218, 224–226, ISBN 978-83-7543-163-6, OCLC 750793621 .