Pirena
Państwo | |
---|---|
Dyscyplina | |
Organizator rozgrywek |
Hiszpański Związek Sportów Zimowych |
Data założenia |
1991 |
Data rozwiązania |
2012 |
Sponsor tytularny |
Infinity Advance |
Zwycięzcy | |
Pierwszy zwycięzca | |
Najwięcej zwycięstw |
Tom Andres (4) |
Pirena (również: kat. La Ruta Blanca dels Pirineus, hiszp. La Ruta Blanca del Pirineo[1], dosłownie: „Biały Szlak Pirenejów”; od 2011: Pirena Advance) – międzynarodowe zawody w wyścigu psich zaprzęgów, rozgrywane w Pirenejach w latach 1991–2012.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pomysłodawcą i późniejszym dyrektorem wyścigów był Josep Parés i Casals[2][3], sprawujący później również funkcję wiceprzewodniczącego Międzynarodowej Federacji Psich Zaprzęgów. Poprzez organizację zawodów chciał on rozpropagować tę dyscyplinę sportu, a celem nadrzędnym była promocja wyścigów, aby możliwe było ich wprowadzenie do kalendarza zimowych igrzysk olimpijskich[4].
Celem wyścigu było jak najszybsze pokonanie trasy, przemierzając Pireneje z zachodu na wschód[5]. Trasa ta przebiegała przez Pireneje na terenie Nawarry, Aragonii i Katalonii w Hiszpanii, a następnie Andory i Francji[6][7]. Zawody organizowane były w styczniu[5], niekiedy na przełomie stycznia i lutego, trwały łącznie 15 dni, a pieczę nad nimi sprawowały Hiszpański i Kataloński Związek Sportów Zimowych. Trasa wyścigu liczyła ponad 300 km, niejednokrotnie nawet ponad 400 km, a niektóre jej odcinki znajdowały się na wysokości 2500 m n.p.m.[8][9][4] Wyścig podzielony był na kilkanaście etapów, z których część odbywała się nocą[9].
Od 1997 roku w ramach Pireny, poza skijöringiem, zaczęto dodatkowo rozgrywać zawody w pulce[4][10]. W 2005 roku przeprowadzono dodatkową rywalizację nordyckich psów zaprzęgowych[11]. W 2007 roku zawody odwołano[12]. Z biegiem lat Pirena zyskała na popularności, a na początku XXI wieku zaczęto ją określać najważniejszymi i najtrudniejszymi wyścigami psich zaprzęgów w Europie Południowej[5][8][13]. W 2011 roku sponsorem wyścigów została firma Infinity Advance, w związku z czym zmieniono nazwę zawodów na Pirena Advance[14].
Od 2013 roku zawody nie są rozgrywane[15]. Przyczyną zaprzestania ich organizacji były problemy finansowe wynikłe z kryzysu gospodarczego[5][16]. Początkowo organizatorzy odwołali jedynie edycję z 2013 roku, rok później poinformowali jednak, że zawody nie będą już więcej organizowane[17]. W 22-letniej historii wyścigów, wzięli w nich udział zawodnicy z ponad 20 państw[18]. W edycji z 2003 roku udział wzięło 56 maszerów i 650 psów z państw całego kontynentu europejskiego[4].
W zawodach jako maszerzy uczestniczyli zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Wśród uczestników były również osoby niepełnosprawne[9]. Pierwszą kobietą, która odniosła zwycięstwo w Pirenie, była Norweżka Elisabeth Edland, która triumfowała w 2001 roku[19]. Z kolei najbardziej utytułowanym zawodnikiem był Niemiec Tom Andres, który czterokrotnie wygrał wyścig[20] w latach 2008, 2010, 2011 i 2012[1][21][22][23].
W 2015 roku powstał projekt nowego, inspirowanego Pireną, wyścigu psich zaprzęgów Snow Race Gos Àrtic[24], którego trasę wyznaczono również w Pirenejach[25][26].
Zwycięzcy
[edytuj | edytuj kod]Skijöring
[edytuj | edytuj kod]Rok i miejsce | Zwycięzca (maszer) | Państwo | Źr. |
---|---|---|---|
1991 | René Minartz | Holandia | [27] |
1992 | Philippe Aroseau | Francja | [4] |
1993 | René Minartz | Holandia | [27] |
1994 | Andreas Kolberger | Austria | [4] |
1995 | Kurt Pichler | Austria | [4] |
1996 | Reijo Jääskeläinen | Finlandia | [4] |
1997 | Reijo Jääskeläinen | Finlandia | [4] |
1998 | Karsten Grønås | Norwegia | [4][28] |
1999 | Tim White | Stany Zjednoczone | [4] |
2000 | Grant Beck | Kanada | [4] |
2001 | Elisabeth Edland | Norwegia | [19] |
2002 | Rudi Ropertz | Niemcy | [4] |
2003 | Rudi Ropertz | Niemcy | [29] |
2004 | Rudi Ropertz | Niemcy | [30] |
2005 | Heinrich Stahl | Niemcy | [31] |
2006 | Josep Domingo Beltran | Hiszpania | [32] |
2008 | Tom Andres | Niemcy | [1] |
2009 | Iker Ozkoidi García | Hiszpania | [33] |
2010 | Tom Andres | Niemcy | [21] |
2011 | Tom Andres | Niemcy | [22] |
2012 | Tom Andres | Niemcy | [23] |
Pulka
[edytuj | edytuj kod]Rok i miejsce | Zwycięzca (maszer) | Państwo | Źr. |
---|---|---|---|
1997 | Oskar Espinosa | Hiszpania | [4] |
1998 | Oskar Espinosa | Hiszpania | [4] |
1999 | Patrick Geley | Francja | [4] |
2000 | Patrick Geley | Francja | [4] |
2002 | Alexandre Bégrand | Francja | [4] |
2003 | Patrick Wirz | Szwajcaria | [34] |
2004 | Richard Bárta | Czechy | [35] |
2005 | Jana Porubská | Czechy | [36] |
2006 | Jana Porubská | Czechy | [37] |
2008 | Svein Ivar Moen | Norwegia | [1] |
2009 | Lena Hillestad | Norwegia | [38] |
2010 | Jiří Suchý | Czechy | [39] |
2011 | Jana Porubská | Czechy | [40] |
2012 | Pavel Porubský | Czechy | [41] |
Nordyckie psy zaprzęgowe
[edytuj | edytuj kod]Rok i miejsce | Zwycięzca (maszer) | Państwo | Źr. |
---|---|---|---|
2005 | Matteo Bartolini | Włochy | [11] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Pirena 2008. Resultado final. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Iditarod 1925: l’origen de les Pirenes de tot el món. Associació Catalana d’Història de la Veterinària, 29 stycznia 2009. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ múixing. Enciclopèdia Catalana. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r La ruta blanca del Pirineu. La Xarxa, 10 stycznia 2003. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ a b c d Javier Clavero: Seis eneros sin Pirena. Heraldo, 30 stycznia 2018. [dostęp 2019-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-23)]. (hiszp.).
- ↑ Beata Szoda: Wyścigi psich zaprzęgów. Z Pazurem. [dostęp 2019-08-07].
- ↑ Carreras de trineos y esquís tirados por Perros: el Mushing. Travesía Pirenaica, 29 stycznia 2018. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ a b Pirena Advance – prestiżowy wyścig psich zaprzęgów z udziałem Polaka. Prestor, 22 stycznia 2012. [dostęp 2019-08-07].
- ↑ a b c Para todos La 2 – Pirena – Entrevista a Pep Parés y Álvaro Bultó. Radio y Televisión Española, 13 lutego 2012. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Wyciąg z protokołu z zebrania Zarządu PZSPZ dnia 8 września 2006. Polski Związek Sportu Psich Zaprzęgów, 8 września 2006. [dostęp 2019-08-07].
- ↑ a b Pirena 2005. General- Acumulada. Pirena P. Nordicos. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena Edición Suspendida 2007. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Toni Padilla: Tenim la segona cursa de trineus de gossos més important a casa. ara.cat, 8 stycznia 2011. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ Pirena 2011. Nevasport. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena no se celebrará en 2013 tras 22 años de competición. Marca, 15 listopada 2012. [dostęp 2019-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-24)]. (hiszp.).
- ↑ David Domingo: Neu sense gossos. Diari d’Andorra, 23 października 2013. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ Joan Solé: Desaparece Pirena, la prueba más importante en Europa de trineos con perros. Lugares de Nieve, 13 września 2013. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Mushing. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-06)]. (hiszp.).
- ↑ a b A. Ruesta: Los trineos con perros surcan la nieve de Aragón. El Periódico de Aragón, 18 stycznia 2002. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Rafał Święcki: Husqvarna Tour 2015 – wyścigi psich zaprzęgów na Polanie Jakuszyckiej. Nasze Miasto Jelenia Góra, 6 lutego 2015. [dostęp 2019-08-07].
- ↑ a b General Pirena Trineos 2010. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ a b Pirena 2011. La Molina General Trineos. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ a b Pirena 2012. General Trineos. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Eduard Palomares: El espíritu de Pirena continúa vivo. El Periódico, 21 stycznia 2015. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ La temporada 2019 de Gos Àrtic es viurà amb un esperit 100% Pirena. L’Esportiu de Catalunya, 12 stycznia 2019. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ La «Snow Race by Gos Àrtic» recuperarà l’esperit de la Pirena. Nació Muntanya, 11 stycznia 2019. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ a b Ton Reijnaerts: Heerlense Huskyman werkt op het dak van Europa. Parkstad Actueel, 27 grudnia 2017. [dostęp 2019-08-07]. (niderl.).
- ↑ About us. Vargevass Siberian Huskies. [dostęp 2019-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-12)]. (ang.).
- ↑ L’alemany Rudi Ropertz guanya la Pirena per segon any consecutiu per davant del català Domingo. Corporació Catalana de Mitjans Audiovisuals, 1 lutego 2003. [dostęp 2019-08-07]. (kat.).
- ↑ Pirena 2004. Clasificación General. Categoría Trineos. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena 2005. General- Acumulada. Pirena Trineos. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena 2006. Trineo General Final. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ General Pirena Trineos 2009. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ La Pirena muestra su dureza. Marca, 30 stycznia 2010. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena 2004. Clasificación General. Categoría Skijoring. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena 2005. General- Acumulada. Pirena Skilloring. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena 2006. Skijoring General Final. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ General Pirena Skijoring 2009. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ General Pirena Skilloring 2010. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena 2011. La Molina General Skilloring. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).
- ↑ Pirena 2012. General Skilloring. Real Federación Española de Deportes de Invierno. [dostęp 2019-08-07]. (hiszp.).