Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

LVG C.VI

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
LVG C.VI
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Luft-Verkehrs-Gesselschaft

Typ

samolot bombowo-rozpoznawczy

Konstrukcja

dwupłatowiec konstrukcji mieszanej

Załoga

2 (pilot i strzelec/obserwator)

Historia
Data oblotu

1918

Dane techniczne
Napęd

1 × Benz Bz.IV, rzędowy 6-cylindrowy

Moc

200 KM (147 kW)

Wymiary
Rozpiętość

13,00 m

Długość

7,45 m

Wysokość

2,80 m

Osiągi
Prędkość maks.

170 km/h

Prędkość wznoszenia

6 min na pułap 1000 m

Pułap

6500 m

Zasięg

400 km

Długotrwałość lotu

3,5 godz

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × karabin maszynowy lMG 08/15 kal. 7,92 mm zsynchronizowany
1 × karabin maszynowy Parabellum kal. 7,92 mm, ruchomy na wysięgniku
90 kg bomb pod skrzydłami
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Polska, Finlandia, Litwa, Szwajcaria, Czechosłowacja, ZSRR

LVG C.VIniemiecki samolot wielozadaniowy (rozpoznawczy i lekki bombowiec). Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku w zakładach lotniczych Luft-Verkehrs-Gesselschaft (LVG) w Berlinie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Benz Bz.IV eksponowany w MLP w Krakowie

W drugiej połowie 1917 roku szwajcarski konstruktor inż. Franz Schneider, pracujący w niemieckich zakładach lotniczych Luft-Verkehrs-Gesellschaft w Berlinie opracował nowy samolot wielozdaniowy LVG C.VI, który oparł na swoich poprzednich konstrukcjach tego rodzaju samolotów zbudowanych w tej wytwórni LVG, a w szczególności na samolocie doświadczalnym LVG E.I z 1914 roku oraz samolotach dwumiejscowych rozpoznawczych i lekkich bombowcach: LVG C.II z 1915 roku, LVG C.IV z 1916 roku i LVG C.V z 1917 roku.

Nowo opracowany samolot miał analogiczny układ dwupłata jak wcześniejsze samoloty, lecz był bardziej dopracowany pod względem aerodynamicznym. Różnił się wymiarami, był także lżejszy i miał lepsze właściwości pilotażowe oraz osiągi.

Samolot LVG C.VI miał kadłub o konstrukcji drewnianej, kratownicowej, z przodu o przekroju okrągłym, a od środka prostokątnym, który zwężał się ku tyłowi. W przedniej części kadłuba mieścił się silnik rzędowy chłodzony cieczą. Górna część silnika wystawała poza obrys kadłuba. Za silnikiem znajdowały się dwie kabiny odkryte: pierwsza – pilota, osłonięta z przodu małym wiatrochronem, druga – obserwatora. Z tyłu kadłuba było zamocowane usterzenie klasyczne o kształcie ekliptycznym – pionowe skośne, poziome – proste, składające się ze stateczników i sterów. Kadłub pokryty był z przodu, przy silnikach, blachą aluminiową, dalej sklejką. Płaty o konstrukcji dźwigarowej drewnianej miały kształt prostokątny i pokryte były płótnem. Na końcach były lekko zaokrąglone. Lotki znajdowały się tylko na górnym płacie, w którym również z przodu umieszczono zbiornika paliwa, a za nim pośrodku chłodnicę cieczy chłodzącej silnik.

Zniszczony w Palestynie LVG C.V, 22.08.1918 r.

Samolot LVG C.VI oblatano na początku 1918 roku i po zakończeniu prób uruchomiono produkcję seryjną. Samoloty te sukcesywnie kierowane były przez Niemców na front zachodni I wojny światowej. Także po zakończeniu wojny były użytkowe, w lotnictwie kilku państw.

Łącznie w wyprodukowano około 100 samolotów LVG C.VI.

Użycie samolotów w wojsku polskim

[edytuj | edytuj kod]

Po listopadzie 1918 roku jeden samolot LVG C.VI został zdobyty na terenie Małopolski przez polskie oddziały, a w czerwcu 1920 roku jeden taki samolot wyremontowano w Poznaniu w Warsztatach Sekcji Lotniczej na lotnisku Ławica. W 1920 roku kilkanaście samolotów zostało zakupionych od niemieckiej firmy prywatnej.

Samoloty LVG C.VI wprowadzono na uzbrojenie eskadr wywiadowczych: 6, 8, 12 i 14 lotnictwa polskiego. Brały one udział w lotach rozpoznawczy w trakcie wojny polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu działań bojowych kilka z nich używano do celów szkoleniowych. Ostatnim z nich był prawdopodobnie samolot LVG C.VI używany w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych w Toruniu, który został skasowany w 1924 roku.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Samolot LVG C.VI był dwumiejscowym samolotem wielozadaniowym – rozpoznawczym i lekkim bombowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd silnik rzędowy, chłodzony cieczą. Śmigło drewniane, dwułopatowe.