Odznaka za Rany

Odznaka za Rany
Verwundetenabzeichen

Awers Czarnej Odznaki za Rany (I wojna światowa)
Awers Czarnej Odznaki za Rany (II wojna światowa)
Ustanowiono	1918
Wycofano	1945
Kruszec	cynk, mosiądz, tombak, żeliwo
Powiązane	Medal Rannych Purpurowe Serce Odznaka za Rany i Kontuzje Odznaka za rany
Multimedia w Wikimedia Commons

Odznaka za Rany (niem. Verwundetenabzeichen) – niemiecka odznaka ustanowiona przez cesarza Wilhelma II w 1918 roku.

Odznakę przyznawano w trzech podstawowych wersjach:

Odlewana z żeliwa lub mosiądzu. Czarną odznakę przyznawano w dwóch przypadkach:

• żołnierz został zraniony 1 lub 2 razy podczas walki lub podczas ataku powietrznego
• żołnierz podczas wykonywania rozkazów został ranny w wyniku odmrożenia

Odlewana z tombaku lub cynku i posrebrzana. Srebrną odznakę przyznawano w dwóch przypadkach:

• żołnierz został zraniony 3 lub 4 razy podczas walki lub podczas ataku powietrznego
• żołnierz podczas wykonywania rozkazów został ciężko ranny

Odlewana z tombaku lub cynku i pozłacana. Złotą odznakę przyznawano w trzech przypadkach:

• żołnierz musi być zraniony co najmniej 5 razy podczas walki lub podczas ataku powietrznego
• żołnierz podczas wykonywania rozkazów został bardzo ciężko ranny
• żołnierz zmarł w czasie wykonywania rozkazów

Wilhelm II ustanowił odznakę 3 marca 1918 dla żołnierzy Armii Cesarstwa Niemieckiego jako nagrodę za rany odniesione podczas I wojny światowej. Od 8 lipca 1918 odznaki mogły być również przyznawane członkom oddziałów kolonialnych Schutztruppe.

Dla marynarzy Cesarskiej Marynarki Wojennej, Wilhelm II 24 czerwca 1918 zmienił wygląd odznaki (zamiast hełmu pojawiła się kotwica). Odznaka była przyznawana tylko w przypadku gdy rany zostały odniesione w bitwie morskiej.

Odznaka za Rany dla niemieckich ochotników podczas wojny domowej w Hiszpanii została stworzona przez Adolfa Hitlera 22 maja 1939. Łącznie wydano 182 czarne i srebrne Odznaki za Rany.

Odznaka miała być noszona po lewej stronie klatki piersiowej (zwykle na kieszeni), poniżej medali wojennych.

1 czerwca 1940 Hitler zarządził, że każdy odbiorca srebrnej lub złotej Odznaki za Rany automatycznie dostawał Krzyż Żelazny II klasy, jeżeli wcześniej nie został udekorowany tym krzyżem.

Odznaka za Rany 20 lipca 1944 została stworzona w sierpniu 1944 dla osób które ucierpiały w zamachu na Hitlera (zostały ranne lub zabite). Pod hełmem napisane jest: „20 lipca 1944” i pod spodem jest podpis Adolfa Hitlera. 2 września 1944 na ceremonii odznakę przyznano 25 osobom (wliczając Hitlera).

Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 26 lipca 1957 odznaka mogła być noszona po usunięciu swastyki (przed rozporządzeniem noszenie odznak było zabronione). Dodatkowo wprowadzono baretki; przedstawiające miniaturkę odznaki w formie okucia na czarnej wstążce.

• Robin Lumsden: Medals and Decorations of Hitler's Germany. Airlife Publishing, 2001. ISBN 1-84037-178-1. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Sebastián J. Bianchi: Wound Badges (ang.)