Jorge Sampaoli

Jorge Sampaoli

Pełne imię i nazwisko	Jorge Luis Sampaoli Moya
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1960 Santa Fe
Wzrost	167 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1977–1979 CA Newell’s Old Boys
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2002 Club Juan Aurich 2002–2003 Sport Boys Association 2004–2006 Coronel Bolognesi 2007 Club Sporting Cristal 2008–2009 CD O’Higgins 2010 CS Emelec 2011–2012 Club Universidad de Chile 2012–2016 Chile 2016–2017 Sevilla 2017–2018 Argentyna 2019 Santos FC 2020–2021 Atlético Mineiro 2021–2022 Olympique Marsylia 2022–2023 Sevilla 2023 Flamengo
Multimedia w Wikimedia Commons

Jorge Luis Sampaoli Moya (ur. 13 marca 1960 w Santa Fe) – argentyński trener piłkarski.

Sampaoli jako nastolatek występował na pozycji lewego pomocnika w drużynach juniorskich klubu Newell’s Old Boys z miasta Rosario, lecz jego karierę piłkarską przerwało złamanie kości piszczelowej i strzałkowej, którego doznał w wieku dziewiętnastu lat.

Wkrótce rozpoczął pracę jako trener, początkowo szkoląc z sukcesami amatorskie drużyny z prowincji Santa Fe, zaś później znalazł zatrudnienie w trzecioligowym Argentino de Rosario. W styczniu 2002 przeniósł się do peruwiańskiej drużyny Juan Aurich z siedzibą w Chiclayo, po tym, jak został dostrzeżony przez prezesa tego klubu Juana José Salazara, poszukującego wzmocnień wśród zawodników z niższych lig argentyńskich. Trenerem tego zespołu, który walczył wówczas o utrzymanie w peruwiańskiej Primera División, pozostawał przez pięć miesięcy, wygrywając zaledwie jedno z ośmiu spotkań, po czym zrezygnował ze stanowiska.

Kilka tygodni później Sampaoli objął inną peruwiańską ekipę – Sport Boys z miasta Callao, gdzie spędził półtora roku, nie odnosząc większych sukcesów, lecz regularnie plasował się z nią w górnej części tabeli. W 2004 roku został szkoleniowcem Coronelu Bolognesi z Tacny, z którym w sezonie 2005 zakwalifikował się do pierwszych międzynarodowych rozgrywek w swojej karierze, Copa Sudamericana. Tam jego zawodnicy odpadli w 1/16 finału po remisowym dwumeczu z wyżej notowanym chilijskim CSD Colo-Colo, późniejszym finalistą (rywal, mający w składzie m.in. Arturo Vidala i Alexisa Sáncheza, awansował dzięki bramkom strzelonym na wyjeździe). W styczniu 2007 objął pierwszy duży klub podczas swojej pracy jako trener – Sporting Cristal ze stołecznej Limy, zaliczany do „wielkiej trójki” peruwiańskiego futbolu. Tam zanotował jednak bardzo nieudany pobyt, w siedemnastu meczach zwyciężając zaledwie czterokrotnie i zajmując trzecie od końca miejsce w tabeli, przez co już w maju stracił pracę.

W styczniu 2008 roku Sampaoli opuścił Peru na rzecz Chile, gdzie podpisał umowę z ekipą CD O’Higgins z siedzibą w mieście Rancagua. Tam już w pierwszych, wiosennych rozgrywkach Apertura zajął ze swoim zespołem wysokie, trzecie miejsce w tabeli, jednak w kolejnych sezonach jego podopieczni spisywali się nieregularnie, zajmując odpowiednio siódmą i ósmą lokatę, a ponadto ani razu nie zdołali dotrzeć do półfinału decydującej o mistrzostwie fazy play-off. Ze stanowiska został zwolniony w sierpniu 2009 roku po serii słabych wyników, a kilka miesięcy później objął funkcję szkoleniowca ekwadorskiego giganta – CS Emelec z miasta Guayaquil. W 2010 roku triumfował z nim w wiosennych rozgrywkach Apertura, a w przekroju całego sezonu wywalczył tytuł wicemistrza Ekwadoru. W czerwcu 2010 prowadzony przez niego Emelec został wybrany przez IFFHS najlepszą drużyną miesiąca na świecie – było to pierwsze tego typu wyróżnienie jakiegokolwiek ekwadorskiego klubu.

W grudniu 2010 roku Sampaoli został ogłoszony nowym szkoleniowcem czołowego chilijskiego klubu Universidad de Chile ze stołecznego Santiago, wygrywając rywalizację o tę posadę z Diego Simeone. Tam w ciągu kolejnych dwóch lat prowadził jedną z najlepszych drużyn w historii klubu, odnosząc sukcesy zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. W wiosennym sezonie Apertura 2011 wywalczył z Universidadem tytuł mistrza Chile i tytuł ten powtórzył również pół roku później, podczas jesiennych rozgrywek Clausura 2011. W tym samym roku triumfował również w rozgrywkach Copa Sudamericana, po pokonaniu w finałowym dwumeczu ekwadorskiego LDU Quito (1:0, 3:0). Podczas tego turnieju prowadzeni przez niego zawodnicy Universidadu w dwunastu spotkaniach zdobyli 21 goli, tracąc przy tym zaledwie dwie bramki. Było to zarazem pierwsze zdobyte przez ten klub międzynarodowe trofeum w jego historii. Dzięki świetnej grze jego drużyny Sampaoli został uhonorowany wieloma nagrodami za rok 2011 – urugwajski dziennik El País wybrał go drugim najlepszym trenerem Ameryki Południowej (zaraz za Óscarem Tabárezem), IFFHS przyznało mu siódme miejsce w klasyfikacji najlepszych szkoleniowców na świecie, zaś wszystkie czołowe media sportowe w Chile uznały go najlepszym trenerem tamtejszej ligi.

W wiosennym sezonie Apertura 2012 Sampaoli wywalczył z Universidadem trzeci z rzędu tytuł mistrza Chile, a także dotarł aż do półfinału najbardziej prestiżowych rozgrywek klubowych w Ameryce Południowej – Copa Libertadores. Ogółem szkoleniowcem tego klubu pozostawał przez niemal dwa lata, zdobywając cztery trofea; trzon prowadzonej przez niego ekipy stanowili zawodnicy tacy jak bramkarz Johnny Herrera, obrońcy Eugenio Mena, José Rojas, Marcos González i Osvaldo González, pomocnicy Charles Aránguiz, Marcelo Díaz, Paulo Magalhaes i Felipe Seymour oraz napastnicy Eduardo Vargas, Gustavo Canales, Junior Fernándes i Ángelo Henríquez. Za jego kadencji Universidad został pierwszym klubem w historii chilijskiego futbolu, który zdobył trzy trofea w jednym roku kalendarzowym.

W grudniu 2012 roku Sampaoli został selekcjonerem reprezentacji Chile, zastępując na tym stanowisku swojego rodaka Claudio Borghiego. Jedną z jego pierwszych decyzji było przywrócenie do kadry pomijanego przez ostatniego szkoleniowca pomocnika Jorge Valdivii i namówienie na powrót do drużyny narodowej Davida Pizarro. Na stanowisku selekcjonera zadebiutował 15 stycznia 2013 w towarzyskim spotkaniu z Senegalem (2:1), a w tym samym roku zakwalifikował się z chilijską reprezentacją na Mistrzostwa Świata w Brazylii, notując w kwalifikacjach pięć zwycięstw, remis oraz porażkę i zajął premiowane awansem trzecie miejsce. W ankiecie przeprowadzonej przez FIFA został uznany najlepszym szkoleniowcem południowoamerykańskich eliminacji do Mistrzostw Świata 2014, pokonując José Pekermana (Kolumbia) i Alejandro Sabellę (Argentyna). Chile pod jego wodzą doszło do 1/8 finału Mistrzostw Świata 2014 w Brazylii polegając w tej fazie gospodarzom turnieju po rzutach karnych 3-2.Pod wodzą Sampaoliniego Chile zdobyło Copa América 2015 pokonując Argentynę w rzutach karnych 4-1. 19 stycznia 2016 Federacja piłkarska Chile poinformowała o rozwiązaniu za porozumieniem stron kontraktu Sampaoliniego.

27 czerwca 2016 roku hiszpański klub Sevilla FC ogłosił, że Sampaoli będzie nowym trenerem tego klubu. Argentyńczyk podpisał dwuletnią umowę^[1].

• Torneo Apertura: 2011, 2012
• Torneo Clausura: 2011
• Copa Sudamericana: 2011

• Jorge Sampaoli, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21] .
• J. Sampaoli, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-03] .