Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

John Cazale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Cazale
Imię i nazwisko

John Holland Cazale

Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1935
Revere (Massachusetts)

Data i miejsce śmierci

12 marca 1978
Nowy Jork

Zawód

aktor

Lata aktywności

1959–1978

podpis

John Holland Cazale[1][2] (ur. 12 sierpnia 1935 w Revere, zm. 12 marca 1978 w Nowym Jorku) – amerykański aktor teatralny i filmowy pochodzenia włoskiego i irlandzkiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Revere w stanie Massachusetts w rodzinie rzymskokatolickiej[3] jako syn Cecilii Holland i Johna Cazale'a. Miał starszą siostrę Catherine (1931–2000) i młodszego brata Stephena (ur. 1937)[4]. Uczęszczał do szkoły średniej przy Buxton School w Williamstown[5]. Jako nastolatek pracował na stanowisku gońca w Standard Oil[5].

Studiował dramat w Oberlin College w Oberlin w Ohio[3]. Naukę kontynuował na Uniwersytecie Bostońskim[5]. W tym czasie grał w Charles Playhouse w Bostonie oraz dorabiał jako taksówkarz[5] i fotograf[6]. Wystąpił w reklamie telewizyjnej spółki New York Telephone[6]. Rozczarowany niepowodzeniami podczas castingów filmowych, zaczął kręcić własne filmy[6]. Zadebiutował produkcją The American Way (1962), w której zagrał anarchistę, któremu nie udaje się niczego wysadzić w powietrze[6].

W drugiej połowie lat 60. zagrał Guptę w dramacie Israela Horovitza The Indian Wants the Bronx, który w 1968 był wystawiany w Astor Place w Nowym Jorku[6]. Za rolę w spektaklu zdobył nagrodę Obie[6]. Następnie zagrał w kolejnym dramacie Horovitza – Line, w którym wcielił się w postać Dolana[6]. Podczas jednego z występów w Theatre de Lys został dostrzeżony przez Francisa Forda Coppolę i Freda Roosa, którzy zaproponowali mu rolę Frederica Corleone w Ojcu chrzestnym (1972)[7]. Rola jednego z braci-mafiosów okazała się jego najbardziej znaną kreacją filmową[8][9]. W 1974 wystąpił jako Stan w Rozmowie Coppoli[7] i powrócił do roli Frederico Corleone w Ojcu chrzestnym II[10]. W 1975 zagrał Sala w dramacie Sidneya Lumeta Pieskie popołudnie[11].

W latach 1976–1978 był w związku z aktorką Meryl Streep[12][13], którą poznał w trakcie przygotowań do spektaklu Josepha Pappa Miarka za miarkę, w którym zagrał Angelo[14].

Na planie filmowym swego ostatniego filmu Łowca jeleni (1978) pracował, będąc już ciężko chorym na nowotwór płuca[15]. Nie doczekał premiery kinowej – zmarł kilka miesięcy wcześniej, 12 marca 1978 w Nowym Jorku w wieku 42 lat.

Wszystkie pięć filmów, w których zagrał, były nominowane do Oscara, sam jednak nigdy nie zdobył nominacji do nagrody[16].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. John Cazale. Listal. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
  2. Personalidade: John Cazale (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-12-23]. (port.).
  3. a b John Cazale Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
  4. John Cazale (1935-1978). Find a Grave. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
  5. a b c d Michael Schulman: Meryl Streep. Znowu ona!. Robert Waliś (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2016, s. 156–157. ISBN 978-83-65282-89-7.
  6. a b c d e f g Michael Schulman: Meryl Streep. Znowu ona!. Robert Waliś (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2016, s. 158–159. ISBN 978-83-65282-89-7.
  7. a b Michael Schulman: Meryl Streep. Znowu ona!. Robert Waliś (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2016, s. 160–161. ISBN 978-83-65282-89-7.
  8. John Cazale (12 de Agosto de 1935). Filmow. [dostęp 2017-12-23]. (port.).
  9. Piotr Han (2016-08-12): Wiem, że to byłeś ty – John Cazale. Film. [dostęp 2017-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-14)]. (pol.).}
  10. Michael Schulman: Meryl Streep. Znowu ona!. Robert Waliś (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2016, s. 162. ISBN 978-83-65282-89-7.
  11. Michael Schulman: Meryl Streep. Znowu ona!. Robert Waliś (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2016, s. 164–165. ISBN 978-83-65282-89-7.
  12. John Cazale Dating. FamousFix. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
  13. Maureen Callahan (2016-04-23): The tragic romance that shaped Meryl Streep's life. „New York Post”. [dostęp 2015-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-14)]. (ang.).
  14. Michael Schulman: Meryl Streep. Znowu ona!. Robert Waliś (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2016, s. 166–167. ISBN 978-83-65282-89-7.
  15. Bruce Fretts (2003-02-21): Remembering John Cazale's big-screen brilliance. Entertainment Weekly. [dostęp 2015-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-14)]. (ang.).
  16. Michael Schulman: Meryl Streep. Znowu ona!. Robert Waliś (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2016, s. 203. ISBN 978-83-65282-89-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]