Ignacy Blaschke

Ignacy Engelbert Blaschke
	; Ignacy Engelbert Blaschke (po lewej) i Eugeniusz Dąbrowa-Dąbrowski. Zaproszenie kabaretu "Zielony Balonik" autorstwa Kazimierza Sichulskiego
Data i miejsce urodzenia	15 października 1882 ; Vrútky
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1943 ; Bochnia
Dziedzina sztuki	rzeźba, grafika
	Odznaczenia

Józefa Singer - pierwowzór postaci Racheli z *Wesela* Stanisława Wyspiańskiego. Karykatura Ignacego E. Blaschke. Kraków, 1909 r.

Ignacy Engelbert Blaschke, pierwotnie Engelbert Blaschke (ur. 15 października 1882 we Vrútkach, zm. 5 stycznia 1943 w Bochni) – polski rzeźbiarz i rysownik czeskiego oraz niemieckiego pochodzenia^[1]. Pierwsze swoje dzieła podpisywał jako «Engelbert Blaszke».

Był synem Franza i Antonii z Beránków^[2]. W latach 1902–1909 studiował rzeźbę w Paryżu, Norymberdze oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Konstantego Laszczki^[3]. Związany z cyganerią krakowską. Autor plakatów i zaproszeń na występy Kabaretu „Zielony Balonik”. Po studiach osiadał we Lwowie, gdzie współpracował z kabaretem „Wesoła Jama”^[4]. Wspólnie m.in. z Kornelem Makuszyńskim, Stanisławem Wasylewskim i Henrykiem Zbierzchowskim stworzył satyryczną szopkę "Lwowskie marionetki"^[5]. Rzeźbił głównie studia portretowe, m.in. popiersie Jana Gutenberga na elewacji domu przy ul. Szabatowskiego w Chorzowie. Projektował medale i medaliony dla Fabryki Fajansu w Pacykowie. W czasie wojny polsko-ukraińskiej grożąc maszyniście lufką do papierosów udającą lufę pistoletu uprowadził ukraiński pociąg wojskowy wiozący na front amunicję. Za ten czyn otrzymał Krzyż Obrony Lwowa.

Życie prywatne

Mąż Anieli z domu Kaiser, ojciec trojga dzieci, w tym Stanisława^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Czasopismo Techniczne KTT, nr 162-165, Krakowskie Towarzystwo Techniczne, Kraków 2015.
↑ Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, tom 1, Ossolineum, Wrocław 1971, s. 175.
↑ Materiały do dziejów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1969, s. 339.
↑ biogram Ignacego E. Blaschke. Muzeum Narodowe w Krakowie.
↑ Witold Waszczuk: Pisarz wobec koniunktury: Twórczość literacka Henryka Zbierzchowskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2000, s. 142.

Bibliografia

Emmanuel Swieykowski: Pamiętnik Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie: 1854-1904; 50 lat działalności dla ojczystej sztuki. Kraków: TPSP, 1905.
Boy-Żeleński Tadeusz Słówka. Wstęp: Tomasz Weiss. BN I, 255. Wrocław 1988.
Polski Plakat Secesyjny, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2003
Aleksandra Melbechowska-Luty Posągi i ludzie: rzeźba polska dwudziestolecia międzywojennego, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2005

[#1-1] Czasopismo Techniczne KTT, nr 162-165, Krakowskie Towarzystwo Techniczne, Kraków 2015.

[2] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, tom 1, Ossolineum, Wrocław 1971, s. 175.

[3] Materiały do dziejów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1969, s. 339.

[4] ram Ignacego E. Blaschke. Muzeum Narodowe w Krakowie.

[5] Witold Waszczuk: Pisarz wobec koniunktury: Twórczość literacka Henryka Zbierzchowskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2000, s. 142.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]