Henryk Piotr Kossowski

Henryk Piotr Kossowski

Biskup tytularny Serry
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1828 Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 maja 1903 Warszawa
Biskup pomocniczy kujawsko-kaliski
Okres sprawowania	1889–1903
Biskup pomocniczy płocki
Okres sprawowania	1884–1889
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	13 marca 1857
Prezbiterat	23 marca 1857
Nominacja biskupia	24 marca 1884
Sakra biskupia	13 lipca 1884
Teksty w Wikiźródłach

Henryk Piotr Kossowski herbu Dołęga^[1] (ur. 21 stycznia 1828 w Warszawie, zm. 2 maja 1903 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, tłumacz dzieł religijnych, rektor Akademii Duchownej w Warszawie w latach 1863–1867, biskup pomocniczy płocki w latach 1884–1889, biskup pomocniczy kujawsko-kaliski w latach 1889–1903.

Urodził się 21 stycznia 1828 w Warszawie. Po śmierci rodziców zaopiekował się nim hrabia Józef Łubieński^[1]. W latach 1839–1846 kształcił się w zakresie szkoły średniej, najpierw w gimnazjum we Wrocławiu, a następnie w gimnazjum w Lesznie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości^[1][2]. W latach 1847–1851^[2] odbył studia na wydziale prawa uniwersytetu w Berlinie, po czym został zarządcą cukrowni w dobrach Sanguszków na Podolu^[1]. W 1852 rozpoczął studia w seminarium duchownym w Kamieńcu Podolskim, które od następnego roku kontynuował w Akademii Duchownej w Petersburgu^[1], gdzie w 1857 uzyskał magisterium z teologii^[2]. 13 marca 1857 otrzymał święcenia diakonatu^[3], a 23 marca 1857^[4] został w Petersburgu^[5] wyświęcony na prezbitera^[4] przez arcybiskupa metropolitę mohylewskiego^[6] Wacława Żylińskiego^[4].

W latach 1857–1859^[2] pracował w seminarium duchownym w Mińsku jako wykładowca łaciny i spowiednik kleryków^[1]. W latach 1860–1863 był duszpasterzem akademickim i proboszczem w Dorpacie. Na tej placówce rozpoczął budowę kościoła, założył szkołę katolicką i ochronkę, a także należał do Estońskiego Towarzystwa Naukowego^[1]. Od 1863 piastował urząd rektora Akademii Duchownej w Warszawie, gdzie wykładał teologię pastoralną i egzegezę biblijną Starego Testamentu^[2]. Stanowiska na uczelni został pozbawiony w 1867 w związku z jej zamknięciem przez władze carskie^[1]. Zajął się wtedy pracą naukową i odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej^[2]. Od 1871 przez 13 lat był proboszczem parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny na Lesznie w Warszawie^[1]. W 1864 został kanonikiem honorowym sejneńskim^[4].

24 marca 1884 papież Leon XIII prekonizował go biskupem pomocniczym diecezji płockiej^[1] ze stolicą tytularną Serra^[3]. Święcenia biskupie otrzymał 13 lipca 1884 w kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Petersburgu^[7]. Konsekrował go Aleksander Gintowt-Dziewałtowski, arcybiskup metropolita mohylewski, w asyście Szymona Marcina Kozłowskiego, biskupa diecezjalnego łuckiego i żytomierskiego, i Antanasa Baranauskasa, biskupa pomocniczego żmudzkiego^[3]. Po święceniach pozostał w Warszawie. Do Płocka przeniósł się po śmierci miejscowego biskupa diecezjalnego Kaspra Borowskiego, skąd jako wikariusz kapitulny zarządzał diecezją w latach 1885–1889^[2].

30 grudnia 1890^[5] został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego diecezji kujawsko-kaliskiej^[1]. W 1896 ponownie został wybrany wikariuszem kapitulnym diecezji płockiej, jednak tym razem funkcji nie objął^[1]. W diecezji kujawsko-kaliskiej w 1897 został mianowany oficjałem, a po ustąpieniu z urzędu biskupa diecezjalnego Aleksandra Bereśniewicza od marca do grudnia 1902 sprawował urząd wikariusza kapitulnego^[2].

Przetłumaczył około 20 dzieł religijnych, m.in. pisma św. Teresy z Ávili, a także dokonał korekty redakcyjnej przekładu Biblii Jakuba Wujka. Wraz z Michałem Nowodworskim założył i redagował Encyklopedię kościelną, do której napisał około 240 haseł z zakresu teologii katolickiej i historii Kościoła. Publikował kazania i mowy w „Przeglądzie Katolickim” i „Homiletyce”. Zgromadził znaczący księgozbiór liczący około 4000 woluminów, który w testamencie przekazał włocławskiemu seminarium duchownemu^[2].

Zmarł 2 maja 1903 w Warszawie. 5 maja 1903 został pochowany w podziemiach katedry we Włocławku^[1].

W 1900 nadano mu tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego^[1].

• Henryk Piotr Kossowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2015-08-22]  (ang.).