Kazimierz Hącia

Kazimierz Hącia

Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1877 Kępno, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 1934 Owidz, Polska
Minister przemysłu i handlu
Okres	od 16 stycznia 1919 do 12 sierpnia 1919
Poprzednik	Jerzy Iwanowski
Następca	Ignacy Szczeniowski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Hącia (ur. 19 listopada 1877^[1] w Kępnie, zm. 25 sierpnia 1934 w Owidzu) – polski prawnik i ekonomista, minister przemysłu i handlu w 1919, członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku^[2]. Właściciel majątku w Owidzu.

Był synem Emila oraz Joanny de domo Bullmeyer. Miał pięcioro rodzeństwa^[3]. Ukończył gimnazjum w Oleśnicy, następnie studiował prawo i ekonomię w Berlinie i Würzburgu, gdzie uzyskał tytuł doktora prawa i ekonomii. Praktykę zawodową podjął w Berlinie, w różnych instytucjach ubezpieczeniowych. W 1902 r. został skarbnikiem w Zarządzie Banku Przemysłowców w Poznaniu. Od końca 1907 r. przez dwa lata pełnił funkcję kontrolera w zarządzie tego banku. Jesienią 1909 r. na podstawie decyzji Rady Nadzorczej został wybrany kierownikiem Banku Włościańskiego w Poznaniu. Zmienił ukierunkowanie jego działalności z lokat zagranicznych na lokaty krajowe. Za istotne uważał wzmacnianie polskiego mieszczaństwa w zaborze pruskim^[4].

W czasie I wojny światowej był jednym z głównych autorów rozwinięcia działalności Banku Włościańskiego (od 1917 r. Banku Handlowego w Poznaniu).

W latach 1907–1914 był miejskim radnym w Poznaniu

W niepodległej Polsce Hącia został powołany do rządu Ignacego Jana Paderewskiego, utworzonym 16 stycznia 1919 r., jako minister przemysłu i handlu^[1]. Podczas jego urzędowania doprowadził do zreorganizowania aparatu urzędniczego w resorcie. Z jego inicjatywy powstały specjalistyczne instytucje, np. Urząd Elektryfikacyjny.

Był postrzegany jako zwolennik liberalizmu w gospodarce. Choć nie zaliczał się do orędowników znacznych ingerencji państwa, to dopuszczał ograniczony udział władz w przemyśle i handlu w warunkach powojennej pauperyzacji i tworzenia się zrębów odrodzonej polskiej państwowości. Wypowiadał się za stworzeniem państwu warunków samowystarczalności w dostępie do artykułów przemysłowych^[4].

Z funkcji ministra zrezygnował 12 sierpnia 1919 r.

Po odejściu z rządu do 1925 kierował Polskim Bankiem Handlowym w Poznaniu, który powstał w 1921 r. na mocy fuzji Banku Handlowego w Poznaniu ze zmagającym się z trudną sytuacją finansową Bankiem Kupiectwa Polskiego. Ponadto był członkiem Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów, zwanego Lewiatanem.

W 1922 r. podjął próbę czynnego powrotu do polityki u w listopadowych wyborach do senatu, wystartował z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego-Piast, lecz nie uzyskał mandatu^[4].

Trzy lata później Hącia zaprzestał działalności w PBH, gdyż rząd Władysława Grabskiego nie zdecydował się wesprzeć banku podczas kryzysu. Decyzję tę tłumaczono oskarżeniami o niewłaściwy zarząd, jaki sprawował Hącia i jego współpracownicy, a w instytucji wprowadzono nadzór sądowy^[4]. Po tych wydarzeniach zamieszkał w znajdującym się na terenie powiatu starogardzkiego Owidzu, gdzie posiadał majątek.

Zmarł 25 sierpnia 1934 roku. Został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Jabłowie (B/1/1)^[5].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)^[6]

• Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 41.

• Kazimierz Hącia – publikacje w bibliotece Polona