Frank Shorter

Frank Shorter

Frank Shorter w Bostonie w 2002
Data i miejsce urodzenia	31 października 1947 Monachium
Wzrost	178 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 lekkoatletyka (maraton) srebro Montreal 1976 lekkoatletyka (maraton) Igrzyska panamerykańskie złoto Cali 1971 bieg na 10 000 m złoto Cali 1971 maraton brąz San Juan 1979 bieg na 10 000 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Frank Charles Shorter (ur. 31 października 1947 w Monachium) – amerykański długodystansowiec i maratończyk, mistrz i wicemistrz olimpijski.

Urodził się w Niemczech, gdzie jego ojciec służył jako lekarz w wojsku amerykańskim. Ukończył studia na Uniwersytecie Yale, a potem prawo na Uniwersytecie Florydy.

Jego pierwszym trenerem był pisarz Erich Segal^[1]. Pierwszy sukces lekkoatletyczny odniósł w 1969, kiedy wygrał bieg na 6 mil na akademickich mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (NCAA). W 1970 został mistrzem USA (AAU) na 3 mile i 6 mil. Zdobywał później mistrzostwo Stanów Zjednoczonych na 6 mil w 1971, na 10 000 metrów w 1974, 1975 i 1977 oraz w biegu przełajowym od 1970 do 1973. W 1971 zwyciężył na 10 000 m i w biegu maratońskim na igrzyskach panamerykańskich w Cali.

Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium najpierw zajął 5. miejsce w biegu na 10 000 m (zarówno w eliminacjach, jak i w finale poprawiając rekord USA na tym dystansie^[2]), a tydzień później zdobył złoty medal w biegu maratońskim. Cztery lata później na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 2. miejsce w biegu maratońskim za Waldemarem Cierpinskim z NRD.

Shorter cztery razy z rzędu (w latach 1971–1974) zwyciężył w prestiżowym maratonie rozgrywanym w Fukuoce^[3]. Zakończył karierę lekkoatlety w 1979.

• bieg na 10 000 metrów – 27:45,91 (1975)
• bieg maratoński – 2:10:30 (1972); wynik ten do 1979 był rekordem Stanów Zjednoczonych^[4]

• Biografia Shortera na stronie Sports-Reference.com. [dostęp 2009-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 grudnia 2013)]. (ang.).