Franciszek Błoński (botanik)

Franciszek Błoński (ur. 1867, zm. w 1910 w Spiczyńcach) – botanik i lekarz. Badacz flory Puszczy Białowieskiej (wspólnie z Karolem Drymmerem i Antonim Eismondem), Mazowsza i Gór Świętokrzyskich. Opracował monografię polnych mchów i wątrobowców.

Życiorys

Urodził się w Warszawie, ale młodość spędził na wsi pod Kłuszynem. Jeszcze jako gimnazjalista publikował swoje spostrzeżenia. Od roku 1890 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności^[1]. Od roku 1891 praktykował jako lekarz w Spiczyńcach na Ukrainie. Zmarł na tyfus plamisty^[2].

Przypisy

↑ PiotrP. Köhler PiotrP., Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952)., 2002 .
↑ Zmarli Kurier Lwowski 1909 nr 203 s. 4.

Literatura dodatkowa

Bolesław Hryniewiecki: Błoński Franciszek. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 138. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.

Linki zewnętrzne

Prace Franciszka Błońskiego w serwisie Polona.pl

[1] PiotrP. Köhler PiotrP., Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952)., 2002 .

[2] Zmarli Kurier Lwowski 1909 nr 203 s. 4.

[1]

[2]