Feliks Przybylak

Feliks Przybylak (ur. 1 kwietnia 1933 w Lesznie^[2], zm. 29 maja 2010^[3] we Wrocławiu) – polski germanista, tłumacz i poeta.

Jako tłumacz debiutował w 1959^[4]. W 1961 ukończył studia germanistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim^[2], od 1986 pracował tamże, w Instytucie Filologii Germańskiej^[2]. W 1988 obronił pracę doktorską Paul Celan. Metody i problemy „liryki esencji” napisaną pod kierunkiem Mariana Szyrockiego^[5], stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1996 na podstawie pracy W stronę poetyki umykających pojęć. Wstępne stadia i fazy^[6]. W 1998 został zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego^[7], od 1999 kierował Pracownią Teorii Literatury i Przekładu^[4] W 2003 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych^[7].

W 1993 otrzymał Nagrodę Specjalną w ramach Nagrody Kulturalnej Śląska^[2], w 2003 Nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekład z literatury obcej na język polski^[4].

Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989), Polskiego PEN Clubu (od 1989)^[2].

Jego żoną od 1960 była Urszula Kozioł^[8].

• Paul Celan, Wybór poezji (1973)
• Alice Herdan-Zuckmayer, Pokraka. Dzieje osobliwego spadku (1976)
• Siegfried Lenz, Einstein przepływa Łabę pod Hamburgiem (1977) (wspólnie z Barbarą Płaczkowską)
• Paul Celan, Wiersze (1988)
• Robert Musil, Czarna magia albo Spuścizna za życia (1989)
• Immanuel Kant, O wiecznym pokoju. Zarys filozoficzny (1993)
• Clemens Brentano, Bajka o Piejczyku i Kulejce (1997)
• Ludwig Wittgenstein, Myśli i uwagi (2002)

• W stronę poetyki umykających pojęć. Wstępne stadia i fazy (1996)
• Poza szumem (1998) (wiersze)
• Inskrypcje ulotności. Przemiany w polu tworzenia (2002)
• To i tamto (2005)
• Wobec. Wiersze i przekłady (2011)

• Kto jest kim we Wrocławiu. Informator biograficzny, opracowanie i redakcja Krzysztof Gluziński, wyd. FOX, Wrocław 1999
• Złota księga nauk humanistycznych 2004, wyd. 2004