Ewa Korczyńska

Ewa Korczyńska

Ewa, Helka

Pełne imię i nazwisko	Ewa Maria Korczyńska
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1909 Biecz
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 2001 Poznań
Odznaczenia

Ewa Maria Korczyńska, ps. „Ewa”, „Helka” (ur. 2 grudnia 1909 w Bieczu, zm. 13 stycznia 2001 w Poznaniu) – porucznik Armii Krajowej^[1], członek honorowy Aeroklubu Polskiego^[2].

Urodziła się 2 grudnia 1909 w Bieczu, w rodzinie Edwarda i Jadwigi z Skórczewskich^[3][4].

W 1931 została członkinią Przysposobienia Wojskowego Kobiet, a w następnym roku także Aeroklubu Poznańskiego. Latała na szybowcach i samolotach sportowych^[3]. Po wybuchu II wojny światowej, wysiedlona wraz z rodziną do Warszawy, została kurierem zagranicznym Odcinka „Południe” w Dziale Łączności Zagranicznej Oddziału V Komendy Głównej Armii Krajowej^[3].

W powstaniu warszawskim kierowała służbą porządkową Wojskowej Służby Kobiet Obwodu Żoliborz AK. 14 września 1944 została ciężko ranna. Początkowo przebywała w szpitalu powstańczym przy ul. Krechowieckiej, a później została ewakuowana z innymi rannymi do Pruszkowa^[3][4].

W grudniu 1953 została aresztowana, a następnie skazana za „działalność szpiegowską” na karę 15 lat więzienia, zwolniona po prawie 4 latach. W 1956 została zrehabilitowana^[2]. Przez wiele lat inwigilowana i nękana przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa^[5][1]. Pracowała zawodowo jako wykładowca w Szkole Ekonomicznej w Poznaniu^[2].

Zmarła 13 stycznia 2001 w Poznaniu^[5][4]. Została pochowana na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (pole 17, miejsce 14)^[6].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[4]
• Krzyż Walecznych^[4]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[1]

• Anna Adamska, Jarosław Bączyk, Krzysztof Hoff: Czuwaj wiaro! Wielkopolanie w Powstaniu Warszawskim. Poznań: Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2004. ISBN 83-909940-7-0.