Ewa Monika Guzik-Makaruk

Ewa Monika Guzik-Makaruk

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1971 Jaworzno
profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet w Białymstoku
Doktorat	2000 – prawo Uniwersytet w Białymstoku
Habilitacja	2009 – prawo Uniwersytet w Białymstoku
Profesura	2017
profesor zwyczajny, nauczyciel akademicki Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, adwokat
Odznaczenia

Ewa Monika Guzik-Makaruk (ur. 11 listopada 1971 w Jaworznie) – polska prawnik, adwokat, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny, nauczyciel akademicki Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, specjalistka w zakresie prawa karnego, medycznego prawa karnego, międzynarodowego prawa karnego. Kierownik Zakładu Prawa Karnego (od 1 stycznia 2018 r.)^[1] Katedry Prawa Karnego i Kryminologii, prodziekan do spraw nauki Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku^[2].

W 1995 ukończyła studia prawnicze w Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku^[3]. W 2000 uzyskała stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy pt. „Sekty religijne w Polsce. Studium prawno-kryminologiczne”, której promotorem był prof. zw. dr hab. Emil Walenty Pływaczewski. W 2009 otrzymała stopień doktora habilitowanego nauk prawnych za dorobek naukowy oraz pracę „Transplantacja organów, tkanek i komórek w ujęciu prawnym i kryminologicznym”. 23 września 2017 prezydent RP Andrzej Duda nadał jej tytuł profesora nauk prawnych^[4].

Została nauczycielem akademickim Uniwersytetu w Białymstoku, objęła tam stanowisko profesora nadzwyczajnego^[5]. Została także wykładowcą Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie^[6].

W 2018 została wpisana na listę adwokatów Izby Adwokackiej w Białymstoku^[7].

Była stypendystką Uniwersytetu Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze (Niemcy), Uniwersytetu w Bernie (Szwajcaria), Uniwersytetu Arystotelesa w Salonikach (Grecja), Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium (Niemcy), Fundacji Aleksandra von Humboldta (Niemcy)^[8].

Jest autorką^[9] prawie 160 publikacji^[10], w tym w j. niemieckim, angielskim, francuskim i rosyjskim, 2 monografii; redaktorem naukowym 3 monografii (m.in.: „Przepadek przedmiotów i korzyści pochodzących z przestępstwa, Warszawa 2012; „Poczucie bezpieczeństwa obywateli w Polsce. Identyfikacja i przeciwdziałanie współczesnym zagrożeniom, Warszawa 2011), w tym jednej w formie e-book pt. „Możliwości wykorzystania i wdrożenia nowoczesnych technologii do budowy narzędzi wspomagających codzienne funkcjonowanie osób niewidomych”^[11].

Uczestniczyła w ponad 80 krajowych konferencjach^[12], w tym na 30 wygłaszała referaty. Uczestniczyła również w około 30 konferencja zagranicznych i międzynarodowych, w tym na 15 wygłosiła referaty – głównie w j. niemieckim.

Jest jednym z inicjatorów oraz kierownikiem Szkoły Prawa Niemieckiego^[13] organizowanej przez Wydział Prawa Uniwersytetu w Białymstoku we współpracy z Wydziałem Prawa Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie^[14].

W lipcu 2014, jako jedyny ekspert z Polski, została zaproszona do realizacji międzynarodowego projektu pt. Auswirkungen der Liberalisierung des Internet-handels in Europa auf den Phänomenbereich der Arzneimittelkriminalität (ALPhA), finansowanego przez Ministerstwo Nauki Republiki Federalnej Niemiec. Projekt poświęcony jest przestępczości związanej z parafarmaceutykami i fałszowaniem leków. Będzie realizowany będzie do kwietnia 2017, a Ministerstwo przeznaczyło na jego realizację 1,5 mln euro. Uczestnikami projektu są naukowcy ze wszystkich 28 krajów Unii Europejskiej^[15].

Promotor pracy doktorskiej dr Emilii Jurgielewicz-Delegacz pt. Wypadek w komunikacji z udziałem osób niepełnosprawnych ze szczególnym uwzględnieniem osób niewidomych i słabowidzących. Studium prawno-kryminologiczne, która uzyskała w 2015 nagrodę Rzecznika Praw Obywatelskich w konkursie na najlepszą pracę doktorską poświęconą wykluczeniu społecznemu^[16][17].

Członek wielu towarzystw naukowych, między innymi Stowarzyszenia Popularyzacji Wiedzy Prawnej (pełni funkcję prezesa)^[18], Towarzystwa Naukowego Prawa Karnego, Societas Humboldtiana Polonorum, Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. prof. Stanisława Batawii.

Kierownik^[19]:

• 2008–2011: „Przepadek przedmiotów i  korzyści pochodzących z przestępstwa”
• 2011–2014: „Opracowanie systemu wykrywania zagrożeń bezpieczeństwa osób niewidomych i słabowidzących ze szczególnym uwzględnieniem ruchu drogowego. Aspekty prawno-kryminologiczne i technologiczne”^[20]

Wykonawca^[21]:

• 2002–2006: „Rozwiązania prawne i organizacyjno-techniczne w zwalczaniu przestępczości organizowanej oraz terroryzmu ze szczególnym uwzględnieniem problematyki dowodów procesowych oraz instytucji świadka koronnego” (kierownik grantu: Emil Walenty Pływaczewski)
• 2008–2011: „Monitoring, identyfikacja i przeciwdziałanie zagrożeniom bezpieczeństwa obywateli” (kierownik grantu: Emil Walenty Pływaczewski)
• 2009–2011: „Prawne i kryminologiczne aspekty wdrożenia i stosowania nowoczesnych technologii służących ochronie bezpieczeństwa wewnętrznego” (kierownik grantu: Wojciech Filipkowski)
• 2009–2011: „Jurisdiktionskonflikte bei grenzüberschreitender Kriminalität – ein Rechtsvergleich zum Internationalen Strafrecht” (kierownik grantu: Arndt Sinn, Uniwersytet w Osnabrück)
• 2011–2014: „Nowoczesne technologie dla/w procesie karnym i ich wykorzystanie – aspekty techniczne, kryminalistyczne, kryminologiczne i prawne” (kierownik grantu: Emil Walenty Pływaczewski)
• 2014–2017: „Auswirkungen der Liberalisierung des Internethandels in Europa auf den Phänomenbereich der Arzneimittelkriminalität (ALPhA)”^[22] (kierownik grantu: Arndt Sinn, Uniwersytet w Osnabrück)

• Przewodnicząca Komisji Dyscyplinarnej ds. studentów UwB (1995–1999)
• Ekspert w pracach Sejmowej Komisji Rodziny, Podkomisji Nadzwyczajnej do spraw grup psychomanipulacyjnych (1999 i 2000)
• Pełnomocnik Dziekana Wydziału Prawa do spraw kontaktów ze szkołami średnimi (2007 i 2008)
• Ekspert w Panelu Tematycznym Społeczeństwo Obywatelskie w Narodowym Programie Foresight Polska 2020 (2007 i 2008)
• Pełnomocnik Dziekana Wydziału Prawa do spraw promocji (2008–2010)
• Rzecznik Dyscyplinarny ds. Nauczycieli Akademickich Uniwersytetu w Białymstoku (2006–2012)
• Prodziekan do spraw nauki na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku (2012–2019)^[2]
• Członek Krajowej Rady Transplantacyjnej (powołana do Komisji Etycznej Krajowej Rady Transplantacyjnej oraz Zespołu ds. Opinii Prawnych i Regulacji Międzynarodowych^[23]) (2014-2018; 2018-2022)^[24][25]
• Członek Rady Programowej Polskiej Platformy Bezpieczeństwa Wewnętrznego (od 17 czerwca 2015)^[26]
• Arbiter Główny i Arbiter Rekomendowany we Wschodnim Sądzie Arbitrażowym przy Izbie Przemysłowo-Handlowej w Białymstoku (od 2015)
• Zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 marca 2017 została powołana w skład komisji egzaminacyjnej do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości z siedzibą w Białymstoku^[27]
• Zastępca Dyrektora Międzynarodowego Centrum Badań i Eskspertyz Kryminologicznych (czerwiec 2017)^[28]
• Prezes Stowarzyszenia Polska Platforma Bezpieczeństwa Wewnętrznego (PPBW) (od 6 grudnia 2017 r.)^[29][6]
• Członek Zespołu Ekspertów Narodowego Centrum Nauki w panelu HS5 – Prawo, nauki o polityce, polityki publiczne (od stycznia 2018 r.)^[30]
• Ekspert CEPOL – the European Agency for Law Erforcement Training (od maja 2018 r.)^[31],
• Przewodnicząca zespołu ds. opinii prawnych i współpracy międzynarodowej w Krajowej Radzie Transplantacyjnej na kadencję 2018-2022 (od 10 stycznia 2019 r.),
• Associate Editor w czasopiśmie Journal of Alzheimer`s Disease 2019-2020, czasopismo z listy MNiSW za 100 pkt.

• nagroda Dziekana Wydziału Prawa za osiągnięcia dydaktyczne i organizacyjne (rok akademicki 1995/1996)
• indywidualna nagroda II stopnia przyznana przez Rektora Uniwersytetu w Białymstoku za pracę naukową (październik 2000)
• indywidualna nagroda II stopnia przyznana przez Rektora Uniwersytetu w Białymstoku za pracę naukową (październik 2010)
• Medal „Zasłużony dla Uniwersytetu w Białymstoku” (październik 2012)^[32]
• Oskar Studencki 2014
• Brązowy Krzyż Zasługi nadany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego (marzec 2015 r.)^[33]
• Medal Srebrny za Długoletnią Służbę przyznany przez Prezydenta RP (2016)^[34]
• laureatka II edycji Nagrody Naukowej Oddziału PAN w Olsztynie i w Białymstoku w kategorii "Nauki humanistyczne i społeczne"; nagroda za publikację pt. Transplantacja narządów, tkanek i komórek. Wybrane aspekty kryminologiczne i prawnokarne (2018)^[35]
• nagroda za znaczące osiągnięcia w zakresie działalności naukowej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (2019)^[36]

• Prof. Ewa Monika Guzik-Makaruk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-09-03] .