Dzielnica Józefów
| dzielnica powiatu | |||
| 1952–1958 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania |
1 lipca 1952 | ||
| Data likwidacji |
1 stycznia 1958 | ||
| Siedziba | |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Dzielnica Józefów (do 30 VI 1952 gmina Józefów; od 1 I 1958 osiedle Józefów) – dawna dzielnica powiatowa, czyli podstawowa jednostka administracyjna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, funkcjonująca tylko na terenie powiatu miejsko-uzdrowiskowego Otwock w latach 1952-1957. W okresie tym stanowiła ona najmniejszą – obok miast i gmin (1952-54) oraz miast, osiedli i gromad (1954-57) – jednostkę podziału terytorialnego kraju.
Kontekst
[edytuj | edytuj kod]Dzielnice, z dzielnicowymi radami narodowymi (DzRN) jako organami władzy najniższego stopnia, funkcjonowały od momentu utworzenia powiatu miejsko-uzdrowiskowego Otwock w lipcu 1952[1] do momentu jego zniesienia z początkiem 1958 roku[2]. Ponieważ powiat miejsko-uzdrowiskowy Otwock nie był zaliczany do powiatów ziemskich lecz do miejskich (grodzkich), jego dzielnice były jednostkami miejskimi[3]. Dlatego też, kiedy jesienią 1954 w związku z reformą reorganizującą administrację wiejską na obszarze całego kraju zniesiono gminy zastępując je przez gromady[4], dzielnice powiatu miejsko-uzdrowiskowego Otwock nie uległy zmianom[5]. Doszło do tego (częściowo) dopiero 1 stycznia 1958, kiedy powiat miejsko-uzdrowiskowy Otwock zniesiono, przekształcając go w zwyczajny powiat otwocki[6][2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dzielnicę Józefów z siedzibą DzRN w Józefowie (wówczas wsi) utworzono – jako jedną z 8 dzielnic powiatowych na obszarze Polski[3] – 1 lipca 1952 w powiecie miejsko-uzdrowiskowym Otwock w woj. warszawskim, na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 3 maja 1952. Powstała ona z obszaru dotychczasowej (terytorialnie zmienionej[7]) wiejskiej gminy Józefów ze zniesionego równocześnie powiatu warszawskiego w tymże województwie[1]. Objęła w sumie 6 dotychczasowych gromad:
- Dębinka z włączoną do niej mniejszą częścią gromady Świdry Wielkie (która nie weszła w skład Otwocka)[8],
- Józefów,
- Michalin,
- Nowa Wieś,
- Rycice i
- Świdry Małe;
W październiku 1954 dla dzielnicy ustalono 27 członków dzielnicowej rady narodowej[9].
Dzielnica Józefów przetrwała do końca 1957 roku, czyli do chwili zniesienia powiatu miejsko-uzdrowiskowego Otwock. 1 stycznia 1958 nadano jej status osiedla, przez co nigdy nie stała się gromadą[2]. Prawa miejskie osiedle Józefów otrzymało 18 lipca 1962[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dz.U. z 1952 r. nr 27, poz. 185
- ↑ a b c Dz.U. z 1957 r. nr 39, poz. 176
- ↑ a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Zarządzenie Nr Or. V-0/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 29 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 67
- ↑ Wyłączając z niego jednak Otwock, który stał się powiatem miejskim
- ↑ 1 lipca 1952 do gminy Józefów przyłączono gromadę Świdry Wielkie z gminy Karczew (przekształconej równocześnie w dzielnicę Karczew) (Dz.U. z 1952 r. nr 26, poz. 180); z gminy Józefów wyłączono natomiast gromady Świder i Zamlądz oraz część gromady Rycice (na południe od osi rzeki Świder), które włączono do miasta Otwock (Dz.U. z 1952 r. nr 26, poz. 181).
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie. 1952, nr 6, poz. 37
- ↑ Uchwała Nr XLVI/149/54 Prezydium Powiatu Miejsko-Uzdrowiskowego w Otwocku z dnia 7 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków dzielnicowych rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 7 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 63)
- ↑ Dz.U. z 1962 r. nr 41, poz. 188