Girolamo Dandini (1509–1559) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Girolamo Dandini
Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1509 Cesena
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1559 Rzym
Biskup Imoli
Okres sprawowania	1546-1552
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1551-1555

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	20 listopada 1551 Juliusz III
Kościół tytularny	S. Matteo in Merulana (4 grudnia 1551)

Girolamo Dandini (ur. w 1509 w Cesenie, zm. 4 grudnia 1559 w Rzymie^[1]) – włoski kardynał^[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Anselma Dandini i Giovanny Muratini^[1]. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie uzyskał tytuł doktora utroque iure^[1]. Z czasów Pawła III, pełnił funkcję protonotariusza apostolskiego^[1]. 14 listopada 1544 został wybrany biskupem Caserty^[2]. 17 maja 1546 mianowano go biskupem Imoli, z której to funkcji zrezygnował 11 maja 1552^[2]. 20 listopada 1551 został kreowany kardynałem, a następnie otrzymał diakonię S. Matteo in Merulana^[2]. W wyniku niekompetencji kardynała Innocenzo Ciocchi del Monte, Dandini, jako pierwszy w historii, został w 1552 powołany na urząd sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej^[1]. Uczestniczył w obydwu konklawe z 1555 roku^[2]. W trakcie konklawe 1559 zachorował i 3 grudnia musiał je opuścić; zmarł dzień później^[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Dandini, Girolamo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-05-31]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Girolamo Cardinal Dandini. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-05-31]. (ang.).

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)

↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII