General Motors EV1

General Motors EV1

General Motors EV1
Producent	General Motors
Zaprezentowany	Styczeń 1996
Okres produkcji	1996 – 1999
Miejsce produkcji	Lansing
Następca	Chevrolet Volt
Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	2-drzwiowe coupe
Silniki	3-fazowy indukcyjny silnik elektryczny z falownikiem IGBT
Napęd	przedni
Długość	4310 mm
Szerokość	1765 mm
Wysokość	1283 mm
Rozstaw osi	2510 mm
Masa własna	1400 kg akumulator kwasowo-ołowiowy 1319 kg Akumulator NiMH
Liczba miejsc	2
Dane dodatkowe
Konkurencja	Solectria Sunrise
Multimedia w Wikimedia Commons

General Motors EV1 – elektryczny samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany i leasingowany przez General Motors w latach 1996 – 1999^[1].

Decyzja o masowej produkcji samochodu elektrycznego została podjęta po uzyskaniu przez GM pozytywnych opinii o koncepcyjnym samochodzie elektrycznym 1990 Impact, na którym w znacznym stopniu wzorowany był EV1. Zainspirowana samochodem, Kalifornijska Rada Zasobów Powietrza (ang. California Air Resources Board, CARB) opracowała wymogi dla tzw. Zero-emissions vehicle (ZEV), które zaczęły następnie obowiązywać siedmiu głównych producentów samochodów w Stanach Zjednoczonych.

EV1 był dostępny za pośrednictwem ograniczonych, wyłącznie leasingowych umów, początkowo dla mieszkańców Los Angeles w stanie Kalifornia oraz Phoenix i Tucson w stanie Arizona^[2]. Osoby dzierżawiące EV1 były oficjalnymi uczestnikami tzw. "udoskonalania przez użytkowanie" oraz analizy rynku pod względem możliwości produkcji i marketingu podmiejskiego pojazdu elektrycznego na wybranych rynkach USA, podlegających pod grupę GM, zajmującą się technologicznie zaawansowanymi pojazdami (Advanced Technology Vehicles)^[3][4]. Samochody nie były dostępne w sprzedaży oraz mogły być serwisowane jedynie przez wybranych dealerów Saturn Corporation. W ciągu roku od ukazania się na rynku EV1, programy leasingowe zostały uruchomione w San Francisco i Sacramento w stanie Kalifornia, jak również w ograniczonym zakresie w Georgii.

Podczas gdy reakcja klientów była pozytywna, GM uznało elektryczne samochody za nieopłacalną niszę na rynku samochodowym, co zakończyło się kasacją wszystkich egzemplarzy bez zważania na protesty klientów^[5]. Ponadto sojusz głównych producentów samochodów zaskarżył regulacje wprowadzone przez CARB, czego następstwem było złagodzenie wymogów ustawy ZEV poprzez zezwolenie produkcji pojazdów niskoemisyjnych, na gaz oraz hybrydowych w miejsce samochodów elektrycznych. Program EV1 został całkowicie wycofany w 2002 roku, a wszystkie użytkowane samochody zostały odzyskane przez GM. Osoby leasingujące nie otrzymały szansy, aby wykupić swoje samochody od producenta, który powoływał się na regulacje w zakresie świadczenia usług i odpowiedzialności cywilnej^[1]. Większość odzyskanych samochodów została zniszczona, a reszta, z wyłączonymi układami napędowymi, została przekazana muzeom i instytucjom naukowym z zastrzeżeniem, iż nie można ich ponownie uruchamiać oraz użytkować na drogach.

Przerwanie programu EV1 wciąż budzi kontrowersje. Entuzjaści samochodów elektrycznych, grupy pro-środowiskowe oraz osoby, które w przeszłości korzystały z leasingu EV1 oskarżają GM o świadome doprowadzenie projektu elektrycznego samochodu do porażki w celu uniknięcia potencjalnych strat w sprzedaży części zamiennych (sprzedaż wymuszona przez regulacje rządowe) oraz zrzucenie winy na przemysł naftowy, rzekomo spiskujący przeciwko samochodowi elektrycznemu^[1]. Wskutek opisanej powyżej polityki koncernu, nienaruszony i działający EV1 jest obecnie jednym z najrzadszych samochodów z lat 90. XX wieku.