Bemibek

Bemibek – polski zespół wokalno-instrumentalny, wykonujący muzykę będącą konglomeratem jazzu, rocka, muzyki latynoskiej i bossa novy. Wzbogacał stronę wokalną scatem.

Bemibek powstał w grudniu 1970 roku (kronikarze muzyczni podają datę: 9 grudnia 1970) w klubie Hybrydy w Warszawie. W jej skład weszli dwaj założyciele zespołu: Aleksander Bem (eks- Quorum; śpiew, perkusja) i Andrzej Ibek (eks- Wiślanie 69; śpiew, fortepian, organy) do których dołączyła siostra Aleksandra Ewa Bem (eks- Grupa Bluesowa Stodoła; śpiew, instrumenty perkusyjne). Pod koniec roku zespół w składzie z basistą Tadeuszem Gogoszem dokonał swych pierwszych nagrań w Polskim Radio^[1].

W początkowym okresie działalności grupy, większość repertuaru komponował Andrzej Ibek, z czasem funkcję tę przejął Aleksander Bem, który proponował bardziej piosenkowy repertuar (np. eklektyczne Nie bójmy się wiosny, oryginalne melodycznie Kolorowe lato, czy kolejny wielki przebój zespołu Podaruj mi trochę słońca)^[1]. Autorami tekstów niektórych utworów są: Ryszard Marek Groński, Jerzy Kleyny, Marek Skolarski, Marek Dutkiewicz, Wojciech Młynarski, Elżbieta Horbaczewska.

Muzycy wykonywali także kompozycje Krzysztofa Komedy (Cul-de-Sac, utwór skomponowany do filmu Romana Polańskiego wyświetlanego w Polsce, pt. Matnia^[1]), Z. Namysłowskiego (Sprzedaj mnie wiatrowi do słów R. M. Grońskiego – pierwszy przebój zespołu), śpiewali gościnnie na płytach Piotra Figla (na jego autorskim longplayu, pt. Piotr) i Klanu (na płycie Mrowisko)^[2]. Jako chórek Bemibek towarzyszył także Markowi Grechucie^[3].

Opracowania światowych standardów jazzowych (Call Me, I'll Never Fall In Love Again, Oye como va), jak i przebojów rockowych (Beatlesowskie Let It Be i With A Little Help From My Friends, Light My Fire z rep. The Doors) stanowiły jedynie punkt wyjścia do kreatywnych i innowacyjnych poszukiwań w warstwie muzycznej utworów^[1].

Pierwsze nagrania zespołu ukazały się nakładem Polskich Nagrań na płycie czwórce (N 0671), część jego repertuaru zbierał także longplay Bemibem, zatytułowany Bemowe Frazy^[4]. Dopiero w 2016 roku, nakładem Kameleon Records ukazała się płyta kompaktowa zbierająca wszystkie zachowane nagrania grupy Bemibek (dodatkowo trzy nagrania zarejestrowane pod szyldem Bemibem)^[1]. Podczas sesji nagraniowych zespół wspomagali: Zbigniew Namysłowski (flet), Jerzy Bartz (instrumenty perkusyjne), Józef Gawrych (instr. perkusyjne), Jarosław Bem (instr. perkusyjne)^[1].

W marcu 1971 roku zespół w składzie E. Bem, A. Bem, A. Ibek, T. Gogosz z powodzeniem zadebiutował na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu, zdobywając I Nagrodę. Kolejnym sukcesem był jego występ na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych'71, gdzie Bemibek również został uhonorowany I nagrodą. Został także zauważony podczas X Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie otrzymał Nagrodę dziennikarzy. Ponadto zespół wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree'71 w Warszawie. Jesienią 1971 roku dołączył Marek Bliziński (gitara; eks- Generacja).

Muzycy zespołu Bemibek, tj.: Aleksander Bem (perkusja), Andrzej Ibek (fortepian) i Marek Bliziński (instrumenty perkusyjne) wzięli udział w sesji nagraniowej drugiego longplaya Maryli Rodowicz, pt. Wyznanie, który nagrywano od września 1971 do stycznia 1972 roku^[5].

Pomoc ze strony Programu III Polskiego Radia, który Bemibek lansował i sukcesy festiwalowe, stały się zaczynem popularności grupy^[6]. Zespół prowadził bogatą działalność koncertową w kraju, a także za granicą – w NRD (była to pierwsza zagraniczna trasa zespołu – zespół dokonał tam kilku nagrań radiowych), ZSRR, Bułgarii, Jugosławii i Czechosłowacji. W 1972 roku nagrał muzykę do filmu Agnieszka oraz do serialu Ucieczka-wycieczka^[7][1]. Wziął także udział w telewizyjnym widowisku rozrywkowym, pt. Ściany między ludźmi (scenariusz: Wojciech Młynarski, muzyka: A. Bem, A. Ibek)^[6].

Latem 1972 roku z zespołu odeszli Ibek, Gogosz i Bliziński. Już w nowym składzie, który towarzyszył rodzeństwu Bemów znaleźli się: Tomasz Jaśkiewicz (eks- Klan; gitara), Paweł Dąbrowski (eks- Generacja; gitara basowa) i Mariusz Mroczkowski (eks- zespół Stana Borysa; instrumenty klawiszowe), Bemibek dał jesienią 1972 r. cykl koncertów w Czechosłowacji. Po raz ostatni pod tą nazwą wystąpił 17 i 18 grudnia tego samego roku w Gnieźnie w ramach Poznańskich Muzykalii^[6]. W marcu 1973 roku grupa przekształciła się w Bemibem.

Bemibek (E. Bem, A. Bem, A. Ibek, P. Dąbrowski) w składzie rozszerzonym o kilku nowych muzyków reaktywował się dopiero w 1991 roku. W jego skład wchodzili: E. Bem (śpiew), Kasia Kowalska (śpiew, instrumenty perkusyjne), A. Ibek (pianino, śpiew), P. Dąbrowski (gitara basowa), A. Bem (perkusja, śpiew), Dariusz Kozakiewicz (gitara), Sławomir Piwowar (instrumenty klawiszowe) i Henryk Miśkiewicz (saksofon).

Grupa występowała okazjonalnie^[6] – m.in. podczas jubileuszowego koncertu w Programie III P.R. (09.11.1991) oraz podczas XXIX i XXX KFPP w Opolu (1992, 1993). W marcu 1993 roku w Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi, nagrała materiał, który ukazał się na płycie Dziennik mej podróży.

Album wypełniły kompozycje A. Bema i A. Ibeka. Autorami tekstów piosenek na płycie są: Magda Czapińska, W. Młynarski i Jacek Korczakowski. W sesji gościnnie wzięli udział: Lesław Matecki (gitara) i J. Bartz (instrumenty perkusyjne). W 1993 roku zespół zagrał swoje ostatnie koncerty i ponownie przestał istnieć^[6].

• 1993: Dziennik mej podróży (CD, Soundpol – SPB CD 037)

• 1972: Dyskoteka 4 (LP, Polskie Nagrania „Muza” – SXL-0879)
• 1992: Bemibem - Bemibek (CD, Polskie Nagrania „Muza” – PNCD 083 Muza) (album zawiera materiał z debiutanckiej EPki zespołu)
• 1999: Złota Kolekcja - Podaruj Mi Trochę Słońca (CD Pomaton EMI – 724352253623)
• 2007: Polish Funk (CD, Polskie Radio – PNCD878)^[8]
• 2007: Polish Funk (LP, Polskie Radio – SX 4002)^[9]
• 2008: Why not samba (CD, Polskie Nagrania „Muza” – PNCD1223)
• 2009 – 40 Przebojów, Lata 70-te (CD, Polskie Nagrania „Muza” – PNCD1273)
• 2011 – Lata 70. Największe przeboje (CD, Polskie Nagrania „Muza” – PNCD1370)
• 2016 – Sprzedaj mnie wiatrowi. Nagrania archiwalne z lat 1970–1973 (CD, Kameleon Records – KAMCD 41)^[10]

• 1971: Piotr Figiel – Piotr (LP, Pronit – SXL-0801)
• 1971: Klan – Mrowisko (LP, Polskie Nagrania „Muza”–SXL-0756)^[2]

• 1970/1971: Sprzedaj mnie wiatrowi / Matnia (SP, Polskie Nagrania „Muza” – SP-419)
• 1970/1971: Sprzedaj mnie wiatrowi / Narwańce polne / Matnia / Panie, co pan (EP, Polskie Nagrania „Muza” – N-0671)

• 1970/1971: Sprzedaj mnie wiatrowi / Dzień na szczęście (Pocztówka dźwiękowa, PWP Ruch R-0062-II)
• 1972: Nie bójmy się wiosny (Pocztówka dźwiękowa, PWP Ruch R-0115-II)

• 1970 (P. R. Warszawa): Sprzedaj mnie wiatrowi, Dzień na szczęście, Babulka^[1]

• 1971 (P. R. Warszawa): Narwańce polne, Gajor Dziuni, Light My Fire (z rep. The Doors), Cul-de-Sac, Let It Be (z rep. The Beatles), Panie, co pan, Słuchaj jak cię noc woła (Usypianie), Call me, Gajor Dziuni (2)^[1]

• 1972 (P. R. Warszawa): Wycieczka-ucieczka, I'll Never Fall In Love Again, With A Little Help From My Friends (z rep. The Beatles), Nie bójmy się wiosny, Oye Como Va (komp. spopularyzowane przez zespół Santana), Kolorowe lato, Podaruj mi trochę słońca^[1], Michałki fiołkowe

• Sprzedaj mnie wiatrowi
• Narwańce polne
• Panie, co pan
• Kolorowe lato
• Nie bójmy się wiosny
• Podaruj mi trochę słońca
• Zawsze mamy siebie

• Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Bemibek, s. 15.
• Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0. Brak numerów stron w książce
• Katalog Polskich Płyt Gramofonowych
• Discogs.com

• Bemibek. polskirock.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-23)]. w bazie Archiwum Polskiego Rocka