Andrea Cassulo

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	24 maja 1914
Miejscowość	Paryż
Konsekrator	Alfonso Maria Mistrangelo SchP
Współkonsekratorzy	Emilio Maria Miniati,; Massimiliano Novelli
Konsekrowani biskupi
Jules Girard SMA	1921
Marek II Khouzam	1926
François Baselios Bistauros	1926
Joseph-Wilfrid Guy OMI	1930
Gerald C. Murray CSsR	1930
Denis P. O’Connor	1930
Joseph Louis Aldée Desmarais	1931
Joseph Anthony O’Sullivan	1931
Peter Joseph Monahan	1932
Louis-Joseph-Arthur Melanson	1933
Paul-Ernest-Anastase Forget	1934
John Hugh MacDonald	1934
Ralph Hubert Dignan	1935
Áaron Márton	1939
Marco Glaser	1943
Współkonsekrowani biskupi
Giovanni Maria Zonghi	1914
Carlo Taccetti	1917

Andrea Cassulo
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1869 ; Castelletto d’Orba
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 1952 ; Stambuł
	Nuncjusz apostolski w Rumunii
Okres sprawowania	1936–1946
	Delegat apostolski w Turcji
Okres sprawowania	1947–1952
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	23 grudnia 1893
Nominacja biskupia	15 kwietnia 1914
Sakra biskupia	24 maja 1914

Andrea Cassulo (ur. 30 listopada 1869 w Castelletto d’Orba, zm. 9 stycznia 1952 w Stambule) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski. Zasłużony w ratowaniu Żydów podczas II wojny światowej.

Życiorys

23 grudnia 1893 otrzymał święcenia prezbiteriatu z rąk biskupa Pontremoli Alfonso Marii Mistrangelo SchP i został kapłanem archidiecezji florenckiej.

15 kwietnia 1914 papież Pius X mianował go biskupem Fabriano i Matelica. 24 maja 1914 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa florenckiego Alfonso Marii Mistrangelo SchP. Współkonsekratorami byli emerytowany biskup Massa Carrara Emilio Maria Miniati oraz biskup Colle di Val d’Elsa Massimiliano Novelli.

24 stycznia 1921 papież Benedykt XV mianował go delegatem apostolskim w Egipcie i Arabii oraz arcybiskupem tytularnym leontopolitańskim. 7 maja 1927 przeniesiono go na stanowisko delegata apostolskiego w Kanadzie i Nowej Fundlandii.

Kolejną misję otrzymał 14 czerwca 1936, gdy został nuncjuszem apostolskim w Rumunii. Na tym urzędzie wyróżnił się podczas II wojny światowej ratowaniem Żydów we współpracy ze Stolicą Apostolską. W archiwach watykańskich odnaleziono korespondencję abpa Cassulo z Rzymem z tego okresu. Nuncjusz piszę w niej m.in. o oskarżeniach wobec niego i Kościoła, kierowanych przez rumuńskich Niemców, z powodu pomocy Żydom udzielanej przez nuncjaturę. Za wspieranie ludności żydowskiej wzięczność abp Cassulo wyrażał rabin Rumunii A. Safran^[1]^[2].

Po wojnie władzę w Rumunii objęli niechętni Kościołowi komuniści. Na początku 1946 nuncjusz Andrea Cassulo został ogłoszony persona non grata i musiał opuści Rumunię^[3].

3 czerwca 1947 papież Pius XII mianował go delegatem apostolskim w Turcji. Pełnił ten urząd do śmierci 9 stycznia 1952.

Przypisy

↑ Pius XII i Żydzi. Vox Domini. [dostęp 2019-04-06]. (pol.).
↑ Pomoc Piusa XII dla Żydów wzbudzała protesty. ekumenizm.pl. [dostęp 2019-04-06]. (pol.).
↑ Sesiune aniversară consacrată împlinirii a 90 de ani de la stabilirea relaţiilor diplomatice dintre România şi Sfântul Scaun, 7 decembrie 2010. Ambasada Rumunii przy Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2019-04-06]. (rum.).

Bibliografia

Andrea Cassulo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-04-06] (ang.).
Archbishop Andrea Cassulo. GCatholic. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).

[1] Pius XII i Żydzi. Vox Domini. [dostęp 2019-04-06]. (pol.).

[2] Pomoc Piusa XII dla Żydów wzbudzała protesty. ekumenizm.pl. [dostęp 2019-04-06]. (pol.).

[3] Sesiune aniversară consacrată împlinirii a 90 de ani de la stabilirea relaţiilor diplomatice dintre România şi Sfântul Scaun, 7 decembrie 2010. Ambasada Rumunii przy Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2019-04-06]. (rum.).

[1]

[2]

[3]

Delegaci apostolscy w Kanadzie i Nowej Fundlandii	Diomede Falconio (1899–1902) Donato Sbarretti (1902–1910) Pellegrino Francesco Stagni (1910–1918) Pietro di Maria (1918–1926) Andrea Cassulo (1927–1936) Ildebrando Antoniutti (1938–1949)
Delegaci apostolscy w Kanadzie	Ildebrando Antoniutti (1949–1953) Giovanni Panico (1953–1959) Sebastiano Baggio (1959–1964) Sergio Pignedoli (1964–1967) Emanuele Clarizio (1967–1969)
Pronuncjusze apostolscy	Emanuele Clarizio (1969–1970) Guido del Mestri (1970–1975) Angelo Palmas (1975–1990) Carlo Curis (1990–1994)
Nuncjusze apostolscy	Carlo Curis (1994–1999) Paolo Romeo (1999–2001) Luigi Ventura (2001–2009) Pedro López Quintana (2009–2013) Luigi Bonazzi (2013–2020) Ivan Jurkovič (od 2021)

Delegaci apostolscy w Konstantynopolu	Augusto Bonetti (1887-1904) Vincent Sardi di Rivisondoli (1908–1914) Angelo Maria Dolci (1914–1922) Ernesto Eugenio Filippi (1923–1925) Angelo Rotta (1925–1930)
Delegaci apostolscy w Turcji	Carlo Margotti (1930–1934) Angelo Giuseppe Roncalli (1935–1944) Alcide Marina (1945–1947) Andrea Cassulo (1947–1952) Paolo Bertoli (1952–1953) Giacomo Testa (1953–1959)
Internuncjusz apostolski	Francesco Lardone (1960–1966)
Pronuncjusze apostolscy	Saverio Zupi (1966–1969) Salvatore Asta (1969–1984)
Nuncjusze apostolscy	Sergio Sebastiani (1985–1994) Pier Luigi Celata (1995–1999) Luigi Conti (1999–2001) Edmond Farhat (2001–2005) Antonio Lucibello (2005–2015) Paul Russell (2016–2022) Marek Solczyński (od 2022)

Delegaci apostolscy	Jean-Baptiste Auvergne (1833–1836) Perpetuo Guasco da Solero OFMObs (1839–1859) Paškal Vujičić OFMObs (1860–1866) Ljudevit Ćurčija OFMObs (1866–1881) Anacleto Chicaro OFMObs (1881–1888) Guido Corbelli OFMObs (1888–1896) Gaudenzio Bonfigli OFMObs (1896–1904) Aurelio Briante OFM (1904–1921) Andrea Cassulo (1921–1927) Valerio Valeri (1927–1933) Riccardo Bartoloni (1933) Torquato Dini (1933–1934) Gustavo Testa (1934–1945)
Internuncjusze apostolscy	Arthur Hughes MAfr (1947–1949) Albert Levame (1949–1954) Georges de Jonghe d’Ardoye MEP (1955–1956) Silvio Angelo Pio Oddi (1957–1962) Mario Brini (1962–1965)
Nuncjusze apostolscy	Lino Zanini (1966–1969) Bruno Heim (1969–1973) Achille Glorieux (1973–1984) Giovanni Moretti (1984–1989) Antonio Magnoni (1989–1995) Paolo Giglio (1995–2002) Marco Dino Brogi OFM (2002–2006) Michael Fitzgerald MAfr (2006–2012) Jean-Paul Gobel (2013–2015) Bruno Musarò (2015–2019) Nicolas Thévenin (od 2019)