Antoniów (gmina Żarnów)
51°12′47″N 20°10′28″E/51,213056 20,174444
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
90[2] |
| Strefa numeracyjna |
44 |
| Kod pocztowy |
26-330[3] |
| Tablice rejestracyjne |
EOP |
| SIMC |
0557599[4] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego  | |
Położenie na mapie gminy Żarnów  | |
| 51°12′47″N 20°10′28″E/51,213056 20,174444[1]
| |
Antoniów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Miłosierdzia Bożego w Chełstach[6].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Tereny, na których leży Antoniów, wchodziły w skład dóbr Machory. Były to: Adamów, Chełsty, Młynek, Myślibórz, Wesoła (obecnie część Żarnowa), Wyszyna oraz dobra Sulborowice.
Wspomniane tereny w XVIII wieku były własnością rodu Dołęgów, a na początku XIX wieku należały do Dembińskich.
W 1814 r. dobra zakupił na licytacji znany warszawski przemysłowiec żydowskiego pochodzenia Samuel Antonii Fraenkel.
W 1826 roku małżonkowie Atalia i Samuel Fraenkel sprzedali synowi Atalii, Ludwikowi Laskiemu Machory, Młynek, Marcinków, Adamów, Chełsty, Wyszynę, Piasek (Tama) oraz Sulborowice w powiecie koneckim.
W 1862 r. dobra Machory oraz Klew i Sulborowice stały się własnością Antoniego Laskiego i Ludwiki z Laskich, małżonki Rudolfa Beningsena. Wtedy to powstały nowe kolonie. Były to: Antoniów – nazwa pochodzi prawdopodobnie od założyciela, Cegielnia, Jasin (Jasion), Maliny (prawdopodobnie Malenie), Dąbrowa (Nowa Góra), oraz Podlesie. Miejscowości te zostały utworzone w obrębie folwarku Machory.
W 1862 roku nowo powstała kolonia Antoniów posiadała obszar 258 morgów, gdzie osiadło 9 osadników. Byli to: Jan Boćko, Januszewski, Antoni Januszewski, Stanisław Łącki, Franciszek Mijas, Kajetan Milak, Marcin Roszkowski, Józef Skibicki i Maciej Wiaderny.
Ostatnim prywatnym właścicielem tych ziem był Ludwik Bayer, który pod koniec XIX w. uruchomił w Machorach fabrykę kafli i tektury.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 885
- ↑ Wieś Antoniów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-02-20], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 7 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bohdan Baranowski - Instrukcje gospodarcze dla dóbr magnackich i szlacheckich z XVII-XIX wieku Tom 1 - Wyd. Zakład Narodowy im Ossolińskich, 1958
- Polskie Towarzystwo Ludoznawcze. Oddział w Łodzi - Łódzkie studia etnograficzne Tomy 21-23 - Wydawca Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Oddział w Łodzi, 1982
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Antoniów 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 42.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Części wsi | |
| Kolonia wsi | |
| Przysiółki wsi | |
| Nieoficjalne części miasta |
