Ådne Søndrål

Ådne Søndrål

Data i miejsce urodzenia	10 maja 1971 Notodden
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Nagano 1998 1500 m srebro Albertville 1992 1500 m brąz Salt Lake City 2002 1500 m Mistrzostwa świata na dystansach złoto Warszawa 1997 1000 m złoto Calgary 1998 1500 m złoto Nagano 2000 1000 m złoto Salt Lake City 2001 1500 m srebro Hamar 1996 1000 m srebro Hamar 1996 1500 m srebro Warszawa 1997 1500 m srebro Heerenveen 1999 1500 m srebro Nagano 2000 1500 m srebro Salt Lake City 2001 1000 m Puchar Świata (1000 m) 1. miejsce 1995/1996 2. miejsce 2000/2001 3. miejsce 2001/2002 Puchar Świata (1500 m) 1. miejsce 1998/1999 1. miejsce 1999/2000 1. miejsce 2001/2002 2. miejsce 1993/1994 2. miejsce 1997/1998 2. miejsce 2000/2001

Ådne Søndrål (ur. 10 maja 1971 w Notodden) – norweski łyżwiarz szybki, trzykrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świat oraz czterokrotny zdobywca Pucharu Świata.

Specjalizował się w wyścigach na dystansach 1000 i 1500 metrów. Pierwszy medal w karierze wywalczył w 1990 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Obihiro zajął drugie miejsce w wieloboju. Dwa lata później wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie w biegu na 1500 m zdobył srebrny medal. W zawodach tych wyprzedził go jedynie jego rodak Johann Olav Koss, a trzecie miejsce zajął Holender Leo Visser. Podczas rozgrywanych dwa lata później igrzysk w Lillehammer został zdyskwalifikowany w biegu na 1000 m, a na dystansie 1500 m był czwarty, przegrywając walkę o medal z Holendrem Falko Zandstrą. Podczas igrzysk w Nagano w 1998 roku wystąpił tylko w biegu na 1500 m, zdobywając złoty medal i ustanawiając nowy rekord świata. Wyprzedził bezpośrednio dwóch Holendrów: Idsa Postmę oraz Rintje Ritsmę. W tym samym roku został uhonorowany Nagrodą Oscara Mathisena. Ostatni medal olimpijski zdobył na igrzyskach w Salt Lake City, gdzie na swoim koronnym dystansie był trzeci za Amerykaninem Derekiem Parrą i Jochemem Uytdehaage z Holandii.

W 1996 roku wystartował na wielobojowych mistrzostwach świata w Hamar, zdobywając srebrne medale w biegach na 1000 i 1500 m. Na krótszym dystansie pokonał go Rosjanin Siergiej Klewczenia, a na dłuższym Holender Jeroen Straathof. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Warszawie zajął odpowiednio pierwsze i drugie miejsce. Na dwóch kolejnych edycjach tej imprezy także zdobywał medale, jednak tylko w biegach na 1500 m: złoty na mistrzostwach w Calgary w 1998 roku oraz srebrny na mistrzostwach w Heerenveen w 1999 roku. Kolejne dwa medale przywiózł z mistrzostw świata w Nagano w 2000 roku, gdzie był najlepszy na 1000 m i drugi na 1500 m. Dokładnie odwrotny wynik uzyskał na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Salt Lake City.

Wielokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata, odnosząc przy tym 30 zwycięstw. W sezonach 1998/1999, 1999/2000 i 2001/2002 zwyciężał w klasyfikacji końcowej na 1500 m, a w sezonach 1993/1994, 1997/1998 i 2000/2001 był drugi. Ponadto w sezonie 1995/1996 wygrał klasyfikację na 1000 m, w sezonie 2000/2001 był drugi, a w sezonie 2001/2002 zajął trzecie miejsce.

Ustanowił dwa rekordy świata^[1].

W latach 2002 – 2004 był członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego^[2]

IO	1000 m	1500 m
Albertville 1992	29.
Hamar 1994	DSQ	4.
Nagano 1998	-
Salt Lake City 2002	11.

• Innsbruck 1990 – 10.
• Heerenveen 1991 – 20.
• Calgary 1992 – 15.
• Hamar 1993 – DNF
• Baselga di Pine 1995 – 15.
• Hamar 1999 – 6.
• Milwaukee 2000 – 10.

• Heerenveen 1989 – 34.
• Oslo 1992 – 12.
• Heerenveen 1996 – 11.
• Hamar 1997 – 10.
• Berlin 1998 – 17.
• Calgary 1999 – 27.
• Inzell 2001 – 6.
• Hamar 2002 – 12.

MŚ	1000 m	1500 m
Hamar 1996
Warszawa 1997
Calgary 1998	5
Heerenveen 1999	8
Nagano 2000
Salt Lake City 2001

• Profil na stronie Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-04)]. (ang.)
• Profil na stronie Schaats Statistieken.nl (niderl.)