Własność nieruchomości gruntowych (Indonezja): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Tomasz Raburski przeniósł stronę Własność (Indonezja) do Własność nieruchomości gruntowych (Indonezja): właściwa nazwa |
dr meryt |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:KerbauJawa.jpg|thumb|Uprawa |
[[Plik:KerbauJawa.jpg|thumb|Uprawa rolina [[Jawa|Jawie]].]] |
||
'''Prawo własności nieruchomości gruntowych w Indonezji''' jest regulowane Ustawą nr 5 z roku 1960 ('' |
'''Prawo własności nieruchomości gruntowych w Indonezji''' jest regulowane Ustawą nr 5 z roku 1960 (''UU 5/1960'')<ref>[http://faolex.fao.org/docs/pdf/ins3920.pdf Act no. 5 of 1960 Concerning Basic Regulations on Agrarian Principles]</ref> oraz aktami rządowymi. Podobnie jak całe [[system prawny Indonezji|prawo indonezyjskie]], obok instytucji rodzimych (w tym [[adat|zwyczajowego prawa adat]]), nosi wpływy [[system prawny Holandii|prawa holenderskiego]] i [[system prawny Wielkiej Brytanii|brytyjskiego]]. |
||
Prawo wyróżnia pierwotne (5) i wtórne (4) tytuły do nieruchomości gruntowych. Pierwotne tytuły wywodzą swoją moc od państwa i podlegają państwowej rejestracji, natomiast tytuły wtórne przyznawane są umowami przez prywatnych właścicieli{{odn|Soewito|Rahmansyah|2012|s=136}}. |
Prawo wyróżnia pierwotne (5) i wtórne (4) tytuły do nieruchomości gruntowych. Pierwotne tytuły wywodzą swoją moc od państwa i podlegają państwowej rejestracji, natomiast tytuły wtórne przyznawane są umowami przez prywatnych właścicieli{{odn|Soewito|Rahmansyah|2012|s=136}}. |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
* prawo do hipoteki, |
* prawo do hipoteki, |
||
* prawo do wyrębu. |
* prawo do wyrębu. |
||
Obywatele Indonezji mogą uzyskać każde z tych praw. Możliwość uzyskiwania pierwotnych praw do nieruchomości gruntowych przez obcokrajowców jest ograniczona. Nie mogą oni być posiadaczami pełnego prawa własności, a pozostałe prawa są im przyznawane jedynie czasowo{{odn|Soewito|Rahmansyah|2012|s=137}}. |
|||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
Wersja z 11:12, 28 lip 2015
Prawo własności nieruchomości gruntowych w Indonezji jest regulowane Ustawą nr 5 z roku 1960 (UU 5/1960)[1] oraz aktami rządowymi. Podobnie jak całe prawo indonezyjskie, obok instytucji rodzimych (w tym zwyczajowego prawa adat), nosi wpływy prawa holenderskiego i brytyjskiego.
Prawo wyróżnia pierwotne (5) i wtórne (4) tytuły do nieruchomości gruntowych. Pierwotne tytuły wywodzą swoją moc od państwa i podlegają państwowej rejestracji, natomiast tytuły wtórne przyznawane są umowami przez prywatnych właścicieli[2].
Pierwotnymi tytułami są:
- pełne prawo własności (hak milik),
- prawo do uprawy ziemi (hak guna usaha),
- prawo do wznoszenia budynków (hak guna bangunan, HGB),
- prawo użytkowania ziemi (hak pakai),
- prawo do zarządu (hak pengelolaan, HPL).
Tytułami wtórnymi są:
- prawo do najmu,
- prawo do dzierżawy za część plonów,
- prawo do hipoteki,
- prawo do wyrębu.
Obywatele Indonezji mogą uzyskać każde z tych praw. Możliwość uzyskiwania pierwotnych praw do nieruchomości gruntowych przez obcokrajowców jest ograniczona. Nie mogą oni być posiadaczami pełnego prawa własności, a pozostałe prawa są im przyznawane jedynie czasowo[3].
Bibliografia
- Dyah Soewito, Denny Rahmansyah, Indonesia, [w:] David Waterfield (red.), The Real Estate Law Review, London: Law Business Research, 2012, s. 136-148.