Peter Brooke: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Linki zewnętrzne: Zamiana kategorii z "Politycy Brytyjskiej Partii Konserwatywnej" na "Politycy brytyjskiej Partii Konserwatywnej" using AWB |
m robot dodaje: fr:Peter Brooke |
||
Linia 53: | Linia 53: | ||
[[de:Peter Brooke, Baron Brooke of Sutton Mandeville]] |
[[de:Peter Brooke, Baron Brooke of Sutton Mandeville]] |
||
[[en:Peter Brooke, Baron Brooke of Sutton Mandeville]] |
[[en:Peter Brooke, Baron Brooke of Sutton Mandeville]] |
||
[[fr:Peter Brooke]] |
Wersja z 10:51, 2 sie 2010
Data urodzenia |
3 marca 1934 |
---|---|
Data śmierci | |
Minister ds. Irlandii Północnej | |
Okres |
od 24 lipca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Peter Leonard Brooke, baron Brooke of Sutton Mandeville (ur. 3 marca 1934), brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora.
Jest synem Henryego Brooke'a, barona Brooke of Cumnor, byłego ministra spraw wewnętrznych, i Barbary de domo Matthews, baronowej Brooke of Ystradfellte, córki Wielebnego Alfreda Matthewsa. Peter odebrał wykształcenie w Marlborough College, w Balliol College na Uniwersytecie w Oksfordzie (gdzie był przewodniczącym Oxford Union) oraz w Harvard Business School. Po studiach pracował w Spencer Stuart.
W 1977 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezenant okręgu City of London and Westminster South (od 1997 r. okręg nazywał się Cities of London and Westminster). Był lordem skarbu w latach 1981-1983, podsekretarzem stanu w ministerstwie edukacji i nauki w latach 1983-1985 oraz ministrem stanu Skarbu w latach 1985-1987. W 1987 r. został przewodniczącym Partii Konserwatywnej i Paymaster-General. W 1988 r. został członkiem Tajnej Rady. W 1989 r. został członkiem gabinetu jako minister ds. Irlandii Północnej.
Na tym stanowisku utrzymał się do 1992 r. Przyczyną jego dymisji były kontrowersje jakie Brooke wywołał występując w talk-show The Late Late Show, gdzie zaśpiewał Oh My Darling, Clementine w dniu, w którym w zamachu IRA zginęło 7 protestanckich robotników. Brooke powrócił do tylnych ław parlamentu, ale jeszcze w tym samym roku powrócił do gabinetu jako minister dziedzictwa narodowego. Był nim do 1994 r.
W Izbie Gmin zasiadał do 2001 r., kiedy to zrezygnował ze startu w wyborach. W październiku został kreowany parem dożywotnim jako baron Brooke of Sutton Mandeville i zasiadł w Izbie Lordów. Jest tam przewodniczącym Stowarzyszenia Parów Konserwatywnych. W 1992 r. został kawlerem Orderu Kawalerów Honorowych.
Linki zewnętrzne
- Politycy brytyjskiej Partii Konserwatywnej
- Odznaczeni Orderem Kawalerów Honorowych
- Brytyjscy parlamentarzyści 1974-1979
- Brytyjscy parlamentarzyści 1979-1983
- Brytyjscy parlamentarzyści 1983-1987
- Brytyjscy parlamentarzyści 1987-1992
- Brytyjscy parlamentarzyści 1992-1997
- Brytyjscy parlamentarzyści 1997-2001
- Parowie dożywotni
- Urodzeni w 1934