Juventus F.C.: Różnice pomiędzy wersjami

Szablon:Klub piłkarski infobox Juventus Football Club SpA – najbardziej utytułowany włoski klub piłkarski. Założony 1 listopada 1897 przez grupę uczniów, z liceum Massimo d'Azeglio^[1]. Juventus obecnie rozgrywa swoje mecze na Stadio Olimpico di Torino^[2] (Stadio Delle Alpi jest remontowany)^[3].

Kibice we Włoszech mogą pasjonować się meczami Juventusu z lokalnym rywalem Torino i Interem Mediolan (derby z Interem nazywane są Derby d'Italia).

W latach 1982-1985 zawodnikiem Juventusu był Polak Zbigniew Boniek^[4].

Juventus Football Club powstał z inicjatywy turyńskich uczniów w roku 1897. Zmiana nazwy na Juventus FC nastąpiła w 1899 roku, a w biało-czarnych koszulkach piłkarze zaczęli grać od 1903 roku. Rok później piłkarze rozegrali pierwszy oficjalny mecz. Przeciwnikiem było FC Torinese. Mecz zakończył się porażką 0:1. Już w 1905 Juventus zdobył pierwsze mistrzostwo Włoch. W walce pokonał zespoły Milanu i Sampdorii. Za sukcesem klubu stał biznesmen Alfredo Dick. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej aspiracje Bianconerich wzrosły. Bramki bronił Giacone, a w obronie pomagali mu Novo (zaliczył występy w reprezentacji kraju) i Bruno. W tym samym czasie Corrado Corradini napisał dla klubu hymn, który obowiązywał do lat sześćdziesiątych. Giampiero Combi, jeden z najlepszych piłkarzy świata, zadebiutował w barwach Juventusu w roku 1923. Tego samego roku Edoardo Agnelli, syn założyciela Fiata, został mianowany nowym prezydentem klubu.

Ponieważ Juventus pozyskiwał coraz większą rzeszę kibiców, postanowiono rozgrywać mecze na obiekcie przy Marsiglia Road. Trenerem Juve został Jenő Károly z Węgier, który wraz z Hirzerem (również Węgier) uzupełnił zdolności Combiego, Rosetty, Muneratiego i Bigatto. Efektem tej współpracy był drugi tytuł mistrzowski zdobyty w sezonie 1925/26. Sezon 1929/30 to pierwszy sezon Serie A, w którym udział wzięło 18 drużyn. A już od następnego, przez pięć lat (1930/31-1934/35) Juventus wygrywał rokrocznie ligę włoską. W klubie grały takie gwiazdy jak Orsi, Caligaris, Monti, Cesarini, Varglien, Bertolini, Ferrari i Borel, a trenerem był Carlo Carcano, który prowadził także reprezentację Włoch.

Po zdobyciu piątego z rzędu mistrzostwa Włoch w katastrofie lotniczej niedaleko Genui zginął Edoardo Agnelli. W roku 1947 prezydenturę objął Giovanni Agnelli. W tym czasie w klubie grały takie sławy jak Parola i dwójka Duńczyków - Hansen (pierwotnie miał występować w Torino) i Præst. W tym samym czasie w Juventusie grał Giampiero Boniperti, który zaliczył 664 mecze dla Juve, w tym 444 w Serie A. W 15 sezonach zdobył dla Juventusu 177 bramek.

W latach 1950 i 1952 Juventus dołożył kolejne dwa tytuły mistrzowskie. W 1954 roku Giovanni Agnelli zrezygnował z prezydentury na rzecz swojego młodszego brata, który po odbyciu służby wojskowej w 1955 roku objął stery Juve.

Dzięki Omarowi Sivoriemu (jako pierwszy piłkarz Juventusu otrzymał "Złotą Piłkę") i Johnowi Charlesowi Juventus wywalczył kolejne 3 scudetta (1958, 1960, 1961) oraz pierwszą gwiazdkę za wywalczenie 10 tytułów mistrzowskich. Rok 1967 przyniósł kolejne scudetto dla Juventusu. Prezydentem był już Vittore Catelli. Umberto Agnelli zrezygnował z przewodzenia Bianconerim tuż przed sezonem 1961/62.

W 1971 roku prezydentem został Giampiero Boniperti. W następnych 15 latach (1972-86) Juventus dziewięć razy był najlepszą drużyną we Włoszech. Dołożył też sukcesy na arenie europejskiej i międzynarodowej. Trenerami w tych czasach byli Vycpálek, Parola i Giovanni Trapattoni. Barwy Juve w tych latach reprezentowali tacy piłkarze jak: Zoff, Scirea, Capello, Cabrini, Causio, Rossi, Gentile, Furino, Anastasi i Bettega. Włochów uzupełniali obcokrajowcy, m.in.: Zbigniew Boniek, Francuz Michel Platini (zdobywca 2 scudetto, 2 Europejskich Pucharów, Pucharu Interkontynentalny, 3 tytułów króla strzelców, 3 Złotych Piłek) i Duńczyk Michael Laudrup.

Jednym z najtragiczniejszych momentów tamtych czasów, był finał Pucharu Mistrzów w roku 1985, kiedy naprzeciwko sobie stanęły drużyny Juventusu i Liverpoolu. Kibice Liverpoolu rzucili się na kibiców Juventusu w trakcie meczu. W wyniku obrażeń i ścisku jaki zapanował wśród uciekających kibiców zginęło 39 fanów z Włoch.

Wydarzenia te były emitowane na żywo przez wszystkie stacje telewizyjne, które wykupiły prawo do emisji tego meczu, w tym także przez Telewizję Polską. Zamieszki zaczęły się około godziny 19. Fani Liverpoolu bez problemu przedarli się przez małe ogrodzenie i zaatakowali kibiców Juventusu. Włoscy kibice zaczęli uciekać, tratując się nawzajem. Część osób została przygnieciona trzymetrową ścianą, która się zawaliła się pod naporem tłumu.

Mimo to mecz rozegrano, a Juventus – z Michelem Platinim i Zbigniewem Bońkiem w składzie – wygrał z Liverpoolem 1:0 zdobywając po raz pierwszy Puchar Europy.

Rok 1994 to początek przewodnictwa wielkiej trójcy (Antonio Giraudo, Luciano Moggi i Roberto Bettega). Trenerem został nikomu nieznany Marcello Lippi. W pierwszym roku pracy od razu powiódł piłkarzy do pierwszego mistrzostwa Włoch od 9 lat. Do tego dołożył także dziewiąty Puchar Włoch, lecz poniósł porażkę w finale Pucharu UEFA.

Sezon 1995/96 to sukces w Lidze Mistrzów (spadkobiercy po Pucharze Europy). W finale drużyna Lippiego pokonała Ajax Amsterdam po rzutach karnych. Kolejne lata to kolejne sukcesy: Puchar Interkontynentalny w Tokio, Superpuchar Europy, a do tego kolejny sukces w krajowych rozgrywkach, czyli 24. scudetto.

Lippi doprowadził Juventus do kolejnych dwóch finałów Ligi Mistrzów jednak Juventus nie zdołał pokonać najpierw Borussii Dortmund (1996/97), a potem Realu Madryt (1997/98). Lippi te niepowodzenia wynagrodził kibicom zdobywając scudetto numer 25. i kolejny Superpuchar Włoch.

Barwy Juve reprezentowali wtedy między innymi: Peruzzi, Ferrara, Pessotto, Zidane, Dechamps, Ravanelli, Vialli, Vieri, Inzaghi, R. Baggio oraz Del Piero, który stał się symbolem Juventusu na przełomie wieków. W 1999 roku Lippiego zastąpił Carlo Ancelotti. W 1999 roku Bianconeri wywalczyli awans do Pucharu UEFA wygrywając Puchar Intertoto. Rok 2001 to powrót Marcello Lippiego i dokładnie tak samo jak w roku 1994 Lippi obejmując Juventus zdobywa 26. scudetto. Rok później powtarza wyczyn deklasując pozostałe drużyny Serie A. Lippi dwukrotnie staje przed szansą wywalczenia dziesiątego trofeum w Pucharze Włoch, jednak najpierw silniejsza jest AC Parma (2001/02), a następnie Lazio Rzym (2003/04).

Pod koniec maja 2004 roku nowym trenerem Juve zostaje Fabio Capello, który już w pierwszym sezonie zdobył z zespołem Starej Damy scudetto. Sezon 2004/2005 Juve zakończyło na ćwierćfinale Ligi Mistrzów. Do klubu przed sezonem przybyli: Cannavaro, Zebina, Emerson, Ibrahimovic.

W następnym sezonie 2005/2006 Juventus ponownie sięgnął po Mistrza Włoch, lecz w Lidze Mistrzów doszedł do ćwierćfinału ulegając Arsenalowi.

Pod koniec sezonu 2005/06 wyszła na jaw sprawa kontaktowania się z osobami odpowiedzialnymi za przydzielanie arbitrów na mecze ligowe przez przedstawicieli zarządów czołowych włoskich klubów - Juventusu, Milanu, Lazio oraz Fiorentiny i Interu (przy czym dwa ostatnie zespoły zostały uniewinnione) (tzw. Afera Calciopoli). Na podstawie wyroku, który zapadł 14 lipca 2006 roku, Juventus został zdegradowany do Serie B. Tym samym odebrane zostały mu również tytuły mistrzowskie wywalczone w sezonach 2004/2005 oraz 2005/2006, jak również prawo do występów w kolejnej edycji Ligi Mistrzów. Jednocześnie klub przystąpić miał do rozgrywek Serie B z ujemnym dorobkiem 30 punktów. W związku z tym z klubu odeszli Cannavaro, Thuram, Zambrotta, Vieira, Ibrahimovic i Emerson. Jednak pozostanie w klubie zadeklarowały żywe legendy klubu: Alessandro Del Piero, Mauro Camoranesi, David Trezeguet, Pavel Nedved, i Gianluigi Buffon. 25 lipca 2006 roku sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej złagodził karę klubowi, odejmując 17 punktów w miejsce 30 na starcie kolejnego sezonu Serie B. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy złagodził karę do 9 karnych punktów.

19 maja 2007 roku, na trzy kolejki przed końcem rozgrywek, Juventus zapewnił sobie bezpośredni awans do Serie A. Po wyjazdowej wygranej z AC Arezzo (5-1) turyńczycy mieli 8 punktów przewagi nad drugim Genoa CFC oraz 10 nad trzecim SSC Napoli, co dało im pewne pierwsze miejsce, premiowane promocją do najwyższej klasy rozgrywkowej bez udziału w barażach. Po ostatnim gwizdku sędziego zawodnicy Starej Damy założyli różowe koszulki z napisem "B...astA" (litera B przekreślona; basta po włosku znaczy dosyć).

Sezon 2007/08 Juventus zakończył na trzeciej pozycji tuż za Interem i Romą, a przed Fiorentiną. W klasyfikacji strzelców wygrało dwóch graczy Juventusu: Alessandro Del Piero (21 bramek) i David Trezeguet (20 bramek). Pozycja ta dała możliwość wystąpienia ponownie klubu w Lidze Mistrzów.

Trofeum	Zwycięstwo	Drugie miejsce
Mistrzostwo Włoch: 27(rekord)	1905; 1925/26; 1930/31; 1931/32; 1932/33; 1933/34; 1934/35; 1949/50; 1951/52; 1957/58; 1959/60; 1960/61; 1966/67; 1971/72; 1972/73; 1974/75; 1976/77; 1977/78; 1980/81; 1981/82; 1983/84; 1985/86; 1994/95; 1996/97; 1997/98; 2001/02; 2002/03;	1903; 1904; 1906; 1937/38; 1945/46; 1946/47; 1952/53; 1953/54; 1962/63; 1973/74; 1975/76; 1979/80; 1982/83; 1986/87; 1991/92; 1993/94; 1995/96; 1999/2000; 2000/01
Puchar Włoch: 9 (rekord)	1937/38; 1941/42; 1958/59; 1959/60; 1964/65; 1978/79; 1982/83; 1989/90; 1994/95	1972/73; 1991/92; 2001/02; 2003/04
Superpuchar Włoch: 4	1995; 1997; 2002; 2003	1990; 1998; 2005
Serie B: 1	2006/07

Trofeum	Zwycięstwo	Drugie miejsce
Plik:Coppaintercontinentale.png Puchar Interkontynentalny: 2	1985; 1996	1973
Plik:UEFA - Champions League.svg Puchar Mistrzów: 2	1984/85; 1995/96	1972/73; 1982/83; 1996/97; 1997/98; 2002/03
Puchar Zdobywców Pucharów: 1	1983/84
Plik:UEFA - UEFA Cup.svg Puchar UEFA: 3 (rekord)	1976/77; 1989/90; 1992/93	1994/95[5]
Plik:UEFA - Super Cup.svg Superpuchar Europy: 2[6]	1984; 1996
Plik:UEFA - Intertoto.svg Puchar Intertoto: 1	1999

Trofeum	Zwycięstwo	Drugie miejsce
Trofeo Berlusconi: 8	1991; 1995; 1998; 1999; 2000; 2001; 2003; 2004	1996; 1997; 2002; 2005; 2006; 2007; 2008
Trofeo TIM: 0		2003; 2006; 2008
Trofeo Birra Moretti: 6	1997; 2000; 2003; 2004; 2006; 2008

Sezon	Miejsce finału	Przeciwnik	Wynik	Strzelcy[7]
1972/73	Belgrad	Ajax Amsterdam	0:1 (0:1)	Rep 4'
1982/83	Ateny	Hamburger SV	0:1 (0:1)	Magath 7'
1984/85	Bruksela	Liverpool F.C.	1:0 (0:0)	Platini 56' (k.)
1995/96	Rzym	Ajax Amsterdam	1:1 (1:1, 1:1), k. 4:2	Ravanelli 12' - Litmanen 41'
1996/97	Monachium	Borussia Dortmund	1:3 (0:2)	Del Piero 64' - Riedle 29', 34', Ricken 71'
1997/98	Amsterdam	Real Madryt	0:1 (0:0)	Mijatović 67'
2002/03	Manchester	A.C. Milan	0:0 (0:0, 0:0), k. 2:3

Stadio delle Alpi został wybudowany w 1990 roku na potrzeby Mistrzostw Świata w piłce nożnej, których Włosi byli gospodarzami. Po dwóch latach budowy największą trudnością okazało się nadanie nazwy dla nowej areny piłkarskiej. Propozycje nadania takich nazw jak "Meeting" czy "Agora" szybko zostały porzucone przez radę miasta. Wówczas to pomyślano o górach Alpach, u podnóży których leży Turyn. Stąd też wzięła się nazwa – Stadio delle Alpi. Stadion ma teoretyczną pojemność 70040 miejsc, ale ze względów bezpieczeństwa zmniejszono jego pojemność najpierw do 67000, a potem do 60000 miejsc. W związku z planami przebudowy stadionu, obecnie żaden klub nie korzysta z tego obiektu. Juventus swoje mecze rozgrywa na Stadio Olimpico di Torino.

Plik:Kibice Juve.jpg

Juventus Turyn jest uznawany za trzecią, pod względem ilości kibiców, drużynę na świecie. Popularniejszymi zespołami są jedynie Real Madryt i Manchester United.

We Włoszech działają różne grupy kibiców Juventusu. Do najważniejszych należą m.in. Arditi, Drughi, Nucleo, Viking, Tradizione czy Bravi Ragazzi.

Turyńska grupa kibiców Juve (Drughi) posiada oficjalny sojusz z warszawskim klubem Legia Warszawa oraz holenderskim Den Haag. Wszystkie trzy drużyny darzą się sympatią, co widać między innymi po rozwieszonych na stadionach transparentach czy flagach.

Największą nienawiść kibice Starej Damy czują natomiast do rywali z Mediolanu (AC Milan i Inter Mediolan) oraz do lokalnych przeciwników (AC Torino). Jeżeli chodzi o drużyny zza granicy, kibice Juventusu są wrogo nastawieni wobec fanów angielskiego Liverpool F.C. (po tragedii na Heyesel) oraz niemieckiej Borussii Dortmund (po przegranym finale ligi mistrzów w 1997 roku).

Stara Dama ma także wielu kibiców w Europie Środkowej (w tym w Polsce), ich liczbę szacuje się na około 3 miliony^[8]. Oficjalny polski fan-club Juventusu (JuvePoland Club) zrzesza prawie 300 osób.^[9]

Plik:Stadio Olimpico Torino.jpg

Derby Turynu, lub "Derby della Mole" są to mecze rozgrywane z udziałem dwóch drużyn z tego miasta - Juventusu Turyn oraz Torino Calcio. Po raz pierwszy mecz między tymi dwoma klubami odbył się w 1906 roku (w tym samym roku powstało Torino Calcio).

Statystyki

Mecze	Zwycięstwa Juventusu	Zwycięstwa Torino	Remisy
134	58	35	41

#	Sezony	Trener	#	Sezony	Trener	#	Sezony	Trener
01.	1923/1924 - 1925/1926	Jeno Karolý	21.	1960	Gunnar Gren	41.	2006/2007	Didier Deschamps
02.	1927/1928	Jozsef Viola	22.	1961/1962	Julius Korostelev	42.	2007 - obecnie	Claudio Ranieri
03.	1928/1929 - 1929/1930	George Aitken	23.	1962/1963	Carlo Parola
04.	1930/1931 - 1934/1935	Carlo Carcano	24.	1962/1963 - 1963/1964	Paulo Amaral
05.	1934/1935	Carlo Bigatto	25.	1963/1934	Eraldo Monzeglio
06.	1935/1936 - 1938/1939	Virginio Rosetta	26.	1964/1965 - 1968/1969	Heriberto Herrera
07.	1939/1940 - 1940/1941	Umberto Caligaris	27.	1969/1970	Luis Carniglia
08.	1940/1941	Federico Munerati	28.	1969	Ercole Rabitti
09.	1942/1943 - 1945/1946	Felice Borel	29.	1970/1971	Armando Picchi
10.	1946/1947 - 1947/1948	Renato Cesarini	30.	1971/1972 - 1973/1974	Čestmír Vycpálek
11.	1948/1949	William Chalmers	31.	1974/1975 - 1975/1976	Carlo Parola
12.	1949/1950 - 1950/1951	Jesse Carver	32.	1976/1977 - 1985/1986	Giovanni Trapattoni
13.	1951/1952	Luigi Bertolini	33.	1986/1987 - 1987/1988	Rino Marchesi
14.	1952/1953	György Sárosi	34.	1988/1989 - 1989/1990	Dino Zoff
15.	1953/1954 - 1954/1955	Aldo Olivieri	35.	1990/1991	Luigi Maifredi
16.	1955/1956 - 1956/1957	Sandro Puppo	36.	1991/1992 - 1993/1994	Giovanni Trapattoni
17.	1957/1958 - 1958/1959	Ljubisa Brocic	37.	1994/1995 - 1998/1999	Marcello Lippi
18.	1958/1959	Teobaldo Depetrini	38.	1999/2000 - 2000/2001	Carlo Ancelotti
19.	1959/1960 - 1960/1961	Renato Cesarini	39.	2001/2002 - 2003/2004	Marcello Lippi
20.	1960/1961	Carlo Parola	40.	2004/2005 - 2005/2006	Fabio Capello

Kadencja	Prezes
1897 - 1899	Eugenio Canfari
1898 - 1901	Enrico Canfari
1901 - 1902	Carlo Favale
1903 - 1904	Giacomo Parvopassuv
1905 - 1906	Alfred Dick
1907 - 1910	Carlo Vittorio Varetti
1911 - 1912	Attilio Ubertalli
1913 - 1915	Giuseppe Hess
1915 - 1918	Gioacchino Armano - Fernando Nizza - Sandro Zambelli
1918 - 1920	Corrado Corradini
1920 - 1923	Gino Olivetti
1923 - 1935	Edoardo Agnelli
1935 - 1936	Enrico Craveri - Giovanni Mazzonis
1936 - 1941	Emilio de la Forest de Divonne
1941 - 1947	Pietro Dusio
1947 - 1954	Giovanni Agnelli
1954 - 1955	Craveri - Cravetto - Giustiniani
1955 - 1962	Umberto Agnelli
1962 - 1971	Vittore Catella
1971 - 1990	Giampiero Boniperti
1990 - 2003	Vittorio Caissotti di Chiusano
2003 - 2006	Franzo Grande Stevens
2006 - ????	Giovanni Cobolli Gigli

Sezony	Sponsor główny
1981/82 - 1988/89	Ariston
1989/90 - 1991/92	Upim
1992/93 - 1994/95	Danone
1995/96 - 1997/98	Sony (Sony Minidisc)
1998/99	D+Libertà digitale / Tele+
1999/2000	CanalSatellite / D+Libertà digitale / Sony
2000/01	Sportal.com / Tele+
2001/02	Fastweb / Tu Mobile
2002/03 - 2003/04	Fastweb / Tamoil
2004/05	Sky Sports / Tamoil
2005/06 - 2006/07	Tamoil
2007/08 - ??	FIAT Group (New Holland)

Sezony	Sponsor techniczny
1979/80 - 1999/2000	Kappa
2000/01	Ciao Web / Lotto
2001/02 - 2002/03	Lotto
2003/04 - ??	Nike

Lata	Siedziba
1898	Via Montevecchio
1899	Via Piazzi, 4
1900-1902	Via Gazometro, 14
1903-1904	Via Pastrengo
1905-1906	Via Donati, 1
1919-1921	Via Carlo Alberto, 43
1921-1922	Via Botero, 16
1923-1933	Corso Marsiglia
1934-1943	Via Bogino, 12
1944-1947	Corso IV Novembre, 151
1948-1964	Piazza San Carlo, 206
1965-1985	Galleria San Federico, 54
1986-2000	Piazza Crimea, 7
2001-dziś	Corso Galileo Ferraris, 32

Stan na 22.03.2009

NR	Zawodnik	Bramki	Narodowość
01	Alessandro Del Piero	257
02	Giampiero Boniperti	182
03	Roberto Bettega	178
04	Enrique Omar Sivori	167
05	Felice Borel	161
05	David Trézéguet	161
07	Pietro Anastasi	131
08	John Hansen	124
09	Roberto Baggio	115
10	Federico Munerati	114
11	John Charles	105
12	Michel Platini	104
13	Guglielmo Gabetto	102
14	Filippo Inzaghi	89
15	Raimundo Orsi	88
16	Giovanni Ferrari	77
17	Vittorio Sentimenti Ermes Muccinelli	69
18	Fabrizio Ravanelli	68
19	Bruno Nicolé	62
20	Giampaolo Menichelli	59

- zawodnicy grający jeszcze w Juventusie

Stan na 22.03.09

NR	Zawodnik	Występy	Narodowość
01	Alessandro Del Piero	590
02	Gaetano Scirea	552
03	Giuseppe Furino	528
04	Roberto Bettega	481
05	Dino Zoff	476
06	Giampiero Boniperti	460
07	Sandro Salvadore	450
08	Franco Causio	447
09	Antonio Cabrini	440
10	Antonello Cuccureddu	434
11	Antonio Conte	419
12	Claudio Gentile	414
13	Giovanni Varglien	412
14	Teobaldo Depetrini	388
15	Gianfranco Leoncini	379
16	Sergio Brio	378
17	Stefano Tacconi	377
18	Marco Tardelli	375
19	Francesco Morini	372
20	Gianpiero Combi	367

- zawodnik grający jeszcze w Juventusie

Rok	Zawodnik
1998	Alessandro Del Piero
2006	Fabio Cannavaro
2008	Alessandro Del Piero

Rok	Zawodnik
1997 2001	Zinédine Zidane
2002	David Trézéguet
2003	Pavel Nedvěd
2004	Zlatan Ibrahimović

Rok	Zawodnik
1997 1998	Angelo Peruzzi
1999 2001[10] 2002 2003 2004 2005 2006	Gianluigi Buffon

• Najwięcej punktów w Serie A: 91 (2005/06)
• Najmniej punktów w Serie A: 29 (1938/39 i 1961/62)
• Największe domowe zwycięstwo: 9:1 z Interem (1960/61) i 8:0 z Fiorentiną (1952/53)
• Największa domowa porażka: 7:1 z Milanem (1949/50)
• Największe wyjazdowe zwycięstwo: 7:0 z Pro Patria (1950/51)
• Największa wyjazdowa porażka: 6:0 z Interem (1953/54)
• Najwyższe zwycięstwo w pucharach: Juventus - Rumelange 7:0 (1970/71), Juventus - Lechia Gdańsk 7:0 (1983/84), Juventus - Valur Reykjavik 7:0 (1986/87), Juventus - Olimpiakos 7:0 (2003/04)
• Najwięcej zwycięstw w Serie A: 28 (1949/50)
• Najwięcej kolejnych zwycięstw: 10 (1931/32)
• Najwięcej zwycięstw na wyjeździe: 14 (1949/50)
• Najmniej porażek w sezonie: 1 (1977/78 i 2005/06)
• Najwięcej zdobytych pkt. na ilość możliwych: 51 na 60 (1976/77)
• Udział piłkarza w kolejno rozegranych meczach: 330 (Dino Zoff)
• Najwyższa porażka w pucharach: Wiener SK - Juventus 7:0 (1958/59)
• Najlepszy strzelec w historii: Alessandro Del Piero (250 goli)
• Najwięcej goli w jednym sezonie w lidze: Felice Borel (32, 1933/34)
• Najwięcej występów: Alessandro Del Piero (560)
• Najwięcej goli w 1 meczu: 6 (Omar Sivori. Juventus - Inter 9:1, 1960/61)
• Najwięcej widzów na Delle Alpi: 67.229 (15 maja 2003, Juventus - Real Madryt)
• Najmniej widzów na Delle Alpi: 237 (2001/02, z Sampdorią w Pucharze Włoch)
• Najdroższy transfer (zakup): 43.5 mln USD (2001, Gianluigi Buffon z Parmy)
• Najdroższy transfer (sprzedaż) 64 mln USD (2001, Zinedine Zidane do Realu Madryt)
• Najwięcej tytułów króla strzelców: 3 (Michel Platini)
• Najdłuższa kadencja trenerska: 13 lat (Giovanni Trapattoni)
• Najdłuższa prezydentura: 19 lat (Giampiero Boniperti - 1971-1990)
• Najdłużej nosił opaskę kapitana Alessandro Del Piero - (od 1999)
• Najdłużej szyła stroje dla Juventusu firma Kappa - 21 lat (1979-2000)
• Najdłużej noszony sponsor na koszulkach - Ariston (8 lat - 1981-1989)
• Węgier Ferenc Hirzer, strzelił więcej goli, niż rozegrał meczów (w 43 meczach strzelił 50 bramek)
• Michel Platini jako zawodnik Juventusu zdobywał "Złotą Piłkę" 3 razy z rzędu (1983, 1984, 1985)
• Juventus jest pierwszym zespołem, który zdobył trzy najważniejsze europejskie trofea

Nr.	Obywatelstwo	Imię i nazwisko	Rok urodzenia	Rok przyjścia	Poprzedni klub
Bramkarze
1		Gianluigi Buffon (wicekapitan)	1978	2001	Parma F.C.
12		Antonio Chimenti	1970	2008	Udinese Calcio
13		Alex Manninger	1977	2008	A.C. Siena
Obrońcy					1
3		Giorgio Chiellini	1984	2005	ACF Fiorentina
4		Olof Mellberg	1977	2008	Aston Villa Birmingham
5		Jonathan Zebina	1978	2004	AS Roma
14		Jorge Andrade	1978	2007	Deportivo La Coruña
15		Dario Knezević	1982	2008	AS Livorno Calcio
21		Zdeněk Grygera	1980	2007	Ajax Amsterdam
28		Cristian Molinaro	1983	2007	AC Siena
29		Paolo De Ceglie	1986	2004	AC Siena (współwłasność)
33		Nicola Legrottaglie	1976	2003	AC Siena
Pomocnicy					1
6		Cristiano Zanetti	1977	2006	Inter Mediolan
7		Hasan Salihamidžić	1977	2007	Bayern Monachium
11		Pavel Nedvěd (II wicekapitan)	1972	2001	Lazio Rzym
16		Mauro Camoranesi	1976	2002	Hellas Verona
18		Christian Poulsen	1980	2008	Sevilla FC
19		Claudio Marchisio	1986	2006	Empoli FC (powrót z wypożyczenie)
20		Sebastian Giovinco	1987	2006	Empoli FC (powrót z wypożyczenie)
22		Mohamed Sissoko	1985	2008	Liverpool F.C.
27		Albin Ekdal	1989	2008	IF Brommapojkarna
30		Tiago Mendes	1981	2007	Olympique Lyon
32		Marco Marchionni	1980	2006	Parma F.C.
Napastnicy					1
8		Amauri	1980	2008	US Palermo
9		Vincenzo Iaquinta	1979	2007	Udinese Calcio
10		Alessandro Del Piero (kapitan)	1974	1993	Calcio Padova
17		David Trézéguet	1977	2000	AS Monaco
Trener					1
		Claudio Ranieri	1951	2007	Parma F.C.

Pierwszym zawodnikiem, który przyszedł do Juventusu jest Amauri de Oliveira Carvalho za 22,8 mln euro z US Palermo. Przed rozpoczęciem okna transferowego do klubu przyszli także Olof Mellberg na prawie Bosmana oraz Albin Ekdal za 600 tysięcy €. 9,75 mln € Juve musiało wyłożyć za Christiana Poulsena. Za 2,5 mln € zakupiono Alexa Manningera. Z wypożyczenia wrócili Paolo De Ceglie, Sebastian Giovinco i Claudio Marchisio. Antonio Chimenti przyszedł w ramach wolnego transferu.

Piłkarz	Narodowość	Pozycja	Transfer	Klub	Kraj
Amauri		N	22,8 mln €	US Palermo
Antonio Chimenti		B	wolny transfer	Udinese Calcio
Paolo De Ceglie		O	powrót z wyp.	AC Siena
Sebastian Giovinco		P	powrót z wyp.	Empoli FC
Albin Ekdal		P	0,6 mln €	IF Brommapojkarna
Dario Knezević		O	0,2 mln € - wypoż.	AS Livorno Calcio
Alex Manninger		B	2,5 mln €	Udinese Calcio
Claudio Marchisio		P	powrót z wyp.	Empoli FC
Olof Mellberg		O	wolny transfer	Aston Villa
Christian Poulsen		P	9,75 mln €	Sevilla FC

Guglielmo Stendardo skończyło się wypożyczenie i wrócił do Lazio. Wraz z transferem Amauriego, za kwotę 7,5 mln € do US Palermo odszedł Antonio Nocerino. Całą kartę zawodniczą Matteo Paro wykupiła Genoa za 2 mln €. Tak samo postąpiono z Manuele Blasim, który przeszedł do SSC Napoli. Antonio Mirante, Davide Lanzafame, Raffaele Palladino, Rey Volpato oraz Marcelo Zalayeta odeszli do innych klubów na zasadzie współwłasności. Domenico Criscito oraz Michele Paolucci zostali wypożyczeni.

Piłkarz	Narodowość	Pozycja	Transfer	Klub	Kraj
Sergio Almiron		P	0,5 mln € - wypoż.	Fiorentina
Emanuele Belardi		B	wypożyczenie	Fiorentina
Manuele Blasi		P	brak [11]	SSC Napoli
Domenico Criscito		O	1 mln € - wypoż.	Genoa CFC
Davide Lanzafame		N	2,5 mln € - współwł.	US Palermo
Antonio Mirante		B	współwłasność	Sampdoria Genua
Antonio Nocerino		P	7,5 mln €	US Palermo
Raffaele Palladino		N	5 mln € - współwł.	Genoa CFC
Michele Paolucci		P	wypożyczenie	Catania Calcio
Matteo Paro		P	2 mln € [12]	Genoa CFC
Guglielmo Stendardo		O	koniec wypoż.	S.S. Lazio
Rey Volpato		N	1 mln € - współwł.	AS Bari
Marcelo Zalayeta		N	współwłasność	SSC Napoli

• Oficjalna strona klubu
• Oficjalna strona polskiego fanclubu
• Juvepedia - encyklopedia o Juventusie Turyn (pol.)

Szablon:Juventus Turyn Szablon:Serie A

Szablon:Puchar UEFA

Szablon:Europejskie Zrzeszenie Klubowe