Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Ivan Mauger: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 177: Linia 177:
{{Indywidualni mistrzowie świata w longtracku}}
{{Indywidualni mistrzowie świata w longtracku}}
{{Żużel MŚP}}
{{Żużel MŚP}}
{{Żużel IM Wielkiej Brytanii}}
{{Indywidualne mistrzostwa Wielkiej Brytanii na żużlu}}


{{SORTUJ:Mauger, Ivan}}
{{SORTUJ:Mauger, Ivan}}

Wersja z 17:43, 22 lut 2019

Szablon:Żużlowiec infobox

Dorobek medalowy
Żużel
Reprezentacja  Nowa Zelandia
Mistrzostwa świata
złoto 1968 Göteborg indywidualnie
złoto 1969 Londyn indywidualnie
złoto 1970 Malmö pary
złoto 1970 Wrocław indywidualnie
złoto 1972 Londyn indywidualnie
złoto 1977 Göteborg indywidualnie
złoto 1979 Chorzów indywidualnie
złoto 1979 Londyn drużynowo
srebro 1971 Rybnik pary
srebro 1971 Göteborg indywidualnie
srebro 1972 Borås pary
srebro 1973 Chorzów indywidualnie
srebro 1974 Göteborg indywidualnie
srebro 1978 Chorzów pary
srebro 1981 Chorzów pary
brąz 1967 Londyn indywidualnie
brąz 1974 Manchester pary
brąz 1984 Lonigo pary
Dorobek medalowy
Żużel
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa świata
złoto 1968 Londyn drużynowo
złoto 1971 Wrocław drużynowo
złoto 1972 Olching drużynowo
srebro 1969 Rybnik drużynowo
srebro 1970 Londyn drużynowo
brąz 1967 Malmö drużynowo

Ivan Gerald Mauger[1] (ur. 4 października 1939 w Christchurch, zm. 16 kwietnia 2018 w Gold Coast[2][3]) – nowozelandzki żużlowiec, wielokrotny indywidualny i drużynowy mistrz świata.

Życiorys

Kariera

Mauger był uczniem Jacka Younga. Nowozelandczyk był sześciokrotnym indywidualnym mistrzem świata na żużlu. Czternaście razy wystąpił w finałach IMŚ.

Był ośmiokrotnie finalistą drużynowych mistrzostw świata, w tym siedmiokrotnie reprezentował Wielką Brytanię. Zdobył cztery złote, dwa srebrne i jeden brązowy medal. W barwach Nowej Zelandii wywalczył jeden złoty medal. Czternaście razy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata par, na których zdobył dwa złote, cztery srebrne i dwa brązowe medale.

Pięciokrotnie stawał na podium mistrzostw świata na długim torze. W 1971 roku w Oslo, w 1972 roku w Mühldorfie i w 1976 roku w Mariańskich Łaźniach wywalczył złote medale w tej konkurencji. Zdobył srebrne medale w 1974 roku w Scheeßel i w 1975 roku w Radgonie.

Mauger był czterokrotnie indywidualnym mistrzem Wielkiej Brytanii, dwukrotnie wywalczył złoty medal w indywidualnych mistrzostwach Nowej Zelandii.

W wieku 46 lat Mauger zakończył karierę sportową, która trwała 30 lat. Z kibicami pożegnał się także w Polsce. Pożegnalne turnieje zorganizowane były w Gnieźnie i Lesznie.

Emerytura sportowa

Po zakończeniu kariery Mauger zajmował się promowaniem żużla. W Malezji otworzył klinikę żużlową[4]. Organizował też turnieje z udziałem czołowych żużlowców świata na torach w Australii i Nowej Zelandii – coroczny cykl Ivan Mauger Golden Helmet Series[4]. Jeszcze w wieku 69 lat ścigał się na torze i potrafił zwyciężać ze znacznie młodszymi rywalami. Był on autorem kilku książek o tematyce żużlowej. Przez FIM został uhonorowany Medalem Zasługi dla Motocyklizmu[4].

Mauger był założycielem „Ivan Mauger Academy of Excellents”, która siedziby ma w Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii[4]. Pod jego okiem trenowali tacy zawodnicy jak: Hans Nielsen (czterokrotny mistrz świata), Ole Olsen (trzykrotny mistrz świata), Jason Crump (trzykrotny mistrz świata), Billy Hamill i Mark Loram (złoci medaliści w 1996 i 2000 r.), Leigh Adams (srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata) oraz Peter Collins (jeden z najlepszych brytyjskich żużlowców w historii).

Na żużlu startował także jego syn, Kim.

Starty w lidze

Liga angielska
do uzupełnienia

Osiągnięcia

Nagrody i uhonorowania

  • 1969: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (4. miejsce)
  • 1970: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (3. miejsce)
  • 1970: Sportowiec roku w Canterbury
  • 1971: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (4. miejsce)
  • 1971: Sportowiec roku w Canterbury
  • 1972: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (2. miejsce)
  • 1972: Sportowiec roku w Canterbury
  • 1973: Sportowiec roku w Wielkiej Brytanii (3. miejsce)
  • 1977: Sportowiec roku w Nowej Zelandii
  • 1978: Sportowiec roku w Nowej Zelandii
  • 1979: Sportowiec roku w Nowej Zelandii
  • 1970–1980: Człowiek dekady według British Motorcycle News
  • 1985: honorowy mieszkaniec Gniezna
  • 1985: honorowy ambasador sportowy Nowej Zelandii
  • 1990: wprowadzenie do galerii sław Nowej Zelandii

Przypisy

  1. Phil Shaw: Ivan Mauger: New Zealand speedway legend who won six world titles. independent.co.uk, 2018-04–19. [dostęp 2018-04–20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  2. Robert Borowy: Żałoba przykryła światowy żużel. Odszedł mistrz nad mistrzami. przegladsportowy.pl, 2018-04–16. [dostęp 2018-04–16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (pol.).
  3. Speedway’s greatest - Ivan Mauger remembered. gisborneherald.co.nz, 2018-04–17. [dostęp 2018-04–20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
  4. a b c d Arkadiusz Adamczyk: To był Ivan Wielki! Legenda kończy dziś 77 lat. przegladsportowy.pl, 2016-10-04. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-16)].

Linki zewnętrzne

Szablon:Żużel IMŚ Szablon:Indywidualni mistrzowie świata w longtracku Szablon:Żużel MŚP