Eugeniusz (Kazancew): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m usuwam szablon {{władca}} po dyskusji w Wikipedia:Poczekalnia/kwestie techniczne/2013:08:24:Szablon:Władca i Wikipedia:Kawiarenka/Artykuły#Szablon:Władca |
drobne merytoryczne, drobne techniczne |
||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
|dewiza = |
|dewiza = |
||
|dewiza - j. polski = |
|dewiza - j. polski = |
||
|kraj działania = [[ |
|kraj działania = [[Imperium Rosyjskie]] |
||
|data urodzenia = 30 czerwca 1778 |
|data urodzenia = 30 czerwca 1778 |
||
|miejsce urodzenia = Bielnicyno |
|miejsce urodzenia = Bielnicyno |
||
| Linia 54: | Linia 54: | ||
|biskupi współkonsekrowani = |
|biskupi współkonsekrowani = |
||
}} |
}} |
||
'''Eugeniusz''', imię świeckie '''Andriej Jefimowicz Kazancew''' (ur. 30 |
'''Eugeniusz''', imię świeckie '''Andriej Jefimowicz Kazancew''' (ur. {{data|1778-06-30}} w Bielnicynie, zm. {{data|1871-07-27}} w [[Moskwa|Moskwie]]) – [[Rosja|rosyjski]] biskup [[prawosławie|prawosławny]]. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Aktualna wersja na dzień 14:35, 24 sie 2023
| Andriej Kazancew | |
| Arcybiskup jarosławski i rostowski | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 czerwca 1778 |
| Data i miejsce śmierci |
27 lipca 1871 |
| Arcybiskup jarosławski i rostowski | |
| Okres sprawowania |
1837–1853 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
16 grudnia 1804 |
| Diakonat |
25 grudnia 1804 |
| Prezbiterat |
6 stycznia 1806 |
| Chirotonia biskupia |
14 lipca 1818 |
| Data konsekracji |
14 lipca 1818 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Eugeniusz, imię świeckie Andriej Jefimowicz Kazancew (ur. 19 czerwca?/30 czerwca 1778 w Bielnicynie, zm. 15 lipca?/27 lipca 1871 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1800 ukończył seminarium duchowne przy Ławrze Troicko-Siergijewskiej i został zatrudniony jako nauczyciel gramatyki Seminarium Wifańskiego. Trzy lata później przeniesiono go na stanowisko nauczyciela retoryki i bibliotekarza. Za radą metropolity moskiewskiego Platona, 16 grudnia 1804 złożył w Ławrze Troicko-Siergijewskiej wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Eugeniusz. 25 grudnia tego samego roku metropolita Platon wyświęcił go na hierodiakona, zaś 6 stycznia 1806 – na hieromnicha. Od wymienionego roku wykładał w Seminarium Wifańskim filozofię i pełnił obowiązki prefekta.
W 1809 został inspektorem Petersburskiej Akademii Duchownej i profesorem filozofii. Rok później został rektorem seminarium, którego był absolwentem. 5 lipca tego samego roku został przełożonym monasteru św. Mikołaja na Ugrieszy z godnością igumena, po miesiącu został przeniesiony do monasteru Świętych Borysa i Gleba w Dmitrowie, również jako przełożony wspólnoty. W 1811 objął kierownictwo monasteru Łużeckiego w Możajsku. W 1814 został rektorem seminarium duchownego w Moskwie z tytułem naukowym profesora teologii oraz godnością archimandryty. Obowiązki rektora pełnił do 1817, gdy został przeniesiony do moskiewskiego monastyru Dońskiego.
14 lipca 1818 w soborze Zaśnięcia Matki Bożej na Kremlu moskiewskim przyjął chirotonię biskupią z tytułem biskupa kurskiego i rylskiego. W charakterze konsekratorów w ceremonii udział wzięli arcybiskup moskiewski Augustyn, biskup tambowski Jonasz oraz arcybiskupi Dosyteusz i Pafnucy. Jako biskup kurski Eugeniusz (Kazancew) założył w Biełgorodzie oddział Towarzystwo Biblijnego, szczególną uwagę zwracał na kształcenie duchownych i wyposażenie seminarium duchownego. Wizytował wszystkie cerkwie w swojej eparchii. W 1822 został przeniesiony na katedrę pskowską i podniesiony do godności arcybiskupiej. W 1825, na własną prośbę, został przeniesiony na katedrę tobolską. Koordynował misje prawosławne wśród nierosyjskiej ludności eparchii (obejmującej ówcześnie całą Syberię), w latach 1828–1829 dokonał objazdu całej eparchii. Dwa lata później został przeniesiony na katedrę riazańską. W 1837 został arcybiskupem jarosławskim i rostowskim. Urząd ten sprawował do odejścia w stan spoczynku na własną prośbę, w 1853. Zamieszkał w monastyrze Dońskim, gdzie pozostawał do śmierci w 1871. Został pochowany w cerkwi Dońskiej Ikony Matki Bożej w kompleksie klasztornym.