Bronisław Skibniewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
int. |
linki zewnętrzne, źródła/przypisy |
||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* Jerzy Borkowski, „Rocznik szlachty polskiej”, t. 1, str. 594, t.2, s. 695 |
* Jerzy Borkowski, „Rocznik szlachty polskiej”, t. 1, str. 594, t.2, s. 695 |
||
* „Archiwum Rodzinne Skibniewskich”, Kraków 1912. |
* [https://polona.pl/item/archiwum-rodzinne-skibniewskich-przydomku-kurzec-herbu-slepowron,OTgwNTkxNDU/7/#info:metadata „Archiwum Rodzinne Skibniewskich”, Kraków 1912.] |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Wersja z 19:43, 24 lip 2019
| |
 Ślepowron | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1830 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Antonina z Zaleskich |
| Żona |
Olga z Dzieduszyckich |
| Dzieci |
Domicela Skibniewska |
Bronisław Skibniewski herbu Ślepowron (ur. 23 maja 1830 roku w Wołkowcach na Podolu, zm. 27 czerwca 1904 roku w Balicach koło Przemyśla) – syn Wiktora i Antoniny z Zaleskich, ziemianin, właściciel majątku Balice, finansista, wiceprezes Banku Rolniczego we Lwowie, ojciec Aleksandra, Stefana Leona i Mariusza.
Dzieciństwo spędził w Porzeczu Nowym. Uczęszczał do gimnazjum w Odessie. Po śmierci ojca przejął nabyty przez niego w 1850 roku od Wincentego Krasińskiego klucz dunajowiecki, obecnie Dunayivtsi, na Podolu.
W 1874 roku zakupił od Henryka Łączyńskiego, wcześniej należące do rodziny Drohojowskich, dobra Balice w ziemi przemyskiej (obecnie Bałyczi w powiecie mościskim), w 1892 roku – od Adama Sapiehy dobra Hliboka na Bukowinie, a następnie – Maćkowice koło Przemyśla.
Był znanym rolnikiem i hodowcą. Sprawował liczne funkcje honorowe. W 1881 roku biskup przemyski, Maciej Hirschler, udzielił mu – z pełnomocnictwa papieża Leona XIII – przywileju kaplicy prywatnej. W ostatnim dziesięcioleciu swego życia został wybrany na wiceprezesa Banku Rolniczego we Lwowie.
Z małżeństwa z Olgą z domu Dzieduszyckich, córką Aleksandra Dzieduszyckiego - posła do Rady Państwa Austriackiego i Sejmu krajowego Galicji - miał dziesięcioro dzieci:
- Domicelę (1865–1880),
- Antoniego (1866–1943) za Elżbietą Bielską,
- Aleksandra (1868–1942) za Zofią Horodyńską,
- Wiktorię (1872–1873),
- Anielę (1873-1944) za Leonem Horodyskim,
- Tadeusza (1874-1883),
- Ludwika (1876–1962) za Felicją Dębicką,
- Stefana-Leona (1878–1942),
- Dominika-Mariusza (1881-1939),
- Władysława (1884–1939) za Anną Dzieduszycką.
Bibliografia
- Jerzy Borkowski, „Rocznik szlachty polskiej”, t. 1, str. 594, t.2, s. 695
- „Archiwum Rodzinne Skibniewskich”, Kraków 1912.