Bronisław Skibniewski: Różnice pomiędzy wersjami

Bronisław Skibniewski
Rodzina	Skibniewscy
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1830 ; Wołkowce
Data i miejsce śmierci	27 czerwca 1904 ; Balice k. Przemyśla
Ojciec	Wiktor Skibniewski
Matka	Antonina z Zaleskich
Dzieci	Domicela Skibniewska; Antoni Skibniewski; Aleksander Skibniewski; Wiktoria Skibniewska; Aniela Horodyska; Tadeusz Skibniewski; Ludwik Skibniewski; Stefan Leon Skibniewski; Dominik Mariusz Skibniewski; Władysław Skibniewski;

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:58, 27 mar 2009

Bronisław Skibniewski herbu Ślepowron (ur. 23 maja 1830 w Wołkowcach na Podolu, zm. 27 czerwca 1904 w Balicach k. Przemyśla). Syn Wiktora i Antoniny z Zaleskich. Ziemianin, właściciel majątku Balice, finansista, wiceprezes Banku Rolniczego we Lwowie, ojciec Aleksandra, Stefana Leona i Mariusza.

Po dzieciństwie spędzonym w Porzeczu Nowym pobierał nauki gimnazjalne w Odessie. Po śmierci ojca objął nabyty przez niego w 1850 r. od Wincentego Krasińskiego klucz dunajowiecki na Podolu (obecnie Dunayivtsi).

W 1874 zakupił od Henryka Łączyńskiego dobra Balice (obecnie Bałyczi w pow. mościskim) w ziemi przemyskiej (wcześniej należące do rodziny Drohojowskich), potem - w 1892 r. od Adama Sapiehy dobra Hliboka na Bukowinie, a następnie Maćkowice koło Przemyśla.

Był znanym rolnikiem i hodowcą. Sprawował szereg funkcji honorowych. W 1881 r. biskup przemyski, Maciej Hirschler, udzielił mu - z pełnomocnictwa papieża Leona XIII - przywileju Kaplicy Prywatnej. W ostatnim dziesięcioleciu swego życia został wybrany wice-prezesem Banku Rolniczego we Lwowie.

Z małżeństwa z z Olgą z Dzieduszyckich (córką posła do Rady Państwa Austriackiego i Sejmu krajowego Galicji, Aleksandra Dzieduszyckiego) miał dziesięcioro dzieci: Domicelę (1865-1880), Antoniego (1866-1943) za Elżbietą Bielską, Aleksandra (1868-1942) oż z Zofią Horodyńską, Wiktorię (1872-1873), Anielę (1873-1944) za Leonem Horodyskim, Tadeusza (1874-1883), Ludwika (1876-1962) oż z Felicją Dębicką, Stefana-Leona (1878-1942), Dominika-Mariusza (1881-1939) i Władysława (1884-1939) oż. z Anną Dzieduszycką.

Linki zewnętrzne

Porzecze Nowe - rysunek Napoleona Ordy na stronie Galerii Malarstwa Polskiego www.pinakoteka.zascianek.pl

Dunajowce - rysunek Napoleona Ordy na stronie Galerii Malarstwa Polskiego www.pinakoteka.zascianek.pl

Bibliografia

Jerzy Borkowski, "Rocznik szlachty polskiej", t. 1, str. 594, t.2, s. 695
"Archiwum Rodzinne Skibniewskich", Kraków 1912.

@@ Linia 21: / Linia 21: @@
 Po dzieciństwie spędzonym w Porzeczu Nowym pobierał nauki gimnazjalne w [[Odessa|Odessie]]. Po śmierci ojca objął nabyty przez niego w [[1850]] r. od [[Wincenty Krasiński|Wincentego Krasińskiego]] klucz dunajowiecki na Podolu (obecnie [[Dunajowce|Dunayivtsi]]).
 [[Plik:Balice k. Przemysla.jpg|thumb|left|Balice w ziemi przemyskiej]]
-W [[1874]] zakupił od Henryka Łączyńskiego dobra Balice (obecnie Balychi w pow. mościskim) w ziemi przemyskiej (wcześniej należące do rodziny Drohojowskich), potem - w [[1892]] r. od [[Adam Stanisław Sapieha|Adama Sapiehy]] dobra [[Hliboka]] na [[Bukowina (kraina)|Bukowinie]], a następnie [[Maćkowice]] koło Przemyśla.
+W [[1874]] zakupił od Henryka Łączyńskiego dobra Balice (obecnie Bałyczi w pow. mościskim) w ziemi przemyskiej (wcześniej należące do rodziny Drohojowskich), potem - w [[1892]] r. od [[Adam Stanisław Sapieha|Adama Sapiehy]] dobra [[Hliboka]] na [[Bukowina (kraina historyczna)|Bukowinie]], a następnie [[Maćkowice]] koło Przemyśla.
 Był znanym rolnikiem i hodowcą. Sprawował szereg funkcji honorowych. W [[1881]] r. biskup przemyski, [[Maciej Hirschler]], udzielił mu - z pełnomocnictwa [[Papież Leon XIII|papieża Leona XIII]] - przywileju Kaplicy Prywatnej. W ostatnim dziesięcioleciu swego życia został wybrany wice-prezesem Banku Rolniczego we [[Lwów|Lwowie]].