Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Aleksander Lewicki: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
WP:SK, drobne techniczne
oznaczenie właściwej strony. Notatka została opublikowana na s. 7 czasopisma.
 
Linia 33: Linia 33:
Zmarł 11 grudnia 1935 we Lwowie<ref name="GL1935-286"/>. Pogrzeb odbył się 13 grudnia 1935 we Lwowie<ref name="GL1935-286"/>. Po jego śmierci fabrykę przejął syn, Aleksander Jerzy Lewicki.
Zmarł 11 grudnia 1935 we Lwowie<ref name="GL1935-286"/>. Pogrzeb odbył się 13 grudnia 1935 we Lwowie<ref name="GL1935-286"/>. Po jego śmierci fabrykę przejął syn, Aleksander Jerzy Lewicki.


W połowie 1936 w Pacykowie został odsłonięty kamienny krzyż pamiątkowy upamiętniający Aleksandra Lewickiego, ustanowiony na gruncie ofiarowanym przez niego na rzecz czytelni [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwa Szkoły Ludowej]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Uczczenie zasług śp. radcy Aleksandra Lewickiego | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=11549| czasopismo = [[Wschód (polskie czasopismo)|Wschód]] | strony = 2 | data = Nr 14 z 10 czerwca 1936}}</ref>.
W połowie 1936 w Pacykowie został odsłonięty kamienny krzyż pamiątkowy upamiętniający Aleksandra Lewickiego, ustanowiony na gruncie ofiarowanym przez niego na rzecz czytelni [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwa Szkoły Ludowej]]<ref>{{Cytuj pismo|tytuł=Uczczenie zasług śp. radcy Aleksandra Lewickiego|url=http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=11549|czasopismo=[[Wschód (polskie czasopismo)|Wschód]]|strony=7.|data=Nr 14 z 10 czerwca 1936}}</ref>.


== Ordery i odznaczenia ==
== Ordery i odznaczenia ==

Aktualna wersja na dzień 13:25, 17 maj 2024

Aleksander Lewicki
Ilustracja
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data urodzenia

11 lipca 1877

Data i miejsce śmierci

11 grudnia 1935
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Artylerii
205 Ochotniczy Pułk Artylerii Polowej
5 Pułk Artylerii Polowej

Stanowiska

dowódca pułku artylerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Józef Lewicki herbu Rogala (ur. 11 lipca 1877, zm. 11 grudnia 1935 we Lwowie) – polski ziemianin, radca, kupiec, przemysłowiec, działacz społeczny, podpułkownik rezerwy artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 lipca 1877[1]. We wsi Pacyków koło Stanisławowa prowadził sklep z porcelaną i fajansem. Na tej bazie założył w 1912 Fabrykę Fajansu[2] (początkowo pod nazwą Erste Galizische Terrakota und Fayence Fabrik), następnie Pierwsza Galicyjska Fabryka Artystycznych Fajansów i Terracotty Pacyków. Fabrykę prowadził także w okresie II Rzeczypospolitej[3]. Posiadał także sklep z porcelaną przy Placu Mariackim 5 we Lwowie[4].

Podczas I wojny światowej służył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Formalnie został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej 20 maja 1919 roku z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1918 roku, z zaliczeniem do I Rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny aż do demobilizacji[5]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej walczył dowodził 4 pułkiem artylerii. W lipcu 1920 w trakcie wojny polsko-bolszewickiej w stopniu kapitana został dowódcą 205 Ochotniczego pułku artylerii polowej w składzie Armii Ochotniczej (później dowodzenie objął Marceli Jastrzębiec-Śniadowski). Pułk walczył w rejonie Lwowa w ramach 5 Dywizji. Został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 5 pułku artylerii polowej w garnizonie Lwów[8][9].

Po wojnie odbudował swoją fabrykę fajansu w Pacykowie. Był właścicielem ziemskim, posiadał dobra Pacyków oraz Olesiów w województwie stanisławowskim[10]. Założył osiedla uzdrowisko „Olesiów” i „Zosinek”. Przez wiele lat sprawował mandat radnego Rady Miasta Lwowa[2]. Zaangażował się w powstawanie nowej dzielnicy lwowskiej oraz rozwój ulic. Pełnił funkcję dyrektora Stowarzyszenia Kupców i Młodzieży Handlowej. Był członkiem i radcą Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie[2], Wydziału Kongregacji Kupieckiej i Ligi Pomocy Przemysłowej.

Zmarł 11 grudnia 1935 we Lwowie[2]. Pogrzeb odbył się 13 grudnia 1935 we Lwowie[2]. Po jego śmierci fabrykę przejął syn, Aleksander Jerzy Lewicki.

W połowie 1936 w Pacykowie został odsłonięty kamienny krzyż pamiątkowy upamiętniający Aleksandra Lewickiego, ustanowiony na gruncie ofiarowanym przez niego na rzecz czytelni Towarzystwa Szkoły Ludowej[11].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-06-27].
  2. ↑ a b c d e Kronika miejska. Skon ś. p. Aleksandra Lewickiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 286 z 13 grudnia 1935. 
  3. ↑ Rewelacyjna rewelacja. „Gazeta Lwowska”, s. 6, Nr 28 z 5 lutego 1932. 
  4. ↑ Pacyków. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2015-06-27].
  5. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 60 z 31 maja 1919 roku, poz. 1913.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 836.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 762.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 724.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 646.
  10. ↑ Baza właścicieli i dóbr ziemskich. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-06-27].
  11. ↑ Uczczenie zasług śp. radcy Aleksandra Lewickiego. „Wschód”, s. 7., Nr 14 z 10 czerwca 1936. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Lewicki&oldid=73795956”