Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

15 cm ciężka haubica M.14

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
15 cm schwere Feldhaubitze M.14 (M.14/16)
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Austro-Węgry

Producent

Škoda

Rodzaj

haubica

Historia
Prototypy

1912 - 1914

Produkcja seryjna

1914 - 1918

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

149,1 mm

Długość lufy

2 090 mm (vz. 14)
2 100 mm (vz. 14/16)

Donośność

6 900 m (vz. 14)
8 790 m (vz. 14/16)

Prędkość pocz. pocisku

300 m/s (vz. 14)
350 m/s (vz. 14/16)

Masa

2 344 kg (bojowa) (vz. 14)
2 765 kg (bojowa) (vz. 14/16)

Kąt ostrzału

-5° - +43° (w pionie), 5° (w poziomie) (vz. 14)
-5° - +70° (w pionie), 6° (w poziomie)

Szybkostrzelność

1 - 2 strz./min.

15 cm schwere Feldhaubitze M.14austro-węgierska ciężka haubica zaprojektowana przed I wojną światową w zakładach Škoda. Po rozpadzie austro-węgier używana przez wojska czechosłowackie, austriackie, węgierskie, włoskie i niemieckie - przez te dwa ostatnie jeszcze w latach czterdziestych XX wieku[1].

Historia

Haubica została zaprojektowana na podstawie wcześniejszej haubicy 100 mm M.14, była to bardzo ciężka i niezbyt poręczna broń, pomimo znacznej masy (3340 kg w transporcie) nie można jej było rozłożyć na części. Także zasięg broni nie był specjalnie imponujący jak na haubicę tego kalibru i wynosił jedynie 6900 m. Wady te częściowo wyrównywał dość potężny pocisk burzący ważący 41 kg. W 1916 do produkcji wprowadzono nowy model, znany jako M.14/16, z nieco dłuższą lufą i używający lżejszego pocisku[1].

Haubice M.14 i M.14/16 używane były przez armię austro-węgierską w czasie I wojny światowej. Po zakończeniu wojny większość haubic została przejęta przez Włochy, gdzie jeszcze w 1940 używane były jako standardowe średnie haubice (desygnata obice da 149/12 modello 14 i obice da 149/13), w armii czechosłowackiej znane były jako hruba houfnize vz. 14 i hruba houfnize vz. 14/16, w armii austriackiej i niemieckiej jako 15 cm schwere Feldhaubitze M 14 i 15 cm schwere Feldhaubitze M 14/16[1].

W 1919 Wojsko Polskie posiadało 9 haubic wz. 1914, z tego 8 na froncie[2]. Zostały następnie wycofane w ramach standaryzacji uzbrojenia i zastąpione przez 155 mm haubice wz.17.

Przypisy

  1. a b c Chris Chant: Artillery. Londyn: Amber Books, 2005, s. 30. ISBN 1-904687-41-5.
  2. Andrzej Konstankiewicz: Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939, Lublin, 2003, ISBN 83-227-1944-2, s. 53