wojownik

wymowa:

IPA: [vɔˈjɔvʲɲik], AS: [voi ̯ovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który walczy

(1.2) etn. członek ludu pierwotnego, który zajmuje się walką

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ornit. gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wojownik	wojownicy
dopełniacz	wojownika	wojowników
celownik	wojownikowi	wojownikom
biernik	wojownika	wojowników
narzędnik	wojownikiem	wojownikami
miejscownik	wojowniku	wojownikach
wołacz	wojowniku	wojownicy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wojownik	wojowniki
dopełniacz	wojownika	wojowników
celownik	wojownikowi	wojownikom
biernik	wojownika	wojowników
narzędnik	wojownikiem	wojownikami
miejscownik	wojowniku	wojownikach
wołacz	wojowniku	wojowniki

przykłady:

(1.1) Wojownicy złożyli broń, którą następnie policja na wszelki wypadek zniszczyła^[1].

(2.1) Wojowniki wspaniałe polują często parami^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) żołnierz

(1.2) bojownik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. woj m, wojowniczość ż, wojna ż, wojenka ż, wojaczka ż, wojowanie n, zawojowanie n

forma żeńska wojowniczka ż

czas. wojować ndk., zawojować dk.

przym. wojowniczy, wojenny, wojaczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) warrior
• esperanto: (1.1) militisto
• hiszpański: (1.1) guerrero m, luchador m
• japoński: (1.1) ファイター
• kataloński: (1.1) guerrer m
• niderlandzki: (1.1) krijger m
• niemiecki: (1.1) Kämpfer m; (1.2) Krieger m
• nowogrecki: (1.1) πολεμιστής m, μαχητής m, αγωνιστής m
• rosyjski: (1.1) воин m
• sanskryt: (1.1) आयुधिन्, आयुधिक, आयुधीय
• turecki: (1.1) savaşçı
• tuvalu: (1.1) mafi

źródła: