consisténcia
De consistir
/kunsisˈtensjo̞/, provençau /kũⁿsisˈtẽⁿsjo̞/
con|sis|tén|cia
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| consisténcia | consisténcias |
| [kunsisˈtensjo̞] | [kunsisˈtensjo̞s] |
consisténcia femenin
- Estat d’un còrs que pren un cèrt gra de soliditat.
- Estat d’un còrs que las partidas son ligadas entre elas de biais a ofrir una cèrta resisténcia.
- Aquel terren a pas cap de consisténcia, es sablenc, fangas, etc.
- (figurat) Estabilitat, permanéncia.