Et Dieu... créa la femme

In 1952 trouwde Vardim met de 19-jarige Bardot. Na een periode als assistent te hebben gewerkt voor Marc Allegret, voelde Vadim zich zeker genoeg om een film te schrijven voor de schoonheid van Bardot. Producent Raoul Levy hielp met het budget via ex-bandleider Ray Ventura.

Curd Jürgens, een welbekende Duitse acteur, accepteerde een rol, nadat hij er zeker van was dat de film voor een internationale doorbraak zou zorgen. Niet veel later kreeg ook Jean-Louis Trintignant, die toen nog onbekend was, een rol. Trintignant zou later intiem worden met Bardot. De affaire werd een bekend onderwerp in de media.

Vadim schreef ook zelf het verhaal over twee ruziënde broers die vechten om een meisje. Hij wilde Bardot overbrengen als de naakte jeugddissident. Om haar gekleurde huid duidelijk te maken voor iedereen, caste hij mannen van wie de huid nog niet onder invloed van de zon was veranderd. Om haar erotische uitstraling te benadrukken, liet hij de actrice meteen al in de openingsscene van de film naakt zonnen.

De film werd al snel aan internationale markten verkocht. Bardot werd in één klap een internationale ster en sekssymbool. Vadim's carrière had echter niet een succesvolle toekomst. Vadim maakte in 1987 nog een remake. Dat werd echter geen succes.

Het weesmeisje Juliette Hardy aardt door haar licht extreme karakter niet in haar pleeggezin. Ze is een aantrekkelijke vrouw waar de mannen achteraan zitten. Ze is verliefd op Antoine Tardieu en ook hij deelt dezelfde gevoelens voor haar. Doch hij durft haar niet ten huwelijk vragen vanwege de mening van zijn vrienden over haar. Zijn broer begint met haar te flirten als Antoine in het buitenland is. Als hij terugkeert, ontdekt hij dat ze zelfs getrouwd zijn. Er ontstaan al gauw problemen als hij zijn persoonlijke gevoelens nu wel bekend durft te maken.