VVV-Venlo

VVV is voortgekomen uit voetbalvereniging De Gouden Leeuw die eind negentiende eeuw door een groep vrienden in Venlo was opgericht. Er vonden nog enkele naamswijzigingen plaats, zo was de ploeg ook enige tijd bekend als Valuas. Uiteindelijk besloot men op 7 februari 1903 de naam in Venlose Voetbal Vereniging te veranderen, de huidige naam van de club. VVV mag zich hiermee tot een van de oudste verenigingen in het Nederlandse betaalde voetbal rekenen. In 1909 zijn de clubs VITOS en THOR opgegaan in VVV. In 1910 volgde Quick.^[2]

De eerste jaren van zijn bestaan kon VVV niet in de hoogste klasse van het Nederlandse voetbal uitkomen. Tot aan het seizoen 1911/12 was er namelijk in het zuidelijk Nederland geen Eerste klasse, terwijl er wel een oostelijke en een westelijke Eerste klasse was. Vanaf het seizoen 1912/13 kreeg ook het zuiden een eigen Eerste klasse. VVV maakte hier, met wisselend succes, vanaf de invoering deel van uit. Na afloop van het seizoen 1921/22, volgde degradatie naar de Tweede klasse. Hierna speelde de ploeg vrij lang in de Tweede klasse, waarin gedurende diverse seizoenen het kampioenschap werd behaald. Het lukte niet om daarna te promoveren naar de Eerste klasse. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het aantal Eersteklassers uitgebreid, waarbij ook VVV hoorde. Tussen 1948 tot en met 1952 werd viermaal op rij een vierde plaats behaald in de Eerste klasse.

 

In 1953 kwam het tot een aanvaring met de KNVB, omdat zij VVV betichtte van betalingen aan spelers. De voetbalbond was traditioneel fel gekant tegen betalingen aan spelers. Betaald voetbal kwam er uiteindelijk toch nadat in 1953 de NBVB als professionele voetbalbond en tegenhanger van de KNVB werd opgezet. Het was echter niet VVV dat aan de NBVB-competitie deelnam, maar plaatsgenoot Sportclub Venlo '54 die op 3 augustus 1954 was opgericht. In deze beginfase van het betaalde voetbal speelde Sportclub Venlo '54 haar wedstrijden niet in Venlo, maar in Sportpark De Berckt in Baarlo. De eerste wedstrijd in het Nederlandse betaald voetbal, op 14 augustus 1954, was een oefenwedstrijd tussen Alkmaar '54 (voorloper van AZ) en Sportclub Venlo, die in Alkmaar met 3-0 gewonnen werd door de thuisploeg. Na de fusie van de KNVB en de NBVB, op 25 november 1954, fuseerden een dag later ook VVV en Sportclub Venlo. De nieuwe club droeg aanvankelijk de naam Sportclub VVV '03. In de eerste officiële KNVB-competitiewedstrijd wist de Venlose ploeg met 3-2 van Ajax in De Meer te winnen. In de jaren 50 en begin jaren 60 kon VVV een subtopper genoemd worden die regelmatig bovenin te vinden was. De club acteerde vanaf 1954 tot en met het 1962 op het hoogste niveau van het professionele voetbal. In dit tijdperk maakten onder meer de internationals Jan Klaassens, Faas Wilkes en Coy Koopal deel uit van de spelersgroep. In 1959 werd het grootste succes in de clubhistorie behaald met het winnen van de KNVB beker. In de finale werd de Haagse voetbalclub ADO in het eigen Zuiderpark Stadion met 4-1 verslagen. In 1960/61 werd de hoogste klassering voor VVV in de Eredivisie bereikt, de derde plaats, waarmee deelname aan de International Football Cup werd afgedwongen.

 

Na deze gloriejaren volgde er in 1962 degradatie naar de Eerste divisie, waarna er enkele seizoenen in de Tweede divisie gespeeld werd. Tijdens deze periode, en mede door grote financiële problemen, is het voortbestaan van de club in het geding geweest. Vanaf het seizoen 1972/73 werd onder leiding van trainer Rob Baan geleidelijk aan de weg omhoog ingeslagen en kon via het winnen van de nacompetitie in 1976 promotie naar de Eredivisie worden afgedwongen. De daaropvolgende twee seizoenen was VVV vooral in eigen huis meer succesvol en werd er van meer gerenommeerde grootmachten als Feyenoord en PSV gewonnen. Het seizoen 1978/79 werd goed begonnen, maar door trainers- en spelersperikelen volgde uiteindelijk toch een degradatie. Na enkele jaren was er in 1984/85 weer reden tot vreugde nadat via een tweede plaats de club wederom op het hoogste niveau terugkeerde. In 1986/87 en 1987/88 kende VVV onder trainer Jan Reker twee succesvolle seizoenen waarin het tweemaal als vijfde eindigde in de Eredivisie en daardoor deelnam aan de nacompetitie voor Europees voetbal. Bekende spelers uit die tijd zijn onder meer Ger van Rosmalen, Remy Reijnierse en de latere international Stan Valckx. In 1988 werd de halve finale van de KNVB beker bereikt, waarin in Kerkrade na verlenging met 1-3 van Roda JC werd verloren. In 1988/89 bleek door uitholling van zowel technische staf als spelersgroep de degradatie onafwendbaar.

De eerste helft van de jaren 90 kende VVV enkele wisselvallige voetbalseizoenen. In 1990/91 promoveerde de ploeg via de nacompetitie (met twee beslissingswedstrijden tegen NAC Breda) naar de Eredivisie, maar een jaar later volgde alweer degradatie. Meteen daarop werd VVV in 1992/93 kampioen van de Eerste divisie, maar ook nu volgde een jaar later direct weer degradatie uit de Eredivisie. Hierna volgden een aantal jaren waarin de ploeg in de onderste regionen van de Eerste divisie verkeerde. In 2003/04 en 2004/05 haalde de club de nacompetitie, maar wist de club beide keren niet te promoveren. Gedurende het seizoen 2005/06 werd VVV-Venlo zelfs als de titelkandidaat gezien. Het gebrek aan scorend vermogen en de vele blessures waren er uiteindelijk debet aan dat men in de eindrangschikking genoegen moest nemen met een tweede plaats achter Excelsior. De club wist in de daaropvolgende en net ingevoerde play-offs opnieuw geen promotie af te dwingen, omdat de ploeg in de tweede ronde door De Graafschap werd uitgeschakeld. Voor het seizoen 2006/07 werd VVV-Venlo in eerste instantie geen promotiekansen toebedacht, dit door het vertrek van Marcel Meeuwis en Luwamo Garcia en een trainerswissel. Toch wist de ploeg evenals het voorafgaande seizoen op de tweede plaats te eindigen. Hierdoor kwam de club in tweede ronde van de play-offs uit tegen FC Den Bosch, dat in drie wedstrijden werd verslagen. Daarna moest VVV-Venlo het opnemen tegen Eredivisionist RKC Waalwijk. Thuis werd met 2-0 gewonnen, waarna in Waalwijk een 1-0 nederlaag volgde. De beslissende derde wedstrijd werd thuis met 3-0 gewonnen, waardoor VVV-Venlo opnieuw naar de Eredivisie promoveerde.

Het eredivisieseizoen 2007/08 kende, onder leiding van trainer André Wetzel, pieken en dalen. De hoogtepunten waren de gelijke spelen thuis tegen de 'top 3' (0-0 tegen Feyenoord, 2-2 tegen Ajax en 1-1 tegen PSV) en de uitoverwinningen op onder meer FC Utrecht, Willem II en Vitesse. Toch eindigde VVV-Venlo als zeventiende, waarna de club in de play-offs van 2008 verloor van ADO Den Haag, waardoor de Venlonaren na één seizoen eredivisie weer degradeerden naar de Eerste divisie.

 

Een jaar later keerde VVV onder aanvoering van Keisuke Honda terug in de Eredivisie. De koppositie werd op 27 september 2008 veroverd door thuis met 3-1 van de toenmalige nummer een Excelsior te winnen. Vanaf dat moment heeft VVV-Venlo tot aan het kampioenschap onafgebroken de ranglijst aangevoerd. Na afloop van dit seizoen werd Honda verkozen tot beste speler van de Eerste divisie.

Daarna kon VVV zich drie seizoenen handhaven op het hoogste niveau. VVV-Venlo begon het seizoen 2009/10 goed en speelde vijfmaal achter elkaar gelijk. Tegen Ajax werd wel in eigen huis met 4-0 verloren. Halverwege het seizoen stond de club op plaats 9 met 20 punten. Keisuke Honda scoorde zes keer in de eerste achttien gespeelde wedstrijden. In de winterstop werd de Japanse international aan CSKA Moskou verkocht voor zeven miljoen euro. Zijn vertrek betekende een keerpunt in de successen van VVV-Venlo. In de tweede helft van het seizoen werden weinig wedstrijden meer gewonnen. De club zakte af, maar enkele wedstrijden voor het eind van de competitie speelde de club zich veilig. Na het seizoen 2009/10 vertrokken Ruben Schaken en Adil Auassar naar Feyenoord en ging Gonzalo García García terug naar FC Groningen waarvan hij gehuurd was. Sandro Calabro tekende een contract voor twee jaar bij FC Sankt Gallen.

De club begon seizoen 2010/11 redelijk, met winstpartijen tegen De Graafschap en Heracles in de eerste twee maanden, maar al snel bivakkeerde de ploeg in de onderste regionen van de Eredivisie. Het gemis van de geroutineerde spelers van het voorgaande seizoen brak de ploeg met name defensief op en er werden veel kansen weggegeven. Ook aanvallend liep het niet, met als enige lichtpuntje de regelmatig scorende spits Ruud Boymans. Na afloop van de eerste seizoenshelft had VVV-Venlo tien punten. Deze resultaten deden voorzitter Hai Berden in de winterstop beslissen om trainer Jan van Dijk te ontslaan. Hij werd vervangen door assistent-trainer Willy Boessen, die het seizoen als interim-hoofdtrainer af maakte. Hij slaagde er in om VVV-Venlo voor de Eredivisie te behouden. De club overleefde de playoffs door FC Volendam en FC Zwolle in dubbele wedstrijden te verslaan. Ook wist de club op 15 juni 2011 Glen De Boeck te contracteren als nieuwe trainer. Op 6 december van hetzelfde jaar nam De Boeck ontslag.^[3]

Voor de rest van het seizoen 2011/12 werd oud-Feyenoordspeler Ton Lokhoff aangetrokken als oefenmeester. Onder zijn leiding behaalde VVV weer een thuisoverwinning, tegen Feyenoord. De volgende twee wedstrijden werden echter, uitspelend, verloren. Desalniettemin haalde VVV de zestiende plaats, opnieuw goed voor playoffs, en trad het vervolgens succesvol aan tegen SC Cambuur en Helmond Sport.

In het seizoen 2012/13 ging het VVV-Venlo niet voor de wind. De ploeg eindigde op de zeventiende plaats. Hierdoor moest VVV het in de playoffs promotie/degradatie opnemen tegen Go Ahead Eagles. VVV verloor uit met 1-0 en thuis verloor de Limburgse ploeg met 0-3 en na vier jaar Eredivisie degradeerde VVV naar de Eerste divisie. In het seizoen 2013/14 hoopte VVV onder de nieuwe trainer René Trost direct weer terug te keren naar de Eredivisie. VVV pakte nog wel een periodetitel en eindigde op de vijfde plek, maar de latere promovendus FC Dordrecht bleek over twee wedstrijden te sterk (2-5). VVV koos vervolgens voor een nieuwe trainer. Maurice Steijn werd de opvolger van René Trost wiens contract niet werd verlengd. Onder leiding van Steijn vond VVV langzaam weer de weg omhoog. Ook in het seizoen 2014/15 bereikten de geelzwarten de playoffs. Ditmaal werden zij daarin door NAC Breda uitgeschakeld. In Steijn's tweede jaar, het seizoen 2015/16, eindigde VVV als tweede achter kampioen Sparta Rotterdam. In de playoffs werd de Venlose club verrassend uitgeschakeld door het lager geklasseerde Go Ahead Eagles. In Steijn's derde jaar, het seizoen 2016/17, veroverde VVV na een 4-0 overwinning op RKC Waalwijk op 28 november 2016 de koppositie om die vervolgens niet meer af te geven. Dankzij een 1-2 uitzege, eveneens op RKC, werd op 14 april 2017 promotie naar de Eredivisie afgedwongen. Een week later, na een 0-0 gelijkspel bij FC Eindhoven, mochten de geelzwarten het kampioenschap van de Eerste divisie vieren. Na een afwezigheid van vier jaar keerde VVV met ingang van het seizoen 2017/18 weer terug in de Eredivisie en wist zich daarin vervolgens dankzij een 15e plaats ook rechtstreeks te handhaven. In het daaropvolgende seizoen 2018/19 slaagde VVV er in om die klassering zelfs te verbeteren met een 12e plaats. In de zomer van 2019 vertrok trainer Maurice Steijn na een dienstverband van vijf jaar bij de Venlose club richting Verenigde Arabische Emiraten. Hij werd opgevolgd door Robert Maaskant die na zeven opeenvolgende competitienederlagen in november 2019 alweer aan de kant werd gezet. Nadat oud-speler Jay Driessen tijdelijk fungeerde als interim-trainer tot aan de winterstop, stelde de club Hans de Koning per 1 januari 2020 aan als nieuwe hoofdcoach. Deze slaagde er in om de club uit de degradatiezone te halen, waardoor de geelzwarten ook in het seizoen 2020/21 weer in de eredivisie uitkomen.

Met De Koning aan het roer werd in de zesde speelronde van het seizoen 2020/21 met maar liefst 0-13 verloren van Ajax. De wedstrijd ging de boeken in als de grootste einduitslag ooit in de Eredivisie. Ook hij moest na zeven verliespartijen op rij het veld ruimen, waarna Jos Luhukay op 17 maart 2021 werd benoemd tot zijn opvolger. Die wist het tij niet meer te keren en na een 3-1 uitnederlaag bij Ajax op 13 mei 2021 was degradatie naar de Eerste divisie een feit, ondanks 26 doelpunten van de Griekse spits Giorgos Giakoumakis die daarmee als allereerste VVV'er ooit topscorer werd van de Eredivisie. Wel werd de halve finale van de KNVB beker gehaald, het beste resultaat sinds 1988. In de Eerste divisie slaagde VVV er vervolgens niet in om een rol van betekenis te spelen. Wel plaatsten de geelzwarten zich in 2023 nog voor de playoffs, maar werden daarin in de halve finale na strafschoppen uitgeschakeld door de latere promovendus Almere City FC. Kort daarop kwam naar buiten dat de club in financiële problemen verkeerde, waardoor de sportieve ambities om snel op het hoogste niveau terug te keren in de koelkast gingen.^[4][5] Die financiële problemen leidden in augustus 2023 tot de opstart van een WHOA-procedure.^[6] Op 1 februari 2024 deed de Rechtbank Limburg een positieve uitspraak over het afgeronde WHOA-traject en het bijbehorende crediteuren-akkoord.^[7] De rechtbank bepaalde dat de club het grootste deel van haar miljoenenschuld niet hoefde te betalen, waardoor het voortbestaan van de club niet langer op de tocht stond.^[8]

•   KNVB beker: 1959
• Kampioen Eerste divisie: 1993, 2009, 2017
• Kampioen Tweede Klasse Zuid: 1923, 1925, 1927, 1933, 1940, 1942, 1944
•   Zilveren Bal: 1954
•   Derde plaats Eredivisie: 1961
• Landskampioenschap tweede elftallen: 1989 en 1991
• Promotie naar Eredivisie: 1976, 1985, 1991, 1993, 2007, 2009, 2017
• Fair Play Cup: 1969 en 1971
• VVCS Veldencompetitie: 2009^[9]
• Periodekampioen Eerste divisie: 1976, 1982, 1983, 1984, 1985, 1991, 1993, 1995, 2004, 2005, 2008, 2014, 2016
• Nacompetitie Eredivisie Europees voetbal: 1987, 1988
• Nacompetitie Eerste divisie: 1976, 1982, 1983, 1984, 1991, 1994, 1995, 1996, 1997, 2004, 2005
• Play-offs promotie/degradatie Eredivisie: 2006, 2007, 2008, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2023

In 1961 nam VVV deel aan de International Football Cup, de voorganger van de Intertoto Cup, die pas in 2009 afgeschaft werd. VVV werd tweede in groep 3, die gewonnen werd door Örgryte IS. Ajax won dit toernooi, in de finale, waar zij Feyenoord versloegen. Ook Sparta nam deel aan dit toernooi.

Ook in 1978 nam VVV deel aan de Intertoto Cup, inmiddels ook Europese Zomercompetitie genoemd. Dit toernooi was een mogelijkheid voor ploegen om in de zomer te kunnen blijven voetballen. In 1978 werden er twee edities gespeeld, omdat vanwege het WK in Argentinië de clubcompetities vroeg waren afgelopen. Daardoor was er een wel heel erg lange voetballoze periode. De Zomer Cup (of Intertoto Cup deel 1) werd in mei gespeeld en de reguliere Intertoto Cup (of Intertoto Cup deel 2) in juni/juli. VVV werd derde in groep 10, die gewonnen werd door een combinatieteam van het Hongaarse Ferencváros en Vasas.

Seizoen	Competitie	Ronde	Tegenstander	Thuis	Uit	Geheel	PUC1
1961/62	International Football Cup	Groep B3	Örgryte IS	2–2	1–2	3–4	0.0
			Borussia Neunkirchen	3–2	3–5	6–7
			FC Grenchen	1–0	3–1	4–1
1977/78	Intertoto Cup deel 1 Zomer Cup	Groep 10	Ferencváros/Vasas Budapest	4–3	1–2	5–5	0.0
			US Foggia	2-2	0–3	2–5
			Olympique Lyon	1–0	0–1	1–1

¹PUC = punten UEFA-coëfficiënten.

Het officiële clublied van VVV-Venlo sinds 2005 is Alles heej is VVV...! en is in Venloos dialect geschreven door Frans Pollux. Tot 2005 gold het uit 1963 daterende Hup Hup Hup VVV als clublied.^[10]

De officiële clubmascotte sinds 1 juli 2004 is een hond genaamd Koelie.

Geboren en getogen Venlonaar Jan Klaassens geldt als een clubicoon. Het sigarenwinkeltje dat de 57-voudig international kreeg aangeboden van zijn club is in 2003 ingericht als een etalageachtige tentoonstellingsruimte vol memorabilia. Het Jan Klaassens Museum ligt in de binnenstad van Venlo en wordt geëxploiteerd door het Limburgs Museum. Sinds 2005 reikt VVV jaarlijks de Jan Klaassens Award uit aan het grootste talent uit de eigen jeugdopleiding.^[11]

Een ander clubicoon is Herman Teeuwen, die in 2003 plotseling overleed. Sinds 2004 organiseert VVV-Venlo de Herman Teeuwen Memorial. In deze voorbereidingswedstrijd op het seizoen wordt tegen een andere binnen- of buitenlandse club gespeeld met als inzet een trofee.

VVV maakte in juli 2015 bekend dat de club vanaf het officiële begin van het seizoen 2015-2016 nooit meer iemand met het rugnummer 28 zou laten spelen. Dit was het nummer van jeugdspeler Beau Vilters. Hij kwam op 14 juni 2015 op achttienjarige leeftijd om bij een verkeersongeval.^[12]

Sinds 2006 heeft VVV-Venlo, naast de officiële supportersvereniging D'n Twellefde Man, ook twee officiële buitenlandse Fanclubs:^[13] een Duitse Fanclub en een Japanse supportersclub met eigen website.^[14]

Vak O3 op de Hai Berden-tribune geldt tijdens thuiswedstrijden als sfeertribune in Stadion De Koel.^[15] Een deel van de supporters onderhoudt vriendschapsbanden met buitenlandse clubs: KFC Uerdingen uit Duitsland, West Bromwich Albion uit Engeland en Verbroedering Geel uit België.^[16][17]

Bekende VVV-supporters zijn onder andere: politicus Geert Wilders, de profwielrenners Mike Teunissen en Roy Curvers, gitaristen Mark Jansen (Epica) en Theo Joosten (Rowwen Hèze), operazanger Sef Thissen en radio- en televisiepresentator Lex Uiting die in 2017 het kampioenslied van de club uit zijn geboortestad schreef.^{[18][19][20][21][22]}

Op 3 juni 2024 maakten VVV-Venlo en Schalke 04 bekend een samenwerkingsverband te zijn aangegaan. Het doel daarvan is voornamelijk de uitwisseling van jonge, getalenteerde spelers aan VVV.^[23]

In de voorbije jaren heeft VVV eerder al samengewerkt met andere buitenlandse clubs onder wie FC Porto, West Ham United en Coritiba FC.^{[24][25][26][27]}

Bijgewerkt tot en met 28 mei 2024

Nat.	Naam	Functie	Sinds	Contract
Raad van Commissarissen
	Jeroen Oehlen	Voorzitter	2021
	Niki Benders	Lid RvC	2024
	Michel van Grunsven	Lid RvC	2024
	Jos Rutten	Lid RvC	2024
Directie
	Guus Pennings	Algemeen Directeur	2024
	John Lammers	Technisch Manager (a.i.)	2024	2026
Scouting
	Marc van Hintum	Hoofd Scouting	2021	2025
Jeugdopleiding
	Thijs Matla	Hoofd Jeugdopleiding	2024	2026

Bijgewerkt tot en met 8 november 2024

Nr.	Nat.	Naam	Contract	Vorige club
Keepers
1		Jan de Boer	2025	FC Groningen
22		Tim Schrick	amateur	Eigen Jeugd
23		Delano van Crooij	2025	Sparta Rotterdam
25		Zidane Taylan	amateur	Eigen Jeugd
Verdedigers
2		Robin Lathouwers	2025	Jong AZ
3		Roel Janssen	2025	Fortuna Sittard
4		Rick Ketting	2025	FC Inter Turku
5		Simon Janssen	2025	Eigen Jeugd
12		Sylian Mokono	2025	Heracles Almelo
19		Emmanuel Gyamfi	gehuurd	FC Schalke 04
20		Dylan Timber	2026	Jong FC Utrecht
27		Tijn Joosten	amateur	Eigen Jeugd
33		Gabin Blancquart	2026	Valenciennes FC
35		Yousri El Anbri	amateur	Eigen Jeugd
36		Darrel Lemmert	amateur	Eigen Jeugd
37		Diego van Zutphen	2026	Eigen Jeugd
Middenvelders
6		Joep Kluskens	2026	Eigen Jeugd
8		Elias Sierra	2025	Heracles Almelo
10		Paul Pöpperl	gehuurd	FC Schalke 04
21		Max de Waal	gehuurd	Willem II
24		Mohammed Odriss	2026	Eigen Jeugd
26		Naïm Matoug	amateur	Willem II
27		Sven Janssen	amateur	Eigen Jeugd
29		Tim Braem	2027	Eigen Jeugd
30		Jens Jenniskens	amateur	Eigen Jeugd
Aanvallers
7		Lasse Wehmeyer	2026	Heracles Almelo
9		Konstantinos Doumtsios	2026	TOP Oss
11		Thijme Verheijen	2026	Eigen Jeugd
14		Yahcuroo Roemer	amateur	FC Voluntari
17		Martijn Berden	2025	Go Ahead Eagles
18		Pepijn Doesburg	2026	FC Dordrecht
32		Mohamed Hegi	amateur	Eigen Jeugd
34		Arwin Javad	amateur	Mes Rafsanjan

Bijgewerkt tot en met 5 november 2024

Nat.	Naam	Functie	Sinds	Contract	Vorige club
Technische staf
	John Lammers	hoofdtrainer	2024	2026	Heracles Almelo
	Joeri Janssen	assistent-trainer / trainer O21	2013	2026	SC Irene
	Ivo Rossen	assistent-trainer / transitiecoach	2024		Heracles Almelo
	Anton Scheutjens	keeperstrainer	2024	2026	Ajax
	Roel Engelen	teammanager	2022	onbepaald	Saudi Future Falcons
	Perrin Hendrix	performance coach	2021
	Chris Heuvelmans	video- en data-analist	2024		Nieuw
Medische staf
	Hans Kuijpers	fysiotherapeut	2019		VVV-Venlo jeugd
	Falk Louwers	fysiotherapeut	2020		PSV
	Rinus Louwers	fysiotherapeut	2009		FC Eindhoven
	Manon Peeters	fysiotherapeut	2023		VVV-Venlo jeugd
	Marc Prudon	clubarts	2017
	Rolf Timmermans	clubarts	2017		PSV
	Sjoerd Kaarsemaker	orthopedisch chirurg	2004

Op 1 juli 2010 hebben VVV en Helmond Sport hun jeugdelftallen samengevoegd onder de naam Voetbalacademie VVV/Helmond Sport.^[28] Drie jaar later is die gecombineerde jeugdopleiding in het kader van de Regionale Jeugdopleiding een samenwerkingsverband aangegaan met PSV en FC Eindhoven onder de naam RJO PSV-EHV.^[29] Met ingang van 1 juli 2016 is de jeugdopleiding van VVV weer geheel op eigen kracht verder gegaan.^[30] Na een reorganisatie telt die jeugdopleiding met ingang van het seizoen 2018/19 nog zes teams: O10 en O12 (onderbouw), O13 en O15 (middenbouw) en O17 en O19 (bovenbouw).^[31] De trainings- en wedstrijd accommodatie is gelegen aan de Merelweg te Venlo, tegenover Stadion De Koel.^[32]

  Zie VVV-Venlo (vrouwenvoetbal) voor het hoofdartikel over dit onderwerp

Begin maart 2010 werd bekend dat VVV-Venlo het seizoen er op een elftal wil inschrijven in de Eredivisie voor vrouwen.^[33] Vanaf seizoen 2010/11 trad de ploeg samen met FC Zwolle toe tot de competitie. Toen in juni 2012 duidelijk werd dat veel speelsters ervoor gingen kiezen de overstap te maken naar het nieuwe elftal PSV/FC Eindhoven werd besloten te stoppen met het elftal.^[34]

  Zie Lijst van spelers van VVV-Venlo (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Onderstaande spelers hebben tijdens hun loopbaan bij VVV-Venlo een of meerdere wedstrijden gespeeld voor het Nederlands elftal.

  Zie lijst van trainers van VVV-Venlo voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De club heeft een eigen museum ingericht, in de fanshop. Hierin wil de club historische stukken laten zien die met de voetbalhistorie te maken hebben. Begin 2022 is er een expositie geweest over 50 jaar De Koel.^[36] Ook ligt aan de Parade een mini-museum over een voormalig speler van VVV, het Jan Klaassens Museum.

  Zie Covebo Stadion - De Koel - voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

VVV-Venlo speelt zijn thuiswedstrijden sinds 1972 in het Covebo Stadion - De Koel -. De grasmat is in het seizoen 2013-14 vervangen door kunstgras.^[37][38] In mei 2020 nam VVV na zeven jaar weer afscheid van het kunstgrasveld. Vanaf het seizoen 2020–2021 ligt er weer echt gras in De Koel.^[39]

Het stadion biedt plaats aan 8000 toeschouwers. Vanaf 2006 werden plannen ontwikkeld voor het bouwen van een nieuw multifunctioneel wedstrijdstadion. Begin december 2013 werd hierdoor een streep gezet.^[40] VVV koos er daarom voor De Koel kwalitatief te gaan verbeteren.^[41] In juni 2017 bracht de club plannen naar buiten voor een grondige verbouwing.^[42] Het zou gaan om een meerjarenproject met als uiteindelijk doel een compact stadion met dichte hoeken en een capaciteit van uiteindelijk 12.000 overdekte plaatsen.^[43] In het voorjaar van 2021 liet algemeen directeur Marco Bogers doorschemeren wederom de haalbaarheid van een nieuw stadion elders te gaan onderzoeken.^[44]

De jeugdopleiding van VVV is sinds de winterstop van het seizoen 2017/18 gehuisvest op het terrein van amateurclub VV VOS, tegenover het stadion gelegen aan de Merelweg. VVV beschikt er over een eigen gebouw van ruim tweehonderd vierkante meter, met onder meer een krachthonk, medische ruimte, kantoren voor trainers en een leslokaal. De wedstrijden en trainingen van de jeugdelftallen worden ook op dit sportpark afgewerkt.^[45]

  Zie Stadion De Kraal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het vorige stadion van VVV-Venlo, het Stadion De Kraal, ligt op een steenworp afstand van De Koel. De Kraal is sinds de zomer van 2020 weer in gebruik genomen als trainingslocatie van de club.^[46]

• Officiële website
• Website met historisch materiaal VVV-Venlo
• Officiële supportersvereniging van VVV-Venlo
• Supporters website