Tin(IV)oxide

Tin(IV)oxide kan op verschillende manieren worden bereid:

• door een verbranding van tin:

${\displaystyle {\ce {Sn + O2 -> SnO2}}}$ 

• uit een reactie van tin(IV)chloride en water bij hoge temperatuur:

${\displaystyle {\ce {SnCl4 + 2H2O -> SnO2 + 4HCl}}}$ 

De jaarlijkse wereldwijde productie van tin(IV)oxide bedraagt ongeveer 10.000 ton.^[1]

Ondanks het feit dat tin(IV)oxide onoplosbaar is in water en dat ook cassiteriet moeilijk oplost in zuren of basen, is de stof amfoteer.

Tin(IV)oxide reageert met zuren. Halogeenzuren, zoals waterstofjodide of waterstofchloride, vallen hierbij SnO₂ aan en vormen zogenaamde hexahalostannaten, zoals bijvoorbeeld [SnI₆]²⁻. Een voorbeeldreactie wordt uitgevoerd met waterstofjodide:^[2]

${\displaystyle {\ce {SnO2 + 6HI -> H2SnI6 + 2H2O}}}$ 

Op dezelfde wijze lost SnO₂ op in zwavelzuur, waarbij het sulfaat wordt gevormd:^[1]

${\displaystyle {\ce {SnO2 + 6H2SO4 -> Sn(SO4)2 + 2H2O}}}$ 

Tin(IV)oxide lost op in sterke basen, waardoor stannaten worden gevormd. Een voorbeeld reactie is die met natriumhydroxide, waarbij natriumstannaat wordt gevormd:^[1]

${\displaystyle {\ce {SnO2 + NaOH -> Na2SnO3 + H2O}}}$ 

Tin(IV)oxide wordt als halfgeleider gebruikt in fotovoltaïsche cellen, in lcd-schermen en in gassensoren. Verder dient het als polijstmiddel voor staal, glas en natuursteen en als product voor het mat maken van glazuur, melkglas en email.

Tin(IV)oxide wordt in laboratoria en bij industriële chemische processen gebruikt als katalysator.

Tin(IV)oxide reageert hevig met sterk reducerende stoffen.

De stof kan mechanische irritatie aan de luchtwegen teweegbrengen. De longen kunnen aangetast worden bij herhaalde of langdurige blootstelling aan poederdeeltjes of kristallen, met als gevolg een goedaardige stoflong. De drempelwaarde voor tin(IV)oxide bedraagt 2 mg/m³.

•   tin(iv)oxide - International Chemical Safety Card
• (en) Gegevens van tin(IV)oxide in de GESTIS-stoffendatabank van het IFA
• (en) MSDS van tin(IV)oxide