Pseudojicht

De oorzaak van pseudojicht is onbekend. Zelden (minder dan 10%) bestaat een associatie met andere pathologie, zoals hypercalciëmie (zoals bij hyperparathyreoidie), hemochromatose (abnormaal hoog ijzergehalte in de weefsels) of hypomagnesiëmie.

De precieze incidentie en prevalentie van pseudo-jicht in de Nederlandse huisartsenpraktijk is onbekend, maar de algemene indruk is dat pseudo-jicht niet veel voorkomt (minder dan eenmaal per huisarts per jaar). Mannen zijn wat vaker aangedaan dan vrouwen, de verhouding is 1,5:1. De ziekte treft vooral ouderen. Bij deze subpopulatie zou pseudo-jicht de meest voorkomende oorzaak van een acute monoartritis zijn.

De klachten ontstaan door afzetting van calciumpyrofosfaatdihydraat moleculen in de gewrichtsstructuren. In de meeste gevallen (90%) betreft het een mono-artritis. De gewrichtsontsteking treft met name knieën, polsen en enkels. Zelden is het MTP 1 gewricht betrokken, in tegenstelling tot jicht, waar dit gewricht het meest frequent is aangedaan. Een ander verschil met jicht is, dat tophi (knobbeltjes in de huid door uraatdepositie, met name op handen, voeten en oorschelpen) zelden voorkomen.

In eerste instantie met NSAIDS, dat zijn pijnstillende en ontstekingsremmende middelen. Het effect hiervan is helaas echter veel geringer dan bij echte jicht. Er zijn bovendien vrij veel patiënten die deze middelen slecht of niet verdragen. Soms worden er ook injecties in het gewricht gegeven met corticosteroïden.