Pim van de Meent

Hij werd in Amsterdam geboren en groeide op in Den Haag. Als voetballer begon Van de Meent bij HSV Westerkwartier en werd in 1959 tussentijds vastgelegd door Scheveningen Holland Sport (SHS). Daar speelde hij in 1959 zeven keer in de Eredivisie maar kwam vooral uit voor het tweede team.^[1][2][3] In het seizoen 1961/62 speelde hij bij DOS waar hij in de Eerste divisie nauwelijks aan bod kwam.^[4] Hij keerde terug naar de amateurs bij het Haagse VUC.^[5] Van 1963 tot 1965 speelde Van de Meent voor N.E.C. in de Tweede divisie.^[6][7][8]

Nadat hij gestopt was met voetballen deed hij de sportopleiding CIOS en werkte hij als sportleraar in een revalidatiecen­trum. Bij de KNVB behaalde hij zijn trainersdiploma's en was eerst, en deels tegelijkertijd, werkzaam bij amateurverenigingen DWV, SV Huizen en LV Roodenburg. Met Huizen behaalde hij twee kampioenschappen en werd hij landskampioen bij de zaterdagamateurs.^[9] In 1969 werd hij aangesteld bij profclub PEC Zwolle maar werd in december 1970 ontslagen.^{[10][11][12][13]} In april 1971 was hij reeds gecontracteerd door SC Gooiland, maar die club verdween uit het profvoetbal.^[14] Hierop werd hij door Dé Stoop naar het in de Eredivisie spelende AFC DWS gehaald.^[15][16]

Van de Meent werkte als trainer het langst bij FC Amsterdam waarin DWS in 1972 opging. Hoogtepunten in die periode waren het bereiken van de 5de plaats in de eredivisie in het seizoen 1973/74, en een kwartfinale van de UEFA Cup in het seizoen 1974/75, waarin het team van Van de Meent, met spelers als Gerard van der Lem, Nico Jansen en Geert Meijer, onder meer Internazionale uit Milaan wist uit te schakelen.

Van 1978 tot 1980 trainde Van de Meent De Graafschap.^[17][18] Met de club werd hij in het eerste seizoen achtste in de Eerste divisie en won in het tweede seizoen een periodetitel maar De Graafschap wist in de nacompetitie niet te promoveren.^[19] Omdat hij het werken in Doetinchem niet kon combineren met zijn privéleven in Amsterdam keerde hij terug bij FC Amsterdam waar hij als voorwaarde stelde dat de club op een bijveld van het veel te grote Olympisch Stadion ging spelen.^[20] Met de club ging het steeds slechter en ook de verhouding tussen Van de Meent en voorzitter Stoop bekoelde.^[21]

In 1981 ging Van de Meent naar N.E.C. waarmee hij in 1983 uit de Eredivisie degradeerde maar wel de finale om de KNVB beker 1982/83 haalde die op 10 en 17 mei 1983 verloren werd van landskampioen Ajax (1-3, 1-3, totaalscore 2-6). Als bekerfinalist plaatste N.E.C. zich voor de Europacup II 1983/84. De in de Eerste divisie spelende Nijmeegse ploeg versloeg in de eerste ronde SK Brann uit Noorwegen en speelde in de tweede ronde tegen FC Barcelona. N.E.C. nam in de thuiswedstrijd een 2-0 voorsprong tegen Barcelona maar verloor alsnog met 2-3. De return werd met 2-0 verloren. Bij N.E.C., waar financieel de mogelijkheden beperkt waren, vertrok hij nadat de club in 1985 via de nacompetitie naar de Eredivisie promoveerde.^[22]

Van de Meent werd in 1985 trainer van het in de landelijke competitie spelende hoogste jeugdelftal van FC Den Haag waar Dé Stoop voorzitter was. In januari 1986 werd hij ad interim-trainer van MVV waar Cor Brom om medische redenen moest stoppen.^[23] Met MVV wist hij degradatie net niet te ontlopen, MVV werd zestiende van de achttien eredivisieclubs, het was het vijfde seizoen, waarin niet twee, maar drie clubs degradeerden (tot en met 1980/81 degradeerden twee clubs, vanaf 1981/82 degradeerden drie clubs). Hierna werd hij hoofdtrainer van FC Den Haag waarmee hij de finale om de KNVB beker 1986/87 na verlenging verloor van Ajax (2-4). In het seizoen 1987/88 vielen de resultaten tegen en was de verhouding tussen Van de Meent en voorzitter Stoop wederom bekoeld. Hij stapte in maart 1988 op en FC Den Haag zou later dat seizoen degraderen.^[24]

Vanaf eind jaren 1980 was hij actief betrokken bij AFC waar zijn zonen speelden. Zijn zoon Ronald speelde tussen 1990 en 2003, met een onderbreking van een jaar FC Utrecht en een jaar CD Numancia, in het eerste team en werd ook getraind door zijn vader.^[25] Hij verving viermaal de trainer van het eerste team en werd zelf ook eenmaal vervangen. Tussendoor was hij in het seizoen 1991/92 vanaf november trainer van HVV Hollandia wat hij, mede door een record van 18 gelijke spelen, in de Hoofdklasse wist te houden.^[26] Ook was hij bij AFC in meerdere periodes technisch manager en trainde hij lagere- en jeugdelftallen en was, samen met zijn vrouw, uitbater van het clubhuis.^[27]

Van de Meent overleed op 13 oktober 2022 op 84-jarige leeftijd.^[28][29]

• Lijst van spelers van Holland Sport
• Lijst van spelers van DOS
• Lijst van spelers van N.E.C.
• Lijst van trainers van PEC Zwolle

Voorganger:   Joep Brandes	Trainer van PEC 1969–1970	Opvolger:   Lászlo Zalai
Voorganger:   Joop Brand	Trainer van DWS 1971–1972	Opvolger: Fusie met Blauw-Wit tot FC Amsterdam
Voorganger: Fusie tussen Blauw-Wit en DWS	Trainer van FC Amsterdam 1972–1978	Opvolger:   Cor van der Hart
Voorganger:   Henk Ellens	Trainer van De Graafschap 1978–1980	Opvolger:   Huib Ruijgrok
Voorganger:   Leen Looijen	Trainer van N.E.C. 1981–1985	Opvolger:   Sándor Popovics
Voorganger:   Cor Brom (a.i.)	Trainer van MVV 1986–1986	Opvolger:   Frans Körver
Voorganger:   Rob Baan	Trainer van FC Den Haag 1986–1988	Opvolger:   Piet de Zoete