Niels Vink

• Bron:^[4]

Op éénjarige leeftijd kreeg Vink een bacteriële infectie (meningokokken sepsis). Daardoor verloor hij beide benen en verscheidene vingerkootjes.

Op negenjarige leeftijd bezocht hij de Paralympische Zomerspelen 2012 in Londen. Hier ontstond zijn ambitie om ooit aan de paralympische spelen mee te doen. Nadat hij enkele sporten had uitgeprobeerd, koos hij voor het rolstoeltennis.

Na drie enkelspeltitels in de "ITF Futures"-serie, won Vink zijn eerste "ITF 2"-titel in 2018 op het German Open in Berlijn – in de finale versloeg hij land­genoot Sam Schröder.^[5]

Op 28 januari 2019 werd Vink het nummer 1 van de wereldranglijst bij de junioren,^[6] nadat hij een dag eerder de Cruyff Foundation Junior Masters (het officieuze wereld­kampioenschap voor junioren) had gewonnen.^[7] In juli won hij voor het eerst een toernooi van categorie "ITF Super Series": het British Open Wheelchair Tennis-kampioenschap in Nottingham^[8] – in de finale versloeg hij de thuisspelende Andy Lapthorne.^[9] In november won hij de dubbelspeltitel op het Wheelchair Tennis Masters-toernooi in Orlando (Florida) (het officieuze wereldkampioenschap van het rolstoeltennis), samen met de Australiër Heath Davidson.^[10]

In juni 2021 won Vink op het French Riviera Open op de Mouratoglou Academy in Biot (categorie "ITF Super Series") de titel zowel in het enkel- als in het dubbelspel – hij versloeg in het enkelspel degene met wie hij samen het dubbelspel won: landgenoot Sam Schröder.^[11] In september won hij twee medailles op de Paralympische spelen in Tokio (zie boven). Een week later bereikte hij op het US Open de enkelspelfinale, die hij verloor van de Australiër Dylan Alcott – in het dubbelspel won hij daar de titel, samen met landgenoot Sam Schröder. Hiermee bereikte hij de top van de wereld­ranglijst in het dubbelspel. In november won Vink op het officieus wereld­kampioenschap de titel in het enkelspel en, samen met landgenoot Sam Schröder, ook in het dubbel­spel^[12] – Vink werd daarbij de jongste quad-enkel­spel­winnaar in de geschie­denis van de Masters.^[13]

Op het Australian Open 2022 bereikte Vink de finale van het dubbelspel, samen met Schröder. Op Roland Garros wist hij, weer met Schröder, de dubbel­spel­titel te bemachtigen, waarna hij zijn landgenoot in de enkelspelfinale versloeg om zijn eerste grandslamtitel in het enkelspel te veroveren. Op Wimbledon won hij de titel in het dubbelspel samen met Schröder, terwijl hij in de enkelspelfinale door de Gelener werd verslagen. Op het US Open wist hij, weer met Schröder, de dubbel­spel­titel te bemachtigen, waarna hij zijn landgenoot in de enkelspelfinale versloeg.

Op het Australian Open 2023 won Vink de titel in het dubbelspel, samen met Schröder – ook in het enkel­spel bereikte hij de finale, maar daar moest hij de duimen leggen voor zijn landgenoot. Op Wimbledon 2023 won hij de titel zowel in het enkel- als in het dubbelspel (met Schröder). In augustus werd Vink in Rotterdam Europees kampioen in het enkelspel – in het dubbelspel won hij het goud samen met Sam Schröder.

Op Wimbledon 2024 won Vink de enkelspeltitel. In het dubbelspel won hij grandslamtitels op Roland Garros en Wimbledon.

• Op 30 november 2019 ontving Vink het "Jeugdlintje van de gemeente Helmond" uit handen van burgemeester Elly Blanksma.^[14]
• Op 14 september 2021 werd Vink geridderd in de Orde van Oranje-Nassau door Brabants commissaris van de Koning Ina Adema en Helmonds burgemeester Elly Blanksma voor het winnen van zijn gouden medaille op de Paralympische Spelen in Tokio.

Vink volgt de opleiding "Sport en Bewegen" op het Summa College in Eindhoven.

 

Commons heeft media­bestanden in de categorie Niels Vink.

• (en) Profiel van Niels Vink op de website van de ITF
• Niels on wheels, officiële website van Niels Vink