Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Nicolás Almagro

Spaans tennisser

Nicolás Almagro Sanchez Rolle, Spaans: Nicolás Almagro Sánchez Rolle (Murcia, 21 augustus 1985) is een voormalig tennisser uit Spanje. Hij werd prof in 2003. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 9e positie, die hij behaalde op 2 mei 2011. In april 2019 beëindigde hij zijn loopbaan.

Nicolás Almagro
Almagro op de US Open van 2009
Almagro op de US Open van 2009
Persoonlijke informatie
Bijnaam Nico
Nationaliteit Vlag van Spanje Spaanse
Geboorteplaats Murcia, Spanje
Geboortedatum 21 augustus 1985
Woonplaats Murcia, Spanje
Lengte 1,83 m
Gewicht 84 kg
Profdebuut 2003
Met pensioen 2019
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 10.751.807 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 397–278
Titels 13
Hoogste positie 9e (2 mei 2011)
Olympische Spelen kwartfinale (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (2008, 2010, 2012)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2009, 2011-2013)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (2012)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 77–120
Titels 1
Hoogste positie 48e (21 maart 2011)
Olympische Spelen 2e ronde (2008)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2008)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2010)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2006-2007, 2010, 2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2009, 2011)
Laatst bijgewerkt op: 11 augustus 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Almagro gold als een specialist op gravel en bereikte in zijn carrière 23 finales (alle op gravel), waarvan hij er dertien op zijn naam schreef. In het enkelspel won hij ook vijf challengers en zeven futurestoernooien. Grote aansprekende resultaten heeft de Spanjaard nooit behaald. Op zijn favoriete grandslamtoernooi (Roland Garros) bereikte hij driemaal de kwartfinales, maar telkens verloor hij in straight sets van de latere winnaar en landgenoot Rafael Nadal. Ook op het Australian Open 2013 bereikte hij eenmaal de kwartfinale, waarin hij ondanks een 2–0-voorsprong in sets uiteindelijk in vijf sets verloor van zijn landgenoot David Ferrer. Opvallend is ook de kwartfinaleplaats op de Olympische Zomerspelen 2012 die gespeeld werden op de grasbanen van de All England Club, waar hij verloor van de latere winnaar Andy Murray.

Loopbaan

bewerken

Jaarverslagen

bewerken

2000 - 2003

bewerken

In de jaren 2000 tot en met 2003 speelde Almagro hoofdzakelijk futurestoernooien. In 2003, het jaar dat hij proftennisser werd, won hij meerdere futurestoernooien, en won hij ook zijn eerste challenger, in Olbia. Hij boekte dat jaar ook zijn eerste zege op een ATP-toernooi, toen hij in de eerste ronde van het ATP-toernooi van Palermo won van zijn landgenoot Àlex Corretja, die zich terugtrok.

2004 - 2005

bewerken

In 2004 voegde Almagro drie challengerzeges toe aan zijn palmares met winst in Barletta, Manerbio en Kiev. In mei maakte hij zijn grandslamdebuut op Roland Garros, waar hij in de eerste ronde verloor van Gustavo Kuerten. Door zijn twee challengerzeges eind augustus kwam Almagro in september voor het eerst binnen in de top 100. Hij eindigde het jaar uiteindelijk net binnen de top 100, op plaats 100.

In januari 2005 werd hij in zijn eerste Australian Open meteen in de eerste ronde uitgeschakeld. In februari haalde hij zijn eerste ATP-kwartfinale, in Buenos Aires. Op Roland Garros boekte hij voor het eerst een overwinning in een grandslamtoernooi. Hij versloeg Ivo Karlović in de openingsronde, maar verloor van 's werelds nummer 1 Roger Federer in de tweede. Op Wimbledon verloor Almagro in de eerste ronde, op de US Open in de tweede. Het hele jaar bleef Almagro rond de honderdste plaats hangen. Hij eindigde het jaar op plaats 111.

Net als in 2005 werd Almagro op de Australian Open van 2006 in de eerste ronde uitgeschakeld. In februari bereikte hij de kwartfinale in Costa do Sauipe en de halve finale in Acapulco. In april boekte hij zijn eerste ATP-zege door in de finale van het ATP-toernooi van Valencia de Fransman Gilles Simon te verslaan. Die maand haalde hij ook nog de halve finale in Barcelona. Begin mei bereikte hij zijn eerste kwartfinale op een Masterstoernooi, in Rome. Door deze mooie resultaten kwam Almagro op 1 mei voor het eerst de top 50 binnen. Roland Garros en Wimbledon vielen dan weer tegen, met uitschakelingen in de tweede en eerste ronde respectievelijk. Ook tijdens de zomer haalde Almagro maar weinig goede resultaten. Op de US Open verloor hij eveneens in de openingsronde. In het najaar haalde hij nog twee mooie resultaten: een halve finale in Palermo en een kwartfinale in Lyon. Almagro sloot het jaar voor het eerst af in de top 100 en top 50, op plaats 32.

Ook in 2007 kwam Almagro niet voorbij de eerste ronde op de Australian Open. In februari bereikte hij de kwartfinale in Costa do Sauipe en Acapulco en de halve finale in Buenos Aires. In april verdedigde hij met succes zijn titel in Valencia. Op het Masterstoernooi van Hamburg bereikte hij de kwartfinale. Op Roland Garros en Wimbledon kwam hij even ver als in 2006. Tijdens de zomer haalde hij de finale in Båstad en de kwartfinale van het Masterstoernooi van Cincinnati. Op de US Open bereikte hij zijn beste grandslamresultaat tot dan toe door de derde ronde te halen. Daarna haalde hij geen grote resultaten meer in 2007. Almagro sloot het jaar af op plaats 28.

Net als de drie voorbije jaren sneuvelde Almagro in de eerste ronde op de Australian Open. Februari daarentegen was succesvol met een kwartfinale in Buenos Aires en twee toernooiwinsten, in Costa do Sauipe en Acapulco, waar hij respectievelijk Carlos Moyá en David Nalbandian klopte in de finale. In april verhinderde David Ferrer hem om voor het derde jaar op rij het ATP-toernooi van Valencia te winnen. Net voor Roland Garros haalde Almagro twee kwartfinales: in Barcelona en op de Masters van Rome. Hierdoor kwam hij voor het eerst binnen in de top 20. Op Roland Garros bereikte hij zijn beste grandslamresultaat ooit door er de kwartfinale te halen. Hij verloor van de uiteindelijke winnaar, zijn landgenoot Rafael Nadal. Op Wimbledon verloor hij in de tweede ronde. Begin juli haalde hij zijn hoogste ATP-ranking tot dan toe, toen hij de 11e plaats bereikte. Tijdens de zomer nam hij deel aan de Olympische Zomerspelen in Peking, waar hij in de eerste ronde van het olympisch tennistoernooi werd uitgeschakeld door de Fransman Gaël Monfils. Op de US Open haalde hij net zoals in 2007 de derde ronde. In het najaar werd hij telkens vroeg uitgeschakeld in de toernooien waaraan hij deelnam. Almagro had in de tweede helft van het jaar geregeld problemen met een blessure aan de rechterhand, waarvoor hij in juli werd geopereerd. Hij eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 20, op plaats 18.

2009 - 2010

bewerken

In 2009 maakte Almagro zijn beste seizoensstart tot dan toe met een kwartfinale op het ATP-toernooi van Auckland en een derde ronde op de Australian Open. Het was de eerste maal dat Almagro voorbij de eerste ronde op dit grandslamtoernooi kwam. In februari kon hij zijn titel in Acapulco verlengen. Dat kon hij echter niet in Costa do Sauipe, waar hij de kwartfinale haalde. Op Roland Garros en Wimbledon haalde hij de derde ronde. Tijdens de zomer haalde hij kwartfinales in Båstad en Hamburg. Op de US Open haalde hij net zoals in de drie andere grandslamtoernooien van dat jaar de derde ronde. Almagro's beste resultaat in het najaar was de kwartfinale op het ATP-toernooi van Wenen. Hij sloot 2009 af op de 26e plaats.

Begin 2010 haalde Almagro zijn beste resultaat op de Australian Open door de vierde ronde te bereiken. In februari haalde hij de kwartfinale in Acapulco. In maart haalde hij de vierde ronde en de kwartfinale op de Masterstoernooien van Indian Wells en Miami respectievelijk. Net voor Roland Garros haalde hij de kwartfinale in München en de halve finale op het Masterstoernooi van Madrid. Op Roland Garros bereikte hij voor de tweede maal de kwartfinale. Net als in 2008 was het de uiteindelijke winnaar Rafael Nadal die hem versloeg. Door deze prestatie kwam Almagro weer in de top 20 binnen. Op Wimbledon lag Almagro er echter al in de eerste ronde uit. Tijdens de zomer pakte Almagro twee ATP-titels door in de finale van het ATP-toernooi van Båstad de Zweed Robin Söderling, de nummer vijf van de wereld, te verslaan en in Gstaad Richard Gasquet in de finale te kloppen.[1][2] Op de US Open haalde hij de derde ronde. Almagro's beste resultaat van het najaar was de halve finale op het ATP-toernooi van Wenen. Voor de tweede maal sloot hij het jaar af binnen de top 20, op plaats 15.

Almagro startte het jaar goed met een halve finaleplaats op het ATP-toernooi van Auckland en een vierde ronde op de Australian Open. In februari won hij twee titels in evenveel weken door voor de tweede keer het ATP-toernooi van Costa do Sauípe te winnen[3] en de titel op het ATP-toernooi van Buenos Aires in de wacht te slepen.[4] Hij haalde net geen hattrick, want eind februari verloor hij de finale van het ATP-toernooi van Acapulco - zijn derde opeenvolgende finale - van zijn landgenoot David Ferrer.[5] In april haalde hij de halve finale in Barcelona, waarna hij voor het eerst in zijn carrière de top 10 binnen dook. Net voor Roland Garros, waar hij verrassend verloor in de eerste ronde, won hij het ATP-toernooi van Nice[6] en haalde hij met een 9e plaats zijn hoogste ATP-ranking ooit. Op Wimbledon evenaarde hij zijn beste resultaat met een derde ronde. In juli haalde hij de halve finale in Båstad en de finale van het ATP-toernooi van Hamburg, die hij verloor van Gilles Simon.[7] In de aanloop naar de US Open, waar hij verloor in de eerste ronde, haalde hij nog een halve finale in Gstaad, waar hij zijn titel verdedigde, en de kwartfinale op het Masterstoernooi van Montréal. Na de US Open bleven de goede resultaten wat uit, met enkel de kwartfinale in ATP-toernooi van Kuala Lumpur als sterkste prestatie. Niettemin eindigde Almagro het jaar voor het eerst binnen de top 10, op plaats 10.

Zijn eerste toernooizege van dit jaar behaalde hij in São Paulo, door Filippo Volandri in de finale te verslaan. In Buenos Aires verloor hij van zijn landgenoot David Ferrer.

Davis Cup

bewerken

Almagro speelde in 2008 voor het eerst voor het Spaanse Davis Cupteam, in een duel tegen Peru in de eerste ronde van de Wereldgroep. Hij speelde in 2008 en 2010 in de Davis Cup. In totaal speelde hij vijf enkelpartijen, waarvan hij er drie won.

Palmares

bewerken
Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel

bewerken
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 16 april 2006 Vlag van Spanje  ATP Valencia Gravel Vlag van Frankrijk  Gilles Simon 6-2, 6-3 Details
2. 15 april 2007 Vlag van Spanje  ATP Valencia Gravel Vlag van Italië  Potito Starace 4-6, 6-2, 6-1 Details
3. 17 februari 2008 Vlag van Brazilië  ATP Costa do Sauípe Gravel Vlag van Spanje  Carlos Moyá 7-6, 3-6, 7-5 Details
4. 1 maart 2008 Vlag van Mexico  ATP Acapulco Gravel Vlag van Argentinië  David Nalbandian 6-1, 7-6 Details
5. 28 februari 2009 Vlag van Mexico  ATP Acapulco Gravel Vlag van Frankrijk  Gaël Monfils 6-4, 6-4 Details
6. 12 juli 2010 Vlag van Zweden  ATP Båstad Gravel Vlag van Zweden  Robin Söderling 7-5, 3-6, 6-2 Details
7. 25 juli 2010 Vlag van Zwitserland  ATP Gstaad Gravel Vlag van Frankrijk  Richard Gasquet 7-5, 6-1 Details
8. 13 februari 2011 Vlag van Brazilië  ATP Costa do Sauípe Gravel Vlag van Oekraïne  Oleksandr Dolgopolov 6-3, 7-6 Details
9. 20 februari 2011 Vlag van Argentinië  ATP Buenos Aires Gravel Vlag van Argentinië  Juan Ignacio Chela 6-3, 3-6, 6-4 Details
10. 21 mei 2011 Vlag van Frankrijk  ATP Nice Gravel Vlag van Roemenië  Victor Hănescu 6-7(5), 6-3, 6-3 Details
11. 19 februari 2012 Vlag van Brazilië  ATP São Paulo Gravel (i) Vlag van Italië  Filippo Volandri 6-3, 4-6, 6-4 Details
12. 26 mei 2012 Vlag van Frankrijk  ATP Nice Gravel Vlag van Verenigde Staten  Brian Baker 6-3, 6-2 Details
13. 1 mei 2016 Vlag van Portugal  ATP Estoril Gravel Vlag van Spanje  Pablo Carreño Busta 6-7(6), 7-6(5), 6-3 Details
Verloren finales
1. 15 juli 2007 Vlag van Zweden  ATP Båstad Gravel Vlag van Spanje  David Ferrer 2-6, 1-6 Details
2. 20 april 2008 Vlag van Spanje  ATP Valencia Gravel Vlag van Spanje  David Ferrer 6-4, 2-6, 6-7 Details
3. 21 februari 2011 Vlag van Mexico  ATP Acapulco Gravel Vlag van Spanje  David Ferrer 6-7, 7-6, 2-6 Details
4. 24 juli 2011 Vlag van Duitsland  ATP Hamburg Gravel Vlag van Frankrijk  Gilles Simon 4-6, 6-4, 4-6 Details
5. 26 februari 2012 Vlag van Argentinië  ATP Buenos Aires Gravel Vlag van Spanje  David Ferrer 6-4, 3-6, 2-6 Details
6. 15 juli 2012 Vlag van Zweden  ATP Båstad Gravel Vlag van Spanje  David Ferrer 2-6, 2-6 Details
7. 14 april 2013 Vlag van Verenigde Staten  ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten  John Isner 3-6, 5-7 Details
8. 28 april 2013 Vlag van Spanje  ATP Barcelona Gravel Vlag van Spanje  Rafael Nadal 4-6, 3-6 Details
9. 13 april 2014 Vlag van Verenigde Staten  ATP Houston Gravel Vlag van Spanje  Fernando Verdasco 3-6, 6-7(4) Details
10. 21 februari 2016 Vlag van Argentinië  ATP Buenos Aires Gravel Vlag van Oostenrijk  Dominic Thiem 6-7(2), 6-3, 6-7(4) Details
Gewonnen challengers
1. 14 juli 2003 Vlag van Italië  Olbia Gravel Vlag van Argentinië  Martín Vassallo Argüello 6-2, 6-3
2. 29 maart 2004 Vlag van Italië  Barletta Gravel Vlag van Duitsland  Tomas Behrend 7-5, 6-2
3. 23 augustus 2004 Vlag van Italië  Manerbio Gravel Vlag van Italië  Francesco Aldi 7-6, 6-4
4. 30 augustus 2004 Vlag van Oekraïne  Kiev Gravel Vlag van Tsjechië  Jiří Vaněk 4-6, 6-3, 6-2
5. 13 september 2015 Vlag van Italië  Genua Gravel Vlag van Italië  Marco Cecchinato 6-7(1), 6-1, 6-4

Dubbelspel

bewerken
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 8 augustus 2015 Vlag van Oostenrijk  ATP Kitzbühel Gravel Vlag van Argentinië  Carlos Berlocq Vlag van Nederland  Robin Haase
Vlag van Finland  Henri Kontinen
5-7, 6-3, [11-9] Details
Verloren finales herendubbel
1. 16 februari 2009 Vlag van Argentinië  ATP Buenos Aires Gravel Vlag van Spanje  Santiago Ventura Vlag van Spanje  Marcel Granollers
Vlag van Spanje  Alberto Martín
3-6, 7-5, 8-10 Details

Resultaten grote toernooien

bewerken
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

bewerken
toernooi 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 1R 1R 3R 4R 4R 4R KF 1R 2R 1R
Roland Garros 1R 2R 2R 2R KF 3R KF 1R KF 4R 1R 2R 3R 2R
Wimbledon 1R 1R 1R 2R 3R 1R 3R 3R 3R 1R 2R
US Open 2R 1R 3R 3R 3R 3R 1R 4R 1R 3R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 2R 4R 3R KF 3R 1R
Miami 1R 3R 3R 1R KF 3R 4R 4R 3R 2R
Monte Carlo 1R 3R 1R 2R 3R 3R 2R 3R 1R 2R
Madrid l.c. 1R HF 1R 3R 2R 2R 1R 1R 2R
Rome 3R KF 2R 3R 1R 2R 3R 3R 1R 2R 2R
Hamburg 1R 1R KF l.c.
Montréal/Toronto 1R 1R 2R KF 1R
Cincinnati 2R KF 2R 1R 3R 1R 1R
Shanghai l.c. 2R 1R 3R 1R KF 2R
Parijs 2R 1R 2R 2R 2R 3R 3R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. 1R g.t. KF g.t. g.t.
statistieken
titels per jaar 0 0 1 1 2 1 2 3 2 0 0 0 1 0
eindejaarsranking 100 111 32 28 18 26 15 10 11 13 71 73 44

Dubbelspel

bewerken
toernooi 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 2R 1R 1R 1R
Roland Garros 1R 2R 1R 1R 3R 1R 1R
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 1R
US Open 1R 1R 1R 2R 2R 2R
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 1R 1R 1R
Miami 1R 2R HF 1R KF 1R 2R
Monte Carlo 1R 2R 1R
Madrid l.c. 1R KF 1R 1R
Rome KF 2R 2R
Montréal/Toronto 1R 1R 1R
Cincinnati 2R 1R 1R
Shanghai l.c. 2R KF
Parijs 2R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. 2R g.t. g.t. g.t.
statistieken
titels per jaar 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0
eindejaarsranking 347 297 97 224 148 56 155 347 195 143 286
bewerken
Commons heeft media­bestanden in de categorie Nicolás Almagro.