Mixed martial arts

Veruit de meeste vechters hebben een achtergrond in het thai- of kickboksen, Braziliaans jiujitsu of Grieks-Romeins worstelen. Deze stijlen zijn effectief gebleken. Zeker in het begin van het MMA bleek dat de 'grappler' (worstelaar/grondvechter) het vaak won van de striker, oftewel de staande vechter. Karateka's, boksers en kickboksers die de overstap naar MMA maken zijn dus niet altijd succesvol omdat in MMA naast het staande gevecht het grondgevecht en de clinch van belang kunnen blijken. Het vuistgevecht vormt echter wel een uiterst belangrijk onderdeel van het MMA-totaalbeeld, vooral nu elke vechter bekend is met het grondgevecht, en het steeds meer om het atletisme van het individu gaat, en niet langer over wie de beste vechtsport beoefent. Veel vechtsporters kiezen vaak nog een tweede of later een derde vechtsport, om hun vaardigheden te vergroten. Op sportscholen wordt vaak in diverse vechtkunsten en vechtsporten lesgegeven. Er zijn ook vechtsporters die trouw dezelfde vechtsport aanhouden. Dit kan een nadeel zijn bij MMA, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.

Het grote verschil met "gangbare" vechtsporten is dat veel geoorloofd is, van stoot- en traptechnieken, elleboog- en knietechnieken, tot klem- en wurgtechnieken.

Net zoals bij onder meer het boksen, wordt onderscheid gemaakt op basis van verschillende gewichtscategorieën en op basis van wedstrijdervaring (klasse N, C, B, A). Een scheidsrechter, arts en de trainers uit beide kampen zien toe op een goed verloop van de wedstrijd. Hoewel de vechters vaak gehavend uit de strijd komen, vallen er zelden tot nooit zwaargewonden doordat de vechters in topconditie verkeren en vaak beschikken over een groot incasseringsvermogen. De wedstrijden duren meestal drie of vijf ronden (variërend van drie tot tien minuten elk) en worden meestal beslist door een (tactical) knock-out, submission (aftikken), of jurybeslissing.

Het is voor vechters van verschillende bonden vaak onmogelijk elkaar te bevechten, hoewel hieraan gewerkt wordt. Tot eind 2006 waren vooral het Japanse PRIDE Fighting Championships en UFC grote bonden, waarna Zuffa LLC, waar UFC onder valt, alle rechten van PRIDE opkocht en de grootste MMA-organisatie ter wereld werd. Zuffa LLC kocht ook onder meer World Extreme Cagefighting en Strikeforce over. Andere bekende bonden zijn Bellator MMA, ONE Championship, K-1 (ook bekend van hun kickbokstoernooien), PFL, Cage Rage en M-1. In Nederland organiseren de bonden RINGS, Shooto, WFCA en NOVER MMA-evenementen en wedstrijden.

Nederland kent een aantal vechters met internationale bekendheid. Bas Rutten werd mede door zijn vrijwel ongeslagen status in pankration een van de grootste namen en werd tevens kampioen bij de UFC. Alistair Overeem groeide ook uit tot een grote speler met kampioenstitels bij Strikeforce en Dream. Andere bekende Nederlandse MMA-vechters zijn Stefan Struve, Semmy Schilt, Melvin Manhoef, Gegard Mousasi en vrouwelijke vechtsters Marloes Coenen en Germaine de Randamie. Nederlandse pioniers op dit gebied zijn verder Chris Dolman, Gerard Gordeau (deelnemer van de eerste UFC-wedstrijd), Hans Nijman, Dick Vrij, Willie Peeters en Remco Pardoel.

Een aantal Belgische MMA-vechters zijn Oki Bolaji, Cindy Dandois, de laatste Strikeforcekampioen weltergewicht Tarec Saffiedine, Gokhan Saricam en Rustam Serbiev.

Grote internationale namen in de MMA-wereld zijn Fjodor Jemeljanenko, Anderson Silva, Georges St-Pierre, Jon Jones, Conor McGregor en Chabib Noermagomedov.

• International Mixed Martial Arts Federation
• Association of Boxing Commissions Unified Rules of MMA
• International Sport Combat Federation

 

Zie de categorie Mixed martial arts van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.