Marcus Slingenberg
Nederlands politicus (1881-1941)
Marcus Slingenberg (Beerta, 21 oktober 1881 - Haarlem, 9 mei 1941[1]), was een Nederlands advocaat en politicus. Hij was lid van de Vrijzinnig-Democratische Bond en werd wethouder, senator, gedeputeerde en minister.
| Marcus Slingenberg | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Marcus Slingenberg | |||
| Geboren | Beerta (Gr.), 21 oktober 1881 | |||
| Overleden | Haarlem, 9 mei 1941 | |||
| Partij | VDB | |||
| Titulatuur | mr. | |||
| ||||
Slingenberg was Groninger van geboorte; zoon van een arts. Na zijn studie werd hij advocaat in Haarlem. Hij was in die plaats wethouder en later gedeputeerde van Noord-Holland. Vanaf 1920 was hij Eerste Kamerlid. Hij werd in 1935 minister van Sociale Zaken in het kabinet-Colijn III. Hij bracht de wet inzake het algemeen verbindend en onverbindend verklaren van cao's tot stand. In het kader van de 'aanpassingspolitiek' verminderde hij steunregelingen voor werklozen.[2]
| Voorganger: J.R. Slotemaker de Bruïne |
Minister van Sociale Zaken 1935-1937 |
Opvolger: Carl Romme |
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Overlijdensbericht
- ↑ Min. Slingenberg en de werklozen, De tribune, 15 maart 1937