Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Luis de la Fuente

Spaans voetballer en voetbaltrainer

Luis de la Fuente Castillo (Haro, 21 juni 1961) is een Spaans voetbaltrainer en oud-voetballer die als verdediger speelde. Op 8 december 2022 werd hij aangesteld als bondscoach van het Spaans voetbalelftal. In juni 2023 won hij als bondscoach de UEFA Nations League en in juli 2024 het Europees kampioenschap met de Spaanse selectie.

Luis de la Fuente
Luis de la Fuente
Persoonlijke informatie
Volledige naam Luis de la Fuente Castillo
Geboortedatum 21 juni 1961
Geboorteplaats Haro, Vlag van Spanje Spanje
Lengte 172[1] cm
Been Links[1]
Positie Verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Spanje Spanje
Functie Bondscoach
Jeugd
1976–1978 Vlag van Spanje Athletic Bilbao
Senioren
Seizoen Club W (G)
1978–1982
1981–1987
1987–1991
1991–1993
1993–1994
Totaal:
Vlag van Spanje Bilbao Athletic
Vlag van Spanje Athletic Bilbao
Vlag van Spanje Sevilla
Vlag van Spanje Athletic Bilbao
Vlag van Spanje Alavés
59(3)
146(1)
86(4)
22(1)
35(3)
348(12)
Interlands
1978–1979
1982–1984
1988
Vlag van Spanje Spanje –18
Vlag van Spanje Spanje –21
Vlag van Spanje Spanje –23
4(0)
4(0)
1(0)
Getrainde teams
1999–2000
2000–2001
2006–2007
2009–2011
2011
2013–2018
2018–2022
2021
2022–
Vlag van Spanje Portugalete
Vlag van Spanje Aurrerá
Vlag van Spanje Bilbao Athletic
Vlag van Spanje Bilbao Athletic
Vlag van Spanje Alavés
Vlag van Spanje Spanje –19
Vlag van Spanje Spanje –21
Vlag van Spanje Spanje OS
Vlag van Spanje Spanje
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Spelerscarrière

bewerken

De la Fuente speelde in de jeugd van Athletic Bilbao en maakte in 1978 zijn debuut voor het tweede elftal van de club, Bilbao Athletic. In 1981 werd hij voor het eerst bij de hoofdmacht betrokken. Hij zou in totaal in zes jaar bijna 150 competitieduels voor de club spelen, werd twee keer landskampioen en won eenmaal de Copa del Rey. Tussen 1987 en 1991 kwam De la Fuente uit voor Sevilla FC, waarna hij weer zonder veel succes terugkeerde bij Athletic Bilbao. Hij sloot zijn carrière af bij Deportivo Alavés in de Spaanse derde divisie.

Interlandcarrière

bewerken

De la Fuente speelde verschillende duels voor Spanje onder 18, Spanje onder 21 en Spanje onder 23. Hij speelde nooit voor het Spaans voetbalelftal.

Trainerscarrière

bewerken

De la Fuente begon zijn trainersloopbaan bij de regionale clubs Club Portugalete en CD Aurrerá de Vitoria tussen 1999 en 2001.[2] Na een tijd zonder trainersklus dook hij in 2006 weer op bij Bilbao Athletic. Daar zou hij twee verschillende periodes de eindverantwoordelijke zijn. In 2011 was hij kortstondig trainer bij Deportivo Alavés. In 2013 begon De la Fuente bij de Spaanse voetbalbond, ten eerste als coach van de spelers onder 19. Na vijf jaar promoveerde hij naar Jong Spanje.

Op 8 juni 2021 stond De la Fuente eenmalig ad interim langs de zijlijn bij een interland van het Spaanse nationale elftal tegen Litouwen. De gehele Spaanse A-selectie, inclusief bondscoach Luis Enrique moest de wedstrijd tegen Litouwen vanwege een positieve coronatest van speler Sergio Busquets overslaan. Spanje stelde voor deze wedstrijd dus enkel jeugdspelers op, die een paar dagen eerder de halve finale van het EK onder 21 hadden gespeeld.[3] De la Fuente won de interland met 4–0.[4]

Later in de zomer van 2021 was hij tijdens de Olympische Spelen in Tokio de bondscoach van het Spaans olympisch voetbalelftal. Onder zijn leiding behaalde Spanje de zilveren medaille. In de finale werd verloren van Brazilië.[5]

Na het teleurstellend verlopen WK 2022, waarin Spanje in de achtste finale na strafschoppen van Marokko verloor, werd Luis Enrique ontslagen.[6] De la Fuente volgde Enrique daarna op als bondscoach van Spanje.[7] Daarmee werd zijn termijn als jeugdbondscoach beëindigd. De eerste wedstrijd van de Spaanse selectie onder leiding van De la Fuente was een 3–0 winstpartij tegen Noorwegen in maart 2023 in het kader van EK-kwalificatie. Al in zijn vierde interland als bondscoach won De la Fuente een eerste prijs, door in de finale van de UEFA Nations League 2022/23 na strafschoppen te winnen van Kroatië. In de halve finale werd Italië verslagen.

De la Fuente wist Spanje feilloos naar het EK te loodsen, na 7 overwinningen in 8 kwalificatieduels. Tijdens dit EK won Spanje in de poulefase van Kroatië en Italië, waarna de derde poulewedstrijd tegen Albanië al een formaliteit was. In de achtste finale werd eenvoudig afgerekend met EK-debutant Georgië. Daarna volgde een kwartfinale tegen het gastland Duitsland in Stuttgart. Spanje stond lang voor, maar de Duitsers maakten vlak voor tijd de gelijkmaker, waardoor een verlenging aanbrak. Mikel Merino bezorgde Spanje een halve finaleplaats. In de halve finale werd afgerekend met Frankrijk (2–1), waarna de finale tegen Engeland eveneens met 2–1 gewonnen werd. Spanje kroonde zich voor de vierde keer als Europees kampioen en won elke wedstrijd op het toernooi.

Interlands Vlag van Spanje  Spanje onder leiding van De la Fuente[8]
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 25 maart 2023 Vlag van Spanje  SpanjeNoorwegen Vlag van Noorwegen  3 – 0 EK 2024 kwalificatie
2 28 maart 2023 Vlag van Schotland  SchotlandSpanje Vlag van Spanje  2 – 0 EK 2024 kwalificatie
3 15 juni 2023 Vlag van Spanje  SpanjeItalië Vlag van Italië  2 – 1 UEFA Nations League Finals
4 18 juni 2023 Vlag van Kroatië  KroatiëSpanje Vlag van Spanje  0 – 0 wns UEFA Nations League Finals
5 8 september 2023 Vlag van Georgië  GeorgiëSpanje Vlag van Spanje  1 – 7 EK 2024 kwalificatie
6 12 september 2023 Vlag van Spanje  SpanjeCyprus Vlag van Cyprus  6 – 0 EK 2024 kwalificatie
7 12 oktober 2023 Vlag van Spanje  SpanjeSchotland Vlag van Schotland  2 – 0 EK 2024 kwalificatie
8 15 oktober 2023 Vlag van Noorwegen  NoorwegenSpanje Vlag van Spanje  0 – 1 EK 2024 kwalificatie
9 16 november 2023 Vlag van Cyprus  CyprusSpanje Vlag van Spanje  1 – 3 EK 2024 kwalificatie
10 19 november 2023 Vlag van Spanje  SpanjeGeorgië Vlag van Georgië  3 – 1 EK 2024 kwalificatie
11 22 maart 2024 Vlag van Colombia  ColombiaSpanje Vlag van Spanje  1 – 0 Vriendschappelijk
12 26 maart 2024 Vlag van Spanje  SpanjeBrazilië Vlag van Brazilië  3 – 3 Vriendschappelijk
13 5 juni 2024 Vlag van Spanje  SpanjeAndorra Vlag van Andorra  5 – 0 Vriendschappelijk
14 8 juni 2024 Vlag van Spanje  SpanjeNoord-Ierland Vlag van Noord-Ierland  5 – 1 Vriendschappelijk
15 15 juni 2024 Vlag van Spanje  SpanjeKroatië Vlag van Kroatië  3 – 0 EK 2024
16 20 juni 2024 Vlag van Spanje  SpanjeItalië Vlag van Italië  1 – 0 EK 2024
17 24 juni 2024 Vlag van Albanië  AlbaniëSpanje Vlag van Spanje  0 – 1 EK 2024
18 30 juni 2024 Vlag van Spanje  SpanjeGeorgië Vlag van Georgië  4 – 1 EK 2024
19 5 juli 2024 Vlag van Spanje  SpanjeDuitsland Vlag van Duitsland  2 – 1 EK 2024
20 9 juli 2024 Vlag van Spanje  SpanjeFrankrijk Vlag van Frankrijk  2 – 1 EK 2024
21 14 juli 2024 Vlag van Spanje  SpanjeEngeland Vlag van Engeland  2 – 1 EK 2024

Erelijst

bewerken

Als speler

Competitie Aantal Jaren
Vlag van Spanje  Athletic Bilbao
Primera División 2x 1982/83, 1983/84
Copa del Rey 1x 1983/84
Supercopa de España 1x 1984

Als trainer

Competitie Aantal Jaren
Vlag van Spanje  Spanje onder 19
UEFA EK onder 19 1x 2015
Vlag van Spanje  Spanje onder 21
UEFA EK onder 21 1x 2019
Vlag van Spanje  Spanje
UEFA Nations League 1x 2022/23
UEFA EK 1x 2024

Zie ook

bewerken

Referenties

bewerken
  1. a b Spelersprofiel, bij Transfermarkt. Gearchiveerd op 8 december 2022.
  2. Trainersprofiel, bij Transfermarkt
  3. Spanje wint met onder 21-team ruim van Litouwen, NU.nl, 8 juni 2021. Gearchiveerd op 24 juni 2023.
  4. (en) Wedstrijdverslag Spanje–Litouwen, bij European Football. Gearchiveerd op 11 december 2023.
  5. Brazilië is opnieuw olympisch kampioen voetbal: invaller Malcom maakt in verlengingen verschil tegen Spanje, het Nieuwsblad, 7 augustus 2021.
  6. Luis Enrique weg bij Spanje, De La Fuente opvolger: 'Tiki-taka leverde te weinig op', NOS, 8 december 2022. Gearchiveerd op 4 oktober 2023.
  7. (es) La RFEF confía en Luis de la Fuente como nuevo seleccionador nacional De RFEF vertrouwt Luis de la Fuente toe als de nieuwe bondscoach, RFEF, 8 december 2022. Gearchiveerd op 18 september 2023.
  8. (en) Interlands op European Football. Gearchiveerd op 20 juni 2023.