Lovie Lee
Lovie Lee, geboren als Edward Lee Watson (Chattanooga (Tennessee), 17 maart 1909 – Chicago, 23 mei 1997),[1][2] was een Amerikaanse zanger en pianist van de electric blues. Hij is vooral bekend van zijn werk bij Muddy Waters.[2] In 1992 nam hij ook een soloalbum op. Hij was de adoptiestiefvader van de bluesman Carey Bell en dus de grootvader van Lurrie Bell.
| Lovie Lee | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Edward Lee Watson | |||
| Geboren | Chattanooga (Tennessee), 17 maart 1909 | |||
| Geboorteplaats | Chattanooga
| |||
| Overleden | Chicago, 23 mei 1997 | |||
| Overlijdensplaats | Chicago
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | begin jaren 1950–1997 | |||
| Genre(s) | Electric blues | |||
| Beroep | zanger, muzikant | |||
| Instrument(en) | piano | |||
| Label(s) | Earwig | |||
| Act(s) | Muddy Waters, Carey Bell, Lurrie Bell | |||
| (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Biografie
bewerkenHij werd geboren als Edward Lee Watson in Chattanooga, Tennessee[1] en groeide op in Meridian (Mississippi). Hij leerde zichzelf piano spelen en begon op te treden in verschillende kerken en op rodeo's en vaudeville-shows.[3] Hij had de bijnaam Lovie al gekregen van een liefhebbende tante. Begin jaren 1950 vond hij een parttime baan bij The Swinging Cats. Bij de band speelde Carey Bell, die Lee onder zijn vaderlijke bescherming nam, en samen verhuisden ze in september 1956 naar Chicago.[3] Lee werkte overdag in een houtbewerkingsfabriek en speelde vele jaren 's avonds in tal van bluesnachtclubs in Chicago, waaronder Porter's Lounge.[1] Hij was in Chicago bekend om zijn bluespianospel.[1] Later werkte hij als stoffeerder, maar hij hield zijn begeleidingsband de Sensationals bij elkaar.
Nadat hij gestopt was met het fulltime dagwerk, trad Lee in 1979 toe tot de band van Muddy Waters en verving hij Pinetop Perkins op de piano.[3] Hij werd aan Muddy Waters aanbevolen door George 'Mojo' Buford, die met Lee in North Dakota had gewerkt. Lee bleef bij de band tot de dood van Muddy Waters in 1983 en keerde daarna terug naar de clubs in Chicago.
Lee maakte enkele privé-opnamen in 1984 en 1989 en dit werk en latere eigentijdse nummers werden uitgebracht als het album Good Candy (1992).[1] Zijn begeleidende muzikanten voor het album waren onder meer Eddie Taylor, Odie Payne, Carey Bell en Lurrie Bell.[4]
Overlijden
bewerkenLovie Lee overleed in mei 1997 op 88-jarige leeftijd.
Discografie
bewerken- 1980: Living Chicago Blues Vol. 3, Alligator Records
- 1992: Good Candy, Earwig Music Company[4]
- ↑ a b c d e Ankeny, Jason, Lovie Lee: Biography. AllMusic.com. Geraadpleegd op 19-01-2021. Various birth years have been reported for Lee, including 1917 and 1923.
- ↑ a b Doc Rock, The Dead Rock Stars Club 1996 –1997. Thedeadrockstarsclub.com. Gearchiveerd op 25 januari 2021. Geraadpleegd op 19-01-2021.
- ↑ a b c Jook Right On: Blues Stories and Blues Storytellers. University of Tennessee Press, Knoxville (20052005), p. 208. ISBN 1-57233-432-0.
- ↑ a b Yanow, Scott, Lovie Lee, Good Candy: Songs, Reviews, Credits, Awards. AllMusic.com. Geraadpleegd op 19-01-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Lovie Lee op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.