Johanna van Beieren (1373-1410)

Johanna was de jongste dochter van hertog Albrecht I van Beieren, tevens graaf van Holland en Henegouwen, uit diens eerste huwelijk met Margaretha van Brieg, dochter van hertog Lodewijk I van Brieg.

Op 13 juni 1395 huwde ze in Wenen met de toekomstige hertog Albrecht IV van Oostenrijk (1377-1404). Het huwelijk tussen de twee beëindigde de vete tussen Johanna's vader en Albrechts vader, hertog Albrecht III van Oostenrijk. Johanna's vader ging akkoord om als bruidsschat 10.000 pfennig te betalen en als waarborg het fort van Natternberg en de stad Deggendorf aan Albrecht III te geven. Twee maanden na hun huwelijk overleed Albrecht III en werden Albrecht IV en Johanna hertog en hertogin van Oostenrijk. Het echtpaar kreeg twee kinderen: Margaretha (1395-1447), die in 1412 huwde met hertog Hendrik XVI van Beieren, en Albrecht V (1397-1439), die zijn vader opvolgde als hertog van Oostenrijk en in 1437 ook Rooms-Duits koning werd.

Haar echtgenoot voerde geregeld conflicten met leden van haar familie, zoals haar schoonbroer Wenceslaus IV, Rooms-Duits koning en koning van Bohemen, en diens halfbroer Sigismund van Luxemburg, koning van Hongarije. Daar kwam pas een einde aan toen Albrecht in 1404 overleed. Door het vroege overlijden van haar echtgenoot was het Johanna die de huwelijken van haar kinderen arrangeerde. Ze startte onderhandelingen op met hertog Frederik van Beieren om haar dochter Margaretha uit te huwelijken aan diens zoon Hendrik XVI. Hun bruiloft vond plaats twee jaar na haar overlijden. Haar zoon Albrecht V huwde dan weer met Elisabeth van Luxemburg, de enige dochter van de Hongaarse koning Sigismund van Luxemburg. Hij zou later koning van Bohemen en keizer van het Heilige Roomse Rijk worden.

Johanna overleed in november 1410 in Wenen.